Έκρηξη της ανάπτυξης σημειώνεται στην Κύπρο μας ενημερώνουν οι διάφοροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και τα Μέσα Ενημέρωσης, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να σκεπάσουν τα πραγματικά ανυπέρβλητα προβλήματα του λαού. Το γεγονός ότι παρατηρείται και έκρηξη της φτώχειας, περνά στα ψιλά γράμματα και στα τελευταία θέματα των ειδήσεων με περιορισμένη έκταση.
Η ανάπτυξη κατέγραψε άνοδο 4.4% και την ίδια περίοδο η Κύπρος φιγουράρει στις πρώτες θέσεις της ΕΕ με τη μεγαλύτερη αύξηση στο ποσοστό του πληθυσμού που αντιμετωπίζει πρόβλημα φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. Το 2017 σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, το ποσοστό κινδύνου φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού αυξήθηκε από το 2008 σε δέκα κράτη μέλη, με τις μεγαλύτερες αυξήσεις να παρατηρούνται σε Ελλάδα, Κάτω Χώρες, Κύπρο και Εσθονία.
Ειδικότερα το 25.2% του πληθυσμού της Κύπρου ή 215 χιλιάδες συμπατριώτες μας είναι αντιμέτωποι με τον κίνδυνο φτώχειας, ενώ το 11.5% βρίσκεται στην κατηγορία των ατόμων με σοβαρή υλική στέρηση. Το 2008 το εν λόγω ποσοστό ήταν στο 23,3%.
Οι πιο πάνω αντιθέσεις επιβεβαιώνουν με ένα τραγικό τρόπο την άκρατη καπιταλιστική πορεία της πατρίδας μας, η οποία ακολουθεί τις ντιρεκτίβες της ΕΕ. Ο μέσος όρος των ατόμων που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας στην ΕΕ είναι 22.5% ή 119.5 εκατομμύρια άνθρωποι.
Δηλαδή η μικρή Κύπρος, σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα αρχίσει να παραδίδει μαθήματα στους Ευρωπαίους για τον τρόπο αποσύνθεσης της κοινωνίας, καθότι σε χρόνο μηδέν κατάφερε να κατεδαφιστεί ότι κτίστηκε από την εποχή ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία ήταν στηριγμένη στη μεικτή οικονομία.
Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα κατάφερε να ανοίξει την ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, προσπαθώντας να διαλύσει τη μεσαία τάξη.
Η ανάπτυξη μας για την οποία λαμβάνουμε επαίνους από τα στρατηγεία των Ευρωπαίων εταίρων μας και των οίκων αξιολόγησης, δεν είναι τίποτε άλλο από μια εικονική ανάπτυξη, η οποία δεν έχει καμία σχέση με ένα παραγωγικό μοντέλο, το οποίο θα δώσει ποιοτικές θέσεις εργασίας στους πολίτες της και κατ’ επέκταση την ευημερία τους.
Είναι μια οικονομία που στηρίζεται στα δεκανίκια των ζάμπλουτων αλλοδαπών τρίτων χωρών οι οποίοι βρήκαν γη και ύδωρ στο νησί, αγοράζοντας αβέρτα υπηκοότητες και πανάκριβα χλιδάτα διαμερίσματα στους αχρείαστους ουρανοξύστες – πύργους.
Ο άλλος σημαντικός πυλώνας της στρεβλής ανάπτυξης, στηρίζεται στους λίγους ντόπιους ισχυρούς που κατέχουν τον πλούτο στους οποίους ολόκληρο το σύστημα έστρωσε το χαλί για να πολλαπλασιάσουν τα κέρδη τους.
Η τερατώδης ανάπτυξη, όπως εξελίσσεται, στηρίζεται στην εγκληματική εκμετάλλευση του απλού λαού και των εργαζομένων από το κεφάλαιο, το οποίο αποθρασύνθηκε, αφού δεν βρίσκει αντιστάσεις.
Ανίσχυροι και ανίκανοι αποδεικνύονται κάποιοι οι οποίοι, ενώ έχουν τη δύναμη και την εξουσία να φρενάρουν την κατρακύλα μας, φωνασκούν και ασκούν αντιπολίτευση μόνο από τα μικρόφωνα.
Οι συνθήκες εργασίας στη χώρα μας επιδεινώνονται χρόνο με τον χρόνο. Μέσα σε 15 χρόνια αυξήθηκε η ανεργία, η προσωρινή απασχόληση, μειώθηκε η σταθερότητα της εργασιακής μονιμότητας και εξαφανίστηκε η προστασία των εργαζομένων ειδικότερα στον ιδιωτικό τομέα.
Αν και τα τελευταία τέσσερα χρόνια η ανεργία μειώθηκε, εντούτοις ένας στους 4 νέους ψάχνει ανεπιτυχώς δουλειά και όσοι την εξασφαλίσουν οι όροι εργασίας είναι εξευτελιστικοί.
Συγκεκριμένα να αναφέρουμε ότι από το 66% που ήταν το ποσοστό νέων εργαζομένων το 2002, σήμερα το ποσοστό αυτό περιορίστηκε στο 47,3% με μια μείωση της τάξης σχεδόν του 19%.
Την ίδια περίοδο που οι μισθοί έφτασαν στο έσχατο σημείο και η προστασία της εργασίας εκμηδενίστηκε, παρατηρείται και αύξηση των τιμών των προϊόντων και υπηρεσιών.
Ο «παράδεισος» της ΕΕ που θα οδηγούσε την Κύπρο σε ένα απάνεμο λιμάνι δυστυχώς έφερε φουρτούνες και θύελλες.
Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της ΕΕ, η Κύπρος είχε συνολική αύξηση τιμών της τάξεως του 32.8% μέσα σε 17 χρόνια (από το 2000).
Ο ελεύθερος ανταγωνισμός τον οποίο επικαλούνται κάθε τρεις και λίγο οι εραστές των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων βάζοντας μπροστά τον φορολογούμενο πολίτη προκειμένου να πετύχουν τον στόχο τους τι κατάφερε τελικά. Έφερε μείωση τιμών μόνο σε δυο (Ένδυσης / Υπόδησης και Επικοινωνίες) από τις έντεκα κατηγορίες προϊόντων και υπηρεσιών.
Οι τιμές για στέγαση, νερό, ρεύμα, γκάζι και άλλες πηγές ενέργειας είχαν αύξηση 66%, ενώ για τρόφιμα και μη αλκοολούχα ποτά η αύξηση ήταν 63%.
Για την εκπαίδευση (δημοτική, μέση, ανώτερη) η αύξηση ήταν 58.9%, ενώ για την κατηγορία εστιατόρια και ξενοδοχεία η αύξηση ήταν 51%.
Οι μόνες κατηγορίες στις οποίες σημειώθηκε μείωση ήταν η ένδυση – υπόδηση με -20.8% και οι επικοινωνίες κατά 42.4%.
Αυτά είναι τα επιτεύγματα μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια που τόσο πολύ θέλαμε να ενταχθούμε. Όσο και αν νοσταλγούμε τώρα τις παλιές καλές εποχές προς το παρόν δεν μπορούμε να απαγκιστρωθούμε, γιατί μας έχουν αλυσοδεμένους.
