Το Τρίτο Μάτι
Αντιγράφω από το Ατέχνως και τον Νίκο Μόττα:
O κυρ-Παντελής, ο ήσυχος νοικοκύρης, ο καλός οικογενειάρχης, ο ευσεβήςχριστιανός που σταυροκοπιέται το πρωί της Κυριακής στην εκκλησία, ζει μέσα στις μικροαστικές του αυταπάτες ότι μπορεί κάποτε να γίνει μεγαλοαστός.
Καριέρα, λεφτά, οικογένεια, ησυχία. Μακρυά από τα κόμματα και από τα πολιτικά. Όλοι και όλα είναι ίδιοι και ίδια. Καταφυγή στην ισοπέδωση. Δεν υπάρχει συλλογική ελπίδα και διεκδίκηση, μόνο ατομική εξέλιξη και βόλεμα.
Αυτή η αυταπάτη ότι μπορεί να πλουτίσει μέσα σε ένα σύστημα εξ’ ορισμού άδικο, τον οδηγεί στη θεοποίηση του ατομικού του πλούτου, της όποιας μικρότερης ή μεγαλύτερης ατομικής ιδιοκτησίας. Πάνω σε αυτό το έδαφος αναπτύσσεται ο ατομικισμός, η ιδιοτέλεια, η περιφρόνηση για την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια και η ανύψωση της ιδιοκτησίας σε μέγιστο αγαθό για το οποίο μπορεί και να σκοτώσει κανείς.Έτσι ο «κυρ-Παντελής», ο κάθε μικροαστός που ζει και αναπνέει για την κοινωνική-ταξική του αναβάθμιση, γίνεται ο καλύτερος θεματοφύλακας του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και ταυτόχρονα νεκροθάφτης του μέλλοντος των παιδιών του.
Αφιερωμένο στους κυρ-Παντελήδεςτης Κύπρου.
Καλή χρονιά.
