«Δεν έχουμε άλλη επιλογή»… Μια φράση που από μόνη της δηλώνει ανεπάρκεια, δειλία, υποταγή, δουλικότητα και μοιρολατρία.
Πίσω από μια απλή φράση που τελευταία ακούμε όλο και πιο συχνά, κρύβεται ολόκληρη στάση ζωής, κρύβονται σκοπιμότητες και από-ενοχοποιούνται οι πραγματικοί ένοχοι, ποντάροντας στη λογική. Κατευνάζουν την οργή μας, αφού πρώτα μας πείσουν ότι είναι μονόδρομος! Αφού όπως λένε δεν έχουμε επιλογή, πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι και να δεχθούμε τα όποια λάθη έγιναν, όποιος και να τα έκανε για να επιβιώσουμε και να συντηρήσουμε όσο περισσότερο γίνεται την εικονική μας πραγματικότητα, που οι ίδιοι οι φταίχτες φρόντισαν πρώτα να δημιουργήσουν.
Δεν έχουμε επιλογή πρέπει να αντιληφτούμε ότι ΠΡΕΠΕΙ να πληρώσουμε για να σωθεί το σύστημα. Το δικό τους σύστημα!
Μας πλάσαραν τα δικά τους lifestyle, το τέλειο σπίτι, τις ονειρεμένες διακοπές, τις ιδανικές δουλείες, τα ιδανικά αμάξια. Παράλληλα φρόντισαν να μας πλασάρουν και μπόλικες επιλογές, «καθαρά δικές μας» που μας έδιναν τη δυνατότητα να είμαστε ΙΝ, να είμαστε μέσα στο πνεύμα τις εποχής, προσφέροντας μας πακέτα διακοπών, οικιστικά δάνεια, σπουδαστικά δάνεια, καταναλωτικά δάνεια, φοιτητικά δάνεια και ότι άλλο μπορεί να είχαμε «ανάγκη», εξάλλου αυτοί όλοι γνώριζαν καλύτερα από όλους μας τι πραγματικά χρειαζόμασταν.
Έτσι εμείς μέσα σε ένα μικρόκοσμο, που φρόντισαν να μας κλείσουν, επικεντρωθήκαμε στο ΕΓΩ, ξεχνώντας το ΕΜΕΙΣ.
Τώρα όπως το ασήμαντο ΕΓΩ τρομοκρατήθηκε και αντιλαμβάνονται όλο και περισσότεροι ότι δεν μπορεί να τους προστατέψει, δεν μπορεί να τους συντηρήσει, είναι αδύναμο και το κτυπάνε όλοι… το ΕΓΩ γκρινιάζει και παραμένει σε θέση άμυνας, αφού δεν βλέπει άλλη διέξοδο, σκύβει το κεφάλι αφού «δεν έχει επιλογή». Και όμως εδώ είναι και το πρόβλημα, αλλά και η λύση.
Οι ελάχιστοι που συνειδητά διάλεξαν το ΕΜΕΙΣ σαν στάση ζωής έχουν μετατραπεί σε γραφικούς ιδεολόγους, που με χλευασμό άκουγαν τους υπόλοιπους να τους αποκαλούν ξεπερασμένους και εκτός πραγματικότητας. Και όμως σήμερα το ΕΜΕΙΣ μπορεί να σε στηρίξει, να σε οδηγήσει να σε ρίξει στη μάχη και να σου δώσει ελπίδα.
Δεν έχουμε επιλογή; Μόνο όμως για ένα πράγμα δεν έχουμε επιλογή! Να μείνουμε απαθείς.
Δεν έχουμε επιλογή όμως, το ΕΓΩ μας δεν μπορεί να μας προστατεύσει, μόνο με το ΕΜΕΙΣ μπορούμε να σώσουμε την αξιοπρέπεια μας και να διασφαλίσουμε το μέλλον των παιδιών μας.
Ανατροπή, πρώτα από όλα μέσα μας! Nα γκρεμίσουμε τα τείχη που μας έχουν εγκλωβίσει. Τώρα είναι η ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι η μάχη είναι συλλογική, ταξική και οφείλουμε να σταθούμε αντάξιοι της ιστορίας.
Πρέπει να σπάσουμε κατεστημένα και να απαιτήσουμε το μερίδιο που μας αναλογεί, να απαιτήσουμε ένα μέλλον όπου θα συμμετέχουμε πραγματικά ενεργά, να απαιτήσουμε να πληρώσουν όσοι παίζουν με τις ζωές μας. Να μας σεβαστούν, αφού μας φοβηθούν σαν οργανωμένη τάξη και να νοιώσουν τη δύναμη μας. Να απαιτήσουμε ξήλωμα κάθε σάπιου και νωθρού εκμεταλλευτή που θησαυρίζει πάνω στις πλάτες μας. Να αρνηθούμε να πληρώσουν οι επόμενες γενεές τη δική μας συμβατικότητα και ανοχή. Τίποτα δεν θα μας χαριστεί και τίποτα δεν είναι διασφαλισμένο όσο εμείς δεν το προστατεύουμε.
Δεν έχουμε καμιά δικαιολογία πια. Το σύστημα είναι αδιέξοδο! Ένα σύστημα που μας εκμεταλλεύτηκε και μας απομόνωσε από τις πραγματικά ανθρώπινες αξίες.
Τίποτα δεν ισχύει από όσα δεκαετίες μας διατυμπανίζουν οι θιασώτες της νέας τάξης πραγμάτων, οι ευρωπαϊστές, οι σοφοί οικονομολόγοι, οι τραπεζίτες και οι χρηματιστές. Μας είπαν η ελεύθερη αγορά χρειάζεται έλεγχο, η προσφορά και η ζήτηση δεν διαμορφώνει τις τιμές, αφού δεν αυτορυθμίζονται, είδαμε τις τράπεζες τους να καταρρέουν, δεχθήκαμε να πληρώσουμε με το αίμα μας τις ζημιές τους, ακούσαμε ότι χρειάζονται πλαφόν, μάθαμε ότι ο ανταγωνισμός δεν μειώνει τις τιμές και η υπερκατανάλωση μας οδηγεί τον πλανήτη σε καταστροφή, έτσι οι σοφοί μας αποφάσισαν πως πρέπει να δουλεύουμε μέχρι να πεθάνουμε, να μειώσουμε την αμοιβή μας, να αυξήσουμε τις ώρες εργασίας (αν είμαστε από τους τυχερούς), να μειώσουμε τις ευκαιρίες στη μόρφωση, να υποβαθμίσουμε την υγεία και να πουλήσουμε ότι δεν είναι ήδη στα χέρια του κεφαλαίου, για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του το σύστημα!
Το ερώτημα όμως είναι, γιατί να θέλουμε να σωθεί αυτό το σύστημα;
