Είναι δύσκολο να γίνει πιστευτό, ότι μια κυβέρνηση, όπως η σημερινή, που από τη μια αποδέχεται επί μονίμου τις Βρετανικές Βάσεις, την αμερικανική ή άλλη ξένη παρουσία στρατιωτικής υφής στην Κύπρο, είναι από την άλλη σε θέση να συζητά στις συνομιλίες τον τερματισμό αυτών καθ’ αυτών των εγγυήσεων και της ίδιας της Συνθήκης Εγγυήσεων.
Πως είναι δυνατό να ισχυρίζεται κανείς δημόσια ότι η παρουσία στρατιωτικών αποστολών, βάσεων των Βρετανών και Αμερικανών, καθώς και του σχετικά πρόσφατου σύμμαχου, του Ισραήλ στην Κύπρο θα μας προστατεύσει από τις τουρκικές προβοκάτσιες στην ΑΟΖ, και από την άλλη να είναι πειστικός ότι η Συνθήκη Εγγυήσεως πρέπει να καταργηθεί. Η άρχουσα αστική τάξη της Κύπρου βρίσκεται σε μια συνεχή αναζήτηση προστατών.
Το κεφάλαιο των εγγυήσεων είναι επίσης επίκαιρο και λόγω της υπόθεσης που εξετάζει το Διεθνές Δικαστήριο και αφορά την προσφυγή του κράτους του Μαυρικίου στο Διεθνές Δικαστήριο κατά του Ηνωμένου Βασιλείου. Λίγο πριν την ανεξαρτησία του Μαυρίκιου, η Βρετανία κατάσχεσε ένα στρατηγικό σημείο της χώρας, το ενοικίασε στους Αμερικανούς οι οποίοι έχουν εγκαταστήσει το σημαντικότερο στρατιωτικό ορμητήριο τους στον Ινδικό Ωκεανό. Είναι εμφανής ο συσχετισμός της υπόθεσης αυτή με το καθεστώς τόσο των Βάσεων όσο και της Συνθήκης Εγγυήσεως.
Ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης του Μαυρικίου, ανέφερε στο Διεθνές Δικαστήριο ότι η χώρα του είχε εξαναγκαστεί να παραχωρήσει το νησιωτικό πλέγμα στο Αρχιπέλαγος του Τσιάγκος και ότι η επιλογή που τους είχαν θέσει ενώπιον τους (οι αποικιοκράτες) τότε στη δεκαετία του 1960 ήταν, «είτε ανεξαρτησία με προσάρτηση του αρχιπελάγους στην Βρετανία, ή συνέχιση της αποικιοκρατίας με προσάρτηση πάλι του αρχιπελάγους». Κάτι παρόμοιο χαρακτηρίζει και την περίπτωση της Κύπρου με το δοτό Σύνταγμα και τη Συμφωνία Εγγυήσεων, καθώς και το καθεστώς των κυρίαρχων Βρετανικών Βάσεων, συμφωνίες που στην ουσία επιβλήθηκαν από τις ξένες δυνάμεις στην Κύπρο.
Ακόμα μια ομοιότητα της περίπτωσης αφορά το χαρακτήρα των βάσεων τόσο στον Μαυρίκιο όσο και στην Κύπρο. Οι βάσεις στο Μαυρίκιο χρησιμοποιήθηκαν στις εκστρατείες των Νατοϊκών συμμάχων σε Ιράκ και Αφγανιστάν, αλλά και ως παράνομοι σταθμοί κράτησης και βασανιστηρίων στη διάρκεια του λεγόμενου πολέμου της CIA κατά της τρομοκρατίας. Στην Κύπρο, τόσο οι βάσεις, όσο και η «μυστική» παρουσία Αμερικανών σε αυτές, έχουν να κάνουν τόσο με τα συστήματα κατασκοπείας όσο και με τους πολέμους των ιμπεριαλιστών στην Μέση Ανατολή.
Το σημαντικό στην περίπτωση του Μαυρικίου, είναι η θέληση του μικρού αυτού κράτους για πλήρη ανεξαρτησία, χωρίς τεχνάσματα και αλλαγή προστατών. Θέληση που προφανώς, δεν διαθέτει η άρχουσα τάξη στην Κύπρο και όσοι υποστηρίζουν σήμερα ή στο μέλλον την εύσχημη εναλλαγή μεταξύ «προστατών και πατρώνων».
