Η δυσμενής θέση στην οποία έφεραν οι κυβερνώντες τους εργαζόμενους και τους απλούς πολίτες αποτυπώνεται με τον πιο παραστατικό τρόπο στα στοιχεία της Eurostat για τις αποταμιεύσεις των νοικοκυριών. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν την περασμένη βδομάδα, η Κύπρος βρίσκεται στην τελευταία θέση από όλες τις χώρες της ΕΕ, όσον αφορά στις εξοικονομήσεις των νοικοκυριών το 2016.
Η συνεχιζόμενη κρίση, την οποία αισθάνεται στο πετσί του μόνο ο απλός λαός, εξουδετέρωσε τη δυνατότητα αποταμίευσης των νοικοκυριών και μάλιστα καταδεικνύεται ότι ξοδεύουν περισσότερα από όσα λαμβάνουν. Το πιο πάνω στοιχείο υποδηλεί πως οι όποιες εξοικονομήσεις υπήρχαν εξανεμίζονται, προκειμένου να επιβιώσουν οι λαϊκές οικογένειες.
Σύμφωνα με στοιχεία, η Κύπρος είναι η μοναδική χώρα που παρουσίασε αρνητικό ρυθμό εξοικονόμησης με ποσοστό -2%, δηλαδή το μέσο νοικοκυριό δαπανά 2% περισσότερο από το ετήσιο διαθέσιμο εισόδημα. Την Κύπρο ακολουθεί η Λιθουανία με 0% και η Πολωνία με 4%.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, μεταξύ του 2000 και του 2016, το ποσοστό διαθέσιμου εισοδήματος που αποταμιεύεται στην ΕΕ παρέμεινε σχετικά σταθερό, καθώς κυμαίνεται από 11% μέχρι 13% επί του ετήσιου διαθέσιμου εισοδήματος. Κατά την αντίστοιχη περίοδο, το ποσοστό αποταμίευσης των νοικοκυριών της Ευρωζώνης κυμάνθηκε ανάμεσα στο 12% και στο 14%.
Το 2016 το ψηλότερο ποσοστό αποταμίευσης οικογενειακού εισοδήματος καταγράφηκε στο Λουξεμβούργο (20%), στη Σουηδία (19%), στη Γερμανία (17%) και στη Γαλλία (14%).
Αν και το ποσοστό που παρουσιάζει η Κύπρος, είναι βελτιωμένο σε σχέση με τα αρνητικά ποσοστά που κατέγραψε τα δύο προηγούμενα χρόνια, 2015 και 2014 (-5% και -6,3%), εντούτοις το ποσοστό αποταμίευσης παραμένει αρνητικό σε αντίθεση με τις προηγούμενες δεκαετίες που ήταν πιο κοντά στο μέσο όρο της ΕΕ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, οι καλύτερες επιδόσεις των κυπριακών νοικοκυριών σε σχέση με την αποταμίευση οικογενειακού εισοδήματος, καταγράφηκαν τα έτη 2005-2006, όταν ανήλθαν σε διψήφιο ποσοστό στο 11,5% και 11,6% αντίστοιχα.
Το γεγονός ότι η Κύπρος κατατάσσεται στην τελευταία θέση σε σχέση με τις αποταμιεύσεις των νοικοκυριών, δεν είναι άσχετο με τις λυσσαλέες επιθέσεις που δέχονται τα τελευταία χρόνια οι μισθοσυντήρητοι από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές των κυβερνώντων, αλλά και της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Οι στοχοπροσηλωμένες πρακτικές που ακολουθούνται για γενική και δραστική μείωση των μισθών, απελευθέρωσαν και ενίσχυσαν την ασυδοσία των εργοδοτικών οργανώσεων, η οποία δεν μπορεί να κορεστεί με τίποτα.
Να υπενθυμίσουμε μόνο τη μνημειώδη δήλωση του Υπουργού Οικονομικών Χάρη Γεωργιάδη, ο οποίος αναφερόμενος στις περαιτέρω μειώσεις των μισθών το 2015 σε σύγκριση με το 2013 και 2014, υποστήριξε ότι αυτές οι μειώσεις συνεισφέρουν στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας!
Από τότε μέχρι σήμερα, οι μισθοί συνεχίζουν να κατρακυλούν, οι συντάξεις κουρεύτηκαν, όπως και η ΑΤΑ εδώ και χρόνια φυσικά, όμως, η ανταγωνιστικότητα της κυπριακής οικονομίας δεν έχει βελτιωθεί. Οι απώλειες των εισοδημάτων των εργαζομένων μετατρέπονται σε κέρδη και καταλήγουν στις τσέπες των μεγάλων επιχειρηματιών και όχι στη μείωση των τιμών των προϊόντων.
Τα τελευταία χρόνια συντελείται ένα κοινωνικό έγκλημα, σε μια προσπάθεια των κεφαλαιοκρατών και των υποστηρικτών τους, να μάθουν οι εργαζόμενοι να ζουν σε συνθήκες απλής επιβίωσης και μόνο.
Αναλαμπή και σημείο αναφοράς για την αντιστροφή του κλίματος αποτελούν οι μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών ενάντια στις ετσιθελικές αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου για το δήθεν εξορθολογισμό του εκπαιδευτικού έργου. Σ’ αυτές τις κινητοποιήσεις συμπορεύτηκαν χιλιάδες εργαζόμενοι διαφόρων ηλικιών και επαγγελμάτων σε μια προσπάθεια να μπει φρένο στον εμπαιγμό των κυβερνώντων, καθότι όλοι πλέον γνωρίζουν τις προθέσεις τους.
Στόχος δεν είναι ο εξορθολογισμός του έργου των εκπαιδευτικών και του δημόσιου σχολείου, αλλά η ενίσχυση της ιδιωτικής παιδείας και κύρια η διάλυση του συνδικαλιστικού κινήματος, ώστε ο κάθε εργαζόμενος από όποιο χώρο και αν προέρχεται, να νοιώθει μόνος και να είναι υποχείριο στα χέρια των εργοδοτών. Στόχος είναι ο εκφοβισμός του εργαζόμενου, ώστε να σκύβει το κεφάλι, να σιωπά και να εκτελεί χωρίς διαμαρτυρία τις όποιες παράλογες απαιτήσεις των εργοδοτών.
Η νέα τάξη πραγμάτων των αντιδραστικών αντιλαϊκών πολιτικών της ΕΕ επιτάσσει ένα απέραντο δουλεμπόριο. Ωστόσο, οι πρόσφατες μαζικές διαμαρτυρίες του λαού έστειλαν το μήνυμα ότι υπάρχει ελπίδα για ανατροπή των δεδομένων, φτάνει να συνεχιστεί η ίδια αποφασιστικότητα και ομοψυχία και σε άλλους κλάδους της εργασίας και της οικονομίας.
