Μετά από ακόμα μια αποτυχημένη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση

«Δεν μπορούμε πλέον να συνεχίσουμε να ερωτοτροπούμε με το σοσιαλισμό, τον κομμουνισμό, το λαϊκισμό της αριστεράς», είπε ο νέος Πρόεδρος της Βραζιλίας, Ζαΐρ Μπολσονάρο.

Νοσταλγός της χούντας και υποστηρικτής της ακραίας ελεύθερης οικονομίας και των συμφερόντων της ολιγαρχίας, στήριξε την προεκλογική του εκστρατεία στην πάταξη της εγκληματικότητας, εκμεταλλεύτηκε τη διαφθορά στις τάξεις των πολιτικών του αντιπάλων και πάτησε πάνω στην ανεπάρκεια των πολιτικών του Εργατικού Κόμματος.

Η Ιστορία επαναλαμβάνεται, η οικονομική κρίση που δημιουργεί το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα με τις παρεμβάσεις του, δίνει τον από μηχανής θεό, βγαλμένο από τα σπλάχνα του, να μοιράζει τάχα ελπίδα. Μετά από ακόμα μια αποτυχημένη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση ο φασισμός πάτησε πόδι. Η διάψευση των προσδοκιών ενός λαού, η φτωχοποίηση και η εξαθλίωση έδωσαν έδαφος να δράσει ο φασισμός, πατώντας για άλλη μια φορά στην ανικανότητα των προκατόχων του που πουλούσαν αριστερά φούμαρα ροζ χρώματος, καταδικάζοντας κάθε μελλοντική πραγματική Αριστερή πολιτική πρόταση.

Μεταξύ των μέτρων που έχει υποσχεθεί είναι η «φιλελευθεροποίηση» των νόμων περί οπλοκατοχής, η μείωση της ηλικίας της εγκληματικής ευθύνης στα 16 και η ενίσχυση της αστυνομικής εξουσίας, προκειμένου οι αστυνομικοί να έχουν τη δικαιοδοσία να πυροβολούν εγκληματίες, ενώ παράλληλα, δηλώνει ανοιχτά, θαυμαστής του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.

Έχει υποστηρίξει τη θανάτωση των εγκληματιών, αλλά και των πολιτικών του αντιπάλων. Απεχθάνεται τους ομοφυλόφιλους και θεωρεί τις γυναίκες ένα είδος «αδυναμίας» της φύσης. Θαυμάστε πιο κάτω την εναλλακτική πρόταση που έπεισε το 55% της χώρας.

Δικαιώματα: «Είναι ντροπή να είσαι εργοδότης σε αυτή τη χώρα που οι εργάτες έχουν τόσα δικαιώματα» (2014).

Θρησκεία: «Ο Θεός πάνω απ’ όλα. Δεν θέλω αυτό που ονομάζεται λαϊκό κράτος. To κράτος είναι χριστιανικό και η μειονότητα που είναι εναντίον μπορεί να φύγει. Οι μειοψηφίες θα πρέπει να υποκλίνονται μπροστά στις πλειοψηφίες» (2017).

ΟΗΕ: «Όταν γίνω πρόεδρος, θα φύγω από τον ΟΗΕ. Δεν εξυπηρετεί σε τίποτα αυτός ο οργανισμός, είναι ένα μέρος όπου ανταμώνουν οι κομμουνιστές και άνθρωποι που δεν έχουν κανέναν δεσμό με τη Λατινική Αμερική» (2018).

Γυναίκες: «Οι γυναίκες θα πρέπει να αμείβονται λιγότερο από τους άνδρες όταν είναι έγκυες» (2015).

«Δεν αξίζει να βιασθεί, γιατί είναι πολύ κακή, γιατί είναι πολύ άσχημη, δεν μου γουστάρει, ποτέ δεν θα τη βίαζα. Δεν είμαι βιαστής αλλά αν ήμουν, δεν θα τη βίαζα γιατί δεν το αξίζει» (αναφερόμενος σε μια βουλευτή του Εργατικού Κόμματος, 2002).

«Έχω 5 παιδιά, τα 4 ήταν αγόρια, στο 5ο υπήρξε μια αδυναμία και βγήκε κορίτσι» (2017).

«Δεν θα απασχολούσα (άνδρες και γυναίκες) με τον ίδιο μισθό. Ωστόσο υπάρχουν πολλές ικανές γυναίκες» είπε το 2016.

Δικτατορία και βασανιστήρια: «Ο Πινοσέτ θα έπρεπε να είχε σκοτώσει περισσότερους» (1988). «Το λάθος της δικτατορίας στη Βραζιλία ήταν ότι βασάνιζαν αλλά δεν σκότωναν» (2016).

«Αν αυτοί (οι αριστεροί ψηφοφόροι) θέλουν να μείνουν εδώ, θα πρέπει να υποταχθούν στον νόμο μας. Ή θα φύγουν ή θα πάνε φυλακή. Αυτοί οι περιθωριακοί κομμουνιστές θα είναι παράνομοι στην πατρίδα μας», είπε τον Οκτώβριο του 2018.

«Περίπου 30.000 διεφθαρμένοι άνθρωποι θα έπρεπε να έχουν πυροβοληθεί, ξεκινώντας από τον πρόεδρο Φερνάντο Ενρίκε Καρντόσο», είπε σε συνέντευξή του το 1999.

Μαύροι: «Δεν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος γιατί οι γιοι μου πήραν καλή παιδεία» (όταν ρωτήθηκε πώς θα αντιδρούσε αν ένας γιος του ερωτευόταν μαύρη,  2011).

 «Δεν κάνουν τίποτα. Πιστεύω ότι δεν είναι καλοί ούτε για αναπαραγωγή», είπε το 2017 έπειτα από επίσκεψή του σε χωριό αφροβραζιλιάνων.

Φτώχεια και εγκληματικότητα: «Υπερασπίζομαι την ποινή του θανάτου και τον έλεγχο των γεννήσεων γιατί βλέπω κάθε μέρα τη βία και την εξαθλίωση να απλώνεται περισσότερο στη χώρα μας. Αυτός που δεν πληροί τις προϋποθέσεις να έχει παιδιά δεν πρέπει να έχει παιδιά» (1998).

«Στη χώρα μας ο φτωχός χρησιμεύει σε ένα μόνο πράγμα: να ψηφίζει. Το εκλογικό βιβλιάριο στο χέρι είναι το πτυχίο του ηλιθίου στην τσέπη. Χρησιμεύει μόνο για να ψηφίζει την κυβέρνηση που είναι στην εξουσία. Μόνο γι’ αυτό και για τίποτα άλλο» (2013).