Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι σαν το ξεχασμένο στάχυ, ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος, κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος, σαν το ξεχασμένο στάχυ… άνθρωποι μονάχοι…
Πασίγνωστο τραγούδι, και όμως οι στίχοι του είναι βγαλμένοι από τη ζωή! Είναι στίχοι που μου ήρθαν αμέσως στο μυαλό όταν διάβαζα τις ειδήσεις που μας έρχονται από τη Μόρια.
Αλήθεια εμείς όλοι θυμόμαστε ότι το δράμα των προσφύγων συνεχίζεται; Θυμόμαστε ότι καθημερινά άνθρωποι παλεύουν με τα κύματα για να ξεφύγουν από το θάνατο που σπέρνουν οι ιμπεριαλιστές στις πατρίδες τους; Θυμόμαστε ότι ο μικρός Αϊλάν, που τον ξέβρασε η θάλασσα και όλοι κλαίγαμε, δεν είναι το μόνο θύμα των πολέμων και ότι χιλιάδες άλλα παιδιά, είτε έχουν σκοτωθεί, είτε έχουν σκοτώσει τις ψυχές τους εγκλωβίζοντας τα σε κάποιους λεγόμενους καταυλισμούς;
Εδώ και αρκετό καιρό ο καταυλισμός της Μόριας στη Λέσβο, εκπέμπει S.O.S. Αυτή τη στιγμή ο καταυλισμός αντί να φιλοξενεί 3 χιλιάδες ανθρώπους, που είναι η χωρητικότητα του, φιλοξενεί 9 χιλιάδες. Το 1/3 ίσως και παραπάνω, είναι παιδιά.
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα τονίζουν ότι ο καταυλισμός βρίσκεται σε κατάσταση πρωτοφανούς έκτακτης ανάγκης, σε ότι αφορά τη σωματική και ψυχική υγεία χιλιάδων ανδρών, γυναικών και παιδιών που συνωστίζονται σε άθλιες συνθήκες. Απευθύνουν μάλιστα έκκληση για την επείγουσα μεταφορά όλων των ευάλωτων ατόμων, ειδικά των παιδιών, σε ασφαλή στέγη.
Η υπεύθυνη των ιατρικών προγραμμάτων των ΓΧΣ στη Λέσβο, Αλίκη Μεϊμαρίδου απευθύνει δραματική έκκληση να μπει τέλος στη φρίκη της Μόριας. Τονίζει επίσης ότι ο επ΄ αόριστον εγκλωβισμός των ανθρώπων προκαλεί σοβαρή επιδείνωση στη σωματική και την ψυχική υγεία τους. Σημειώνει μάλιστα χαρακτηριστικά ότι τα ανθρώπινα δικαίωμα έχουν γίνει κουρελόχαρτο. Ένα παράδειγμα: ένα μπάνιο αντιστοιχεί σε 80 ανθρώπους.
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα σημειώνουν επίσης ότι από τον Φεβρουάριο έως τον Ιούνιο, οι ομάδες των γιατρών διαπίστωσαν ότι σχεδόν το 1/4 των παιδιών είχαν αυτοτραυματιστεί ή είχαν κάνει απόπειρα ή είχαν σκέψεις αυτοκτονίας. Επίσης άλλοι ανήλικοι παρουσιάζουν κρίσεις πανικού, άγχος, εκρήξεις επιθετικότητας και έχουν συνεχείς εφιάλτες.
Πέρασε λοιπόν τόσος καιρός και δεν άκουσα καμία επίσημη απόφαση από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα για το τι σκέφτεται να κάνει με αυτούς τους ανθρώπους! Να σας πω την αλήθεια πιστεύω ότι η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα δεν σκέφτεται καν ότι υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι… Εξάλλου είναι οι φίλοι του οι Νατοϊκοί που τους οδήγησαν στην προσφυγιά!
Κύριε Τσίπρα θα ήθελες να διαβάσεις ένα ποίημα το οποίο έγραψε ένα προσφυγόπουλο από το Συρία;
Το ποίημα λοιπόν είναι το εξής: Τι έχουμε κάνει και μας σκοτώνετε; Τι έχουμε κάνει και μας καίτε τα σπίτια σκοτώνοντας τα όνειρά μας; Τι φταίμε εμείς που είμαστε μικρά παιδιά; Γιατί να μην έχουμε παιδεία όπως όλα τα παιδιά του κόσμου; Δικαιούμαστε να ζούμε και να ονειρευόμαστε και να πραγματοποιούμε μεγαλώνοντας τα όνειρά μας. Κόσμε γιατί δε μας προσέχετε και μας αφήνετε μπροστά στα όπλα; Θέλουμε ειρήνη κι όχι να μας κάψετε μέσα στα σπίτια μας. Ειρήνη, Ελευθερία, Αξιοπρέπεια. Έτσι θέλουμε να ζούμε εμείς τα παιδιά της Συρίας!
