Στον κόσμο της ανειρήνευτης πάλης των ιδεών και της ασταμάτητης ιδεολογικής διαπάλης, στη σύγκρουση μεταξύ επαναστατικής θεωρίας και πράξης από τη μια και οπορτουνισμού, αναθεωρητισμού από την άλλη, πάντοτε η κομμουνιστική ιδεολογία δεχόταν επιθέσεις. Το φαινόμενο των επιθέσεων αυτών χρονολογείται από τότε που εμφανίστηκε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο.
Η από τα δεξιά επίθεση, κατανοείται και αναγνωρίζεται εύκολα από τις προοδευτικές λαϊκές μάζες. Είναι βλέπετε κάτι το φυσιολογικό και η αντανάκλαση της σύγκρουσης ανάμεσα στο εκμεταλλευτικό, καταπιεστικό σύστημα, τον καπιταλισμό και στο ανώτερο, πραγματικά ανθρώπινο που καταργεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, το Σοσιαλισμό. Η κομμουνιστική ιδεολογία αμφισβητεί τον καπιταλισμό και έρχεται σε ρήξη με το αστικό κράτος, που η δεξιά σε όλες τις εκφάνσεις της υπηρετεί και υπερασπίζεται ακόμα και με φασιστικές μεθόδους.
Η κομμουνιστική ιδεολογία δεν δέχεται όμως μόνο από δεξιά επιθέσεις, δέχεται και από αριστερά, ειδικότερα μετά την ανατροπή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης σε μια σειρά από χώρες, κύρια της Ευρώπης. Μια σειρά κομμουνιστικά κόμματα ανά τον κόσμο, συμβιβάστηκαν και ξεκίνησαν να μεταλλάσσονται, είτε λίγο πριν, είτε με τις ανατροπές του 1989 – 1991, είτε μετά στο πέρασμα του χρόνου. Και όμως αρκετά από αυτά συνεχίζουν να δηλώνουν αριστερά και να παρασύρουν πλατιές λαϊκές μάζες, φθείροντας την ταξική συνείδηση της εργατικής τάξης. Όταν μάλιστα κάποια από αυτά τα πολιτικά κόμματα διατήρησαν και τις λέξεις κομμουνιστικό κόμμα στο όνομα τους ή κατά καιρούς ρίχνουν και κανένα επαναστατικό σύνθημα ή έντεχνα και επετειακά αναφέρονται στον Μαρξ και πολύ σπανιότερα στον Λένιν, ε τότε η σύγχυση ανάμεσα στο λαό και ειδικότερα ανάμεσα στους εργαζόμενους είναι μεγάλη.
Τα τελευταία 30 χρόνια αναδύθηκε μια μεγάλη δεξαμενή και χώρεσε αριστερούς και αριστερούς. Η ιδεολογική διαπάλη είναι απίστευτη. Η γνήσια κομμουνιστική αριστερά που υπερασπίζεται την κομμουνιστική ιδεολογία και προτάσσει την ταξική αντιιμπεριαλιστική πάλη και την ανατροπή του καπιταλισμού, δίνει τεράστια μάχη χρόνια τώρα και με τη δεξιά και με τη λεγόμενη αριστερά.
Ναι, η κομμουνιστική ιδεολογία δέχεται και από αριστερά επιθέσεις και αυτές είναι πιο δύσκολα αναγνωρίσιμες από το λαό. Επιθέσεις που αφαιρούν τα ταξικά γυαλιά των εργαζομένων και λειτουργούν ως πλυντήριο της ταξικής συνείδησης και αντίληψης των λαϊκών μαζών.
Για παράδειγμα, όταν ηγεσίες αριστερών κομμάτων απαξιώνουν την ταξική πάλη και ονομάζουν ανυπόμονους όσους αμφισβητούν ανοικτά τον καπιταλισμό και θέλουν να έρθουν σε ρήξη με το σύστημα και το αστικό κράτος, είναι επίθεση από τα αριστερά. Όπως επίθεση από αριστερά ενάντια στην κομμουνιστική ιδεολογία, είναι και όταν σε ένα αριστερό χώρο απαξιώνονται ως τσαρλατάνοι όσοι εναντιώνονται στην ανάληψη εξουσίας για τη διαχείριση του αστικού κράτους.
Το να λες ακόμα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μια προωθημένη μορφή καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, αλλά πρέπει να μετασχηματιστεί από μέσα και δεν μπορούμε να αποδεσμευτούμε από αυτή, είναι επίθεση από τα αριστερά στη μαρξιστική – λενινιστική θεώρηση και αριστερές αυταπάτες.
Σύγχυση στο λαό και επίθεση από τα αριστερά κατά της μαρξιστικής – λενινιστικής θεώρησης, συνιστά και όταν ηγεσίες αριστερών κομμάτων καταριούνται το ΝΑΤΟ από τη μια και από την άλλη τρέχουν ξοπίσω των κυρίαρχων κύκλων του για να τους λύσουν το εθνικό ζήτημα της χώρας τους. Όταν μάλιστα δίνεται και τεράστια σημασία σε αυτές τις διπλωματικές «κοινωνικές» συναντήσεις, επισκιάζεται το γεωπολιτικό στίγμα των εθνικών ζητημάτων σε σχέση με τις στοχεύσεις των κυριάρχων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Και είναι επίσης πλυντήριο ταξικών συνειδήσεων, όταν αριστερά κόμματα, που λόγω της ευρύτερης ιδεολογικής αποσύνθεσης, έχουν διολισθήσει σε ζητήματα ηθικής και διαφθοράς.
Μπορεί λοιπόν η κομμουνιστική ιδεολογία να δέχεται τις δεξιές και αριστερές επιθέσεις, όμως οι κομμουνιστές ενωμένοι πρέπει να δώσουν με αυτοπεποίθηση και αυταπάρνηση τη μάχη της υπεράσπισης της ιδεολογίας, τη μάχη της υπεράσπισης των συμφερόντων του λαού και της εργατικής τάξης.
Μια ευχή για το 2019 που μόλις μπήκε, είναι ο χρόνος αυτός να γίνει ο χρόνος της αντεπίθεσης παγκόσμια και να κερδηθούν όσο περισσότερες συνειδήσεις με τα πανανθρώπινα κομμουνιστικά ιδανικά. Αυτό θα είναι μια τεράστια συμβολή στον αγώνα για μια ειρηνική και ευτυχισμένη ανθρωπότητα.
