Ως ανέκδοτο ήχησε στα αφτιά μας η θετική ανταπόκριση του Προέδρου της Δημοκρατίας στα αιτήματα της ΔΕΟΚ, η ηγεσία της οποίας είχε προ ημερών συνάντηση με τον κ. Αναστασιάδη. Σε δηλώσεις μετά τη συνάντηση, ο Πρόεδρος του Συμβουλίου Διοίκησης της ΔΕΟΚ Ιωσήφ Αναστασίου, δήλωσε ότι ήταν θετική η ανταπόκριση του ΠτΔ στα θέματα οικονομίας και ανάπτυξης, τα οποία έθεσε η οργάνωση.
Αναφερόμενος στα θέματα που τέθηκαν, ο κ. Αναστασίου είπε ότι «κατά κύριο λόγο θέσαμε το θέμα της νομικής ρύθμισης των συλλογικών συμβάσεων», προσθέτοντας ότι «η αγορά εργασίας χρειάζεται επαναρύθμιση, ώστε να διασφαλιστούν τα δικαιώματα των εργαζομένων μέσα από ισχυρές συλλογικές συμβάσεις».
Η ΔΕΟΚ επίσης, ζήτησε την προσωπική παρέμβαση του Προέδρου της Δημοκρατίας για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός.
Ανάμεσα στα θέματα που συζητήθηκαν, πρόσθεσε, ήταν η θεσμοθέτηση του γενικού κατώτατου μισθού, η κατάσταση της οικονομίας, το φορολογικό σύστημα, η ανάγκη για μείωση της τιμής των καυσίμων, η ανάπτυξη της πράσινης οικονομίας, η απασχόληση και άλλα.
Αναφερόμενος στο περιεχόμενο του υπομνήματος που κατέθεσαν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο κ. Αναστασίου είπε ότι σε αυτό περιλαμβάνονται θέσεις που αφορούν, μεταξύ άλλων, την ενίσχυση της κοινωνικής πολιτικής, την αναθεώρηση επιδομάτων σε μονογονιούς και χαμηλοσυνταξιούχους, την αντιμετώπιση της φτώχειας και των οικονομικών ανισοτήτων.
Αυτό ήταν το περίγραμμα των αιτημάτων της συνδικαλιστικής οργάνωσης, τα οποία επικεντρώνονται στην ανάδειξη μιας πιο δίκαιης κοινωνίας.
Για τον πιο πάνω λόγο, ακούστηκε γελοία και ψεύτικη η θετική ανταπόκριση του Προέδρου, αφού στα χρόνια που κυβερνά, ο δρόμος που ακολουθεί είναι εντελώς ο αντίθετος.
Υιοθετεί ως ευαγγέλιο τις αντιδραστικές και αντιλαϊκές συνταγές του ξέφρενου νεοφιλελευθερισμού που μαγειρεύονται από την ΕΕ, το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα.
Εξάλλου, είναι κοινή διαπίστωση πλέον, ότι έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση αναξιόπιστη και ανειλικρινή, η οποία άλλα διακηρύσσει και άλλα πράττει, ενώ η πολιτική που χαράσσει υποβαθμίζει εκούσια τη θέση των εργαζομένων και της μεσαίας τάξης.
Τρανή απόδειξη είναι το γεγονός ότι οι επιπτώσεις της κρίσης, δεν αντιμετωπίστηκαν με δίκαιο και ανθρωποκεντρικό τρόπο από τους κυβερνώντες, όπως όφειλαν να πράξουν σε ένα υποτιθέμενο κράτος δικαίου.
Επίκαιρη όσο ποτέ λοιπόν είναι η θέση του Μαρξ στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο, ότι η σύγχρονη κρατική εξουσία, είναι απλώς μια επιτροπή που διαχειρίζεται τις υποθέσεις της αστικής τάξης.
Αυτό ακριβώς κάνει και η Κυβέρνηση του κ. Αναστασιάδη εδώ και έξι σχεδόν χρόνια, με αποτέλεσμα θύματα της πολιτικής να είναι οι χιλιάδες εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα που αποτελούν και τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας.
Νομιμοποίησε και παγίωσε την εκμετάλλευση του εργατικού μόχθου, στο όνομα τάχα των θέσεων εργασίας και της απασχόλησης.
Η παραγόμενη εργασία, με τις ευφάνταστες αλλαγές της Κυβέρνησης κατάντησε να είναι πολύ μεγαλύτερη από την πενιχρή μισθωτή ανταμοιβή. Χιλιάδες θέσεις εργασίας προσφέρονται σήμερα με μισθούς πείνας χωρίς καμιά εξασφάλιση, δημιουργήθηκαν απεριόριστα ωράρια επτά μέρες την εβδομάδα, ενώ πραγματοποιούνται χιλιάδες απολύσεις μόνιμων εργαζομένων και αντικαθίστανται με εργαζομένους μερικής απασχόλησης.
Μόνιμη πρακτική πλέον Κυβέρνησης και εργοδοτών είναι επίσης, η πρόσληψη χιλιάδων εργαζομένων με συμβόλαια, γεγονός που απονευρώνει και εξουδετερώνει τη θέση των εργαζομένων στη διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων τους.
Με όλα τα πιο πάνω και πολλά άλλα που δεν παραθέσαμε, πως είναι δυνατό να πιστέψει κάποιος ότι ο κ. Αναστασιάδης θα αντικρίσει θετικά τα αιτήματα της συνδικαλιστικής οργάνωσης;
Είναι καιρός, κατά την άποψη μας, το συνδικαλιστικό κίνημα να επιλέξει άλλη μορφή αγώνα και να σταματήσει να αποστέλλει υπομνήματα προς τον Πρόεδρο.
Γιατί η πιο πάνω πρακτική είναι αναποτελεσματική και είδαμε στα πέντε χρόνια ποια ήταν τα αποτελέσματα της.
