Το δημόσιο σχολείο κινδυνεύει όχι απλά και αόριστα, έτσι επειδή έγινε ο Χαμπιαούρης Υπουργός.
Κινδυνεύει από συγκεκριμένες πολιτικές και πολύ συγκεκριμένες ιδεολογικές προσεγγίσεις. Πρόκειται για τις ίδιες πολιτικές που ιδιωτικοποίησαν τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, το Συνεργατισμό. Τους λοιπούς οργανισμούς δημοσίου οφέλους, τους έχουν στο στόχαστρο.
Τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών κινδυνεύουν, όχι επειδή είναι Υπουργός συγκεκριμένο άτομο, μα λόγω συγκεκριμένων πολιτικών δεσμεύσεων και πολιτικού πλαισίου. Ο λεγόμενος ανταγωνισμός στην ΕΕ επιτυγχάνεται με το να δοθούν όλα στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Λόγω των πολιτικών αυτών, κατακόπηκαν οι μισθοί, οι συντάξεις, η ΑΤΑ και τόσα άλλα.
Αν κάποιο συμπέρασμα πρέπει να βγει από αυτή την κινητοποίηση είναι το εξής: Με εργαζόμενους στους δρόμους και το λαό αποφασισμένο τίποτα δεν θα περνούσε, από όσα ακατανόμαστα έγιναν.
Η αντίσταση είναι ο μόνος δρόμος…
