Το ΔΝΤ το γνωρίσαμε και εμείς στην Κύπρο, όπως και οι Ελληνες στην Ελλάδα, το ζήσαμε στα κατά συρροή μνημόνια σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, βιώνουμε τα αποτελέσματα της επόμενης μέρας και θα τα βιώνουμε χρόνια ακόμα. Πέραν του βιωματικού, αν θέλουμε να δούμε πιο πέρα από ότι μας σερβίρουν τα αστικά ΜΜΕ και η κυρίαρχη προπαγάνδα των αστικών κομμάτων, θα βρούμε στοιχεία από μέσα στο ΔΝΤ που κυριολεκτικά τρομάζουν.
Παραθέτουμε λοιπόν από το βιβλίο της Ναόμι Κλέιν, “Το δόγμα του σοκ” συγκλονιστικές αποκαλύψεις από πρώην αξιωματούχο του ΔΝΤ, τον Ντέιβιντσον Μπαντού.
“Σήμερα παραιτούμαι από το προσωπικό του ΔΝΤ, ύστερα από 12 χρόνια και έπειτα από 1.000 ημέρες εργασίας στο εξωτερικό ως αξιωματούχος του Ταμείου κατά τη διάρκεια των οποίων, με όπλα τα φάρμακά σας και τα κόλπα σας, εφορμούσα σαν γεράκι εναντίον των κυβερνήσεων και των λαών της Λατινικής Αμερικής, της Καραϊβικής και της Αφρικής. Για μένα η παραίτησή μου είναι μια ανεκτίμητη απελευθέρωση, επειδή με αυτόν τον τρόπο κάνω το πρώτο μεγάλο βήμα που θα μου επιτρέψει να ελπίζω ότι θα μπορέσω να ξεπλύνω τα χέρια μου από αυτό που στα μάτια μου είναι το αίμα εκατομμυρίων φτωχών και πεινασμένων ανθρώπων (…) Ξέρετε, το αίμα είναι τόσο πολύ, που κυλάει σε ποτάμι. Κι όταν στεγνώνει, σχηματίζει πάνω μου κρούστα. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι δεν υπάρχει αρκετό σαπούνι σε ολόκληρο τον κόσμο για να καθαριστώ από όλα όσα έκανα εν ονόματι σας”.
Ο Μπαντού συνέχιζε τεκμηριώνοντας τις καταγγελίες του εναντίον του ΔΝΤ ότι χρησιμοποίησε τις στατιστικές ως “φονικά” όπλα. Παρέθετε λεπτομερή στοιχεία για το πώς, ως υπάλληλος του ΔΝΤ, είχε αναμιχθεί σε εσκεμμένα “στατιστικά σφάλματα” προκειμένου να διογκωθούν τα αριθμητικά στοιχεία στις εκθέσεις του Ταμείου, ώστε η χώρα να δείχνει πολύ λιγότερο σταθερή απ’ ότι ήταν στην πραγματικότητα. Το ΔΝΤ είχε διογκώσει τα στατιστικά στοιχεία για το εργατικό κόστος, με συνέπεια η παραγωγικότητα της χώρας να φαίνεται πολύ χαμηλή, παρόλο που το ΔΝΤ γνώριζε τα πραγματικά δεδομένα. Σε μία άλλη περίπτωση, το ΔΝΤ επινόησε κυριολεκτικά από το πουθενά, ένα τεράστιο απλήρωτο κρατικό χρέος”.
Στην επιστολή του ο Μπαντού, που πέθανε το 2001, καθιστούσε σαφές ότι οι αντιρρήσεις του δεν αφορούσαν μόνο τον τρόπο αντιμετώπισης μιας χώρας από μια χούφτα αξιωματούχων. Αντιμετώπιζε ολόκληρο το πρόγραμμα των διαρθρωτικών προσαρμογών του ΔΝΤ ως μία μορφή μαζικών βασανιστηρίων καθώς “κυβερνήσεις και λαοί που ουρλιάζουν από τον πόνο υποχρεώνονται να γονατίζουν μπροστά μας τσακισμένοι, τρομοκρατημένοι και κομματιασμένοι, ικετεύοντας για ένα ίχνος λογικής και αξιοπρέπειας εκ μέρους μας. Όμως εμείς γελάμε απάνθρωπα στα μούτρα τους και τα βασανιστήρια συνεχίζονται αμείωτα”.
Μετά τη δημοσίευση της επιστολής, η Κυβέρνηση του Τρινιντάντ και Τομπάγκο, ανέθεσε σε δύο ανεξάρτητες επιτροπές να διερευνήσουν τις κατηγορίες και διαπιστώθηκε ότι ήταν σωστές. Το ΔΝΤ είχε διογκώσει και χαλκεύσει στατιστικά στοιχεία, με ολέθριες επιπτώσεις για τη χώρα.
Τα πιο πάνω αποτελούν ενδεικτικά και σίγουρα όχι εξαντλητικά, του βρώμικου ρόλου του ΔΝΤ. Ο λαός, ο κυπριακός λαός, Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Μαρωνίτες, Αρμένιοι και Λατίνοι πρέπει να επαγρυπνεί, γιατί είναι ξεκάθαρα δηλωμένο από ξένους, αλλά και γνωστούς ντόπιους πατριώτες… Με το ΔΝΤ δεν τελειώσαμε στα μνημόνια της κρίσης, το ΔΝΤ είναι που θα προσέλθει «οικονομικός αρωγός» σε περίπτωση λύσης του Κυπριακού. Ο αιμοδιψής οργανισμός είναι και σε αυτό το πακέτο εμπλεκόμενος. Και πώς να μην ήταν όταν συζητάνε μαζί του αυτοί που διαπραγματεύονται τις τύχες μας, αφού τόσο πολύ μας βοήθησε στην κρίση με τα υπέροχα στραγγαλιστικά μνημόνια. Και πώς να μην είναι εμπλεκόμενο, με τόσους υποτελείς και πρόθυμους εντός Κύπρου και με φόντο το γεωστρατηγικό μωσαϊκό της Ανατολικής Μεσογείου.
