Στην κορυφή των προτεραιοτήτων των κυπριακών κομμάτων για τη νέα χρονιά θα είναι μεταξύ άλλων και η ευημερία του λαού από τα πρωτοφανή κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα και κατάλοιπα που άφησαν τα τελευταία χρόνια στις ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού.
Οι ευχές βέβαια και οι προσδοκίες είναι πάντα ευπρόσδεκτες, αλλά όταν επαναλαμβάνονται, κάθε χρόνο, χωρίς να υπάρχει το ανάλογο αποτέλεσμα, τότε αυτοί που τις λένε καταντούν γραφικοί και αναξιόπιστοι.
Όλοι όσοι έχουν την εξουσία στα χέρια τους και μπορούν να κινήσουν τις μηχανές για υλοποίηση των όσων εξαγγέλλουν, δεν κατάφεραν ούτε στο ελάχιστο να πραγματοποιήσουν τα ευχολόγια που απηύθυναν τον προηγούμενο χρόνο.
Μπορεί οι οίκοι αξιολόγησης να αναβάθμισαν την Κύπρο στην επενδυτική βαθμίδα τη χρονιά που μας πέρασε, όμως για την πλειοψηφία του λαού δεν σημαίνει τίποτε, γιατί παρέμεινε για ακόμη μια χρονιά στα «σκουπίδια». Τι και αν η Κύπρος έκλεισε το 2018 με την πιο ραγδαία ανάπτυξη στην ΕΕ;
Ο αντίκτυπος για τις ευάλωτες ομάδες και τη μεσαία τάξη ήταν μηδενικός.
Στο πρωτοχρονιάτικο διάγγελμα του, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέφερε ότι τον Γενάρη εξαγγέλλεται ολοκληρωμένο σχέδιο στεγαστικής πολιτικής με προτεραιότητα τη δημιουργία ταμείου κοινωνικής στέγασης.
Η πιο πάνω εξαγγελία έρχεται κατόπιν εορτής, καθότι μέχρι να ολοκληρωθεί, θα περάσουν και μερικά χρόνια.
Μέχρι τότε οι άστεγοι θα συνεχίσουν να κοιμούνται σε κάποια παγκάκια και σε ψάθινες παράγκες, γιατί το κράτος φορούσε, όπως πάντα, μαύρα γυαλιά και ήταν απών την ώρα που έπρεπε, για να φροντίσει τους πολίτες του. Στις προτεραιότητες του ήταν η δημιουργία ψηλών πύργων και η πώληση διαβατηρίων σε πολυεκατομμυριούχους.
Όταν το 2018 δημοσιοποιήθηκε ότι συμπολίτες μας δεν έχουν που την κεφαλή κλίνε, τότε και μόνο το κράτος έδειξε να ευαισθητοποιείται.
Ένα άλλο γεγονός που συγκλόνισε την κοινωνία το 2018, ήταν το κλείσιμο του Συνεργατισμού, όπου στις 31 Αυγούστου, έκανε το καλύτερο δώρο για την Ελληνική Τράπεζα παραδίδοντας της τα «κλειδιά», σφραγίζοντας έτσι τον επίλογο της ιστορικότερης τράπεζας της Κύπρου.
Σύμφωνα με τον ΠτΔ διαχειρίστηκε με αποφασιστικότητα την αναπόφευκτη κρίση στο Συνεργατισμό!
Ο Συνεργατισμός ήταν το αποκούμπι των φτωχών γιατί χιλιάδες παιδιά από οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα κατάφεραν να σπουδάσουν με δάνεια από τον Οργανισμό, χιλιάδες οικογένειες έκτισαν μια στέγη πάνω από το κεφάλι τους, ενώ οι αγρότες «γλύτωσαν» από τα νύχια των τοκογλύφων.
Για την τραγική κατάληξη του Συνεργατισμού, ευθύνη έχουν όλα τα κόμματα, γιατί γνώριζαν και τα πλείστα ήταν μέρος της κακοδιαχείρισης και της διαπλοκής.
Ως έτοιμοι από καιρό συμμετείχαν στο πάρτι των ανύπαρκτων εξασφαλίσεων για δάνεια πολλών εκατομμυρίων σε επιχειρήσεις μαϊμού και ήταν γνώστες των παχυλών και αδικαιολόγητων αμοιβών των αξιωματούχων του.
Αυτό που δεν γνώριζαν, ήταν πως το πάρτι που στήθηκε σε βάρος του Συνεργατισμού -και κατ’ επέκταση του απλού λαού- κάποια στιγμή θα τέλειωνε. Εκεί ήταν που την πάτησαν!
Στη μέθη του «άκοπου» χρήματος, ακόμη και αυτοί που λένε ότι είναι πολιτικοί εκπρόσωποι των εργαζομένων, φαίνεται να μπήκαν σε ένα παιγνίδι που έφερε οργή και απογοήτευση στην κοινωνία, γιατί το ένα σκάνδαλο διαδεχόταν το άλλο. Η Αριστερά έχασε την ισχύ, αλλά κύρια την εμπιστοσύνη από το λαό και την εργατική τάξη.
Η σημερινή ηγεσία της Αριστεράς, απέτυχε, γιατί έβαλε νερό στο κρασί της και έκανε σημαντικές ιδεολογικές εκπτώσεις.
Αυτές οι εκπτώσεις έφεραν μια σειρά δυσμενών εξελίξεων για τους εργαζόμενους.
Σήμερα η άρχουσα τάξη κτυπά αλύπητα, γιατί γνωρίζει πως δεν έχει αντίπαλο.
Οι εργοδοτικοί σύνδεσμοι γνωρίζουν επίσης, ότι η εργατική τάξη είναι ικανή για μεγάλους αγώνες και εξεγέρσεις, αλλά στο παρόν στάδιο νοιώθουν ότι δεν απειλούνται, γιατί χωρίς επαναστική καθοδήγηση, τα λαϊκά στρώματα δεν μπορούν να απειλήσουν το σύστημα.
