Χρονιά Ευρωεκλογών το 2019 και ήδη έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο με τα πρώτα συνθήματα να ξεπροβάλλουν. Όλοι διεκδικούν να γίνουν η φωνή σου στην Ευρώπη, εννοώντας στην ΕΕ. Το πόσο υπάρχει χώρος για φωνές σε αυτή την προωθημένη μορφή καπιταλιστικής ολοκλήρωσης είναι άλλη κουβέντα. Σε μια ιμπεριαλιστική ένωση, όπου η αντιδημοκρατικότητα είναι βασικός πυλώνας για την προώθηση των συμφερόντων των μονοπωλίων, το μόνο άμεσα εκλεγμένο από το λαό σώμα, διαθέτει διακοσμητικό – μη δεσμευτικό χαρακτήρα και καλείται πολλάκις απλά να επικυρώσει τις αντιλαϊκές ντιρεκτίβες που υπηρετούν το κεφάλαιο. Είναι σε αυτά τα πλαίσια που πριν από μια πενταετία, η ΕΕ έστησε το επικοινωνιακό τρικ με τους δήθεν υποψηφίους για την προεδρία της Κομισιόν μέσω Ευρωεκλογών. Τι κι αν θα μπορούσε να εκλεγεί πρόεδρος της Κομισιόν κάποιος που δεν ήταν υποψήφιος; Τι κι αν για να είσαι ακόμη και τέτοιος υποψήφιος, θα έπρεπε να προταθείς από θεσμοθετημένο πανευρωενωσιακά κόμμα; Με ότι αυτό συνεπάγεται. Περιλαμβανομένου και του να μην αμφισβητείς την ίδια την ΕΕ, αυτή την ένωση των μονοπωλίων και τις διαρκείς επιθέσεις της κατά λαών και εργαζομένων, εντός και εκτός συνόρων… Δεν χρειάζονται μέρες μελέτης για να ξέρεις για τις «φωνές στην Ευρώπη». Υπάρχει συσσωρευμένη εμπειρία ζωής.
Άλλο ΕΕ, άλλο Ευρώπη
Η πολιτική που θέλει να ταυτίσει το «ευρωπαϊκό» με το ευρωενωσιακό, έχει ως ύπουλο στόχο να αποκλειστεί ακόμη και η υπόνοια για μια Ευρώπη των λαών στον αντίποδα της ΕΕ των μονοπωλίων. Και σε πολύ μεγάλο βαθμό το έχουν επιτύχει.
Η αστική προπαγάνδα προτάσσει μύθους τόσο για το ρόλο του εν γένει οικοδομήματος, όσο και για τις εξουσίες που έχει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Από τις Ευρωεκλογές του 2014 προτάσσουν και τη δήθεν «λαϊκή συμμετοχή» στην επικύρωση του προέδρου της Κομισιόν ως πολύ σημαντικό γεγονός. Αποκρύβοντας όμως, ότι η αλλαγή προσώπων σε ένα τέτοιο θεσμό που με υπερεξουσίες ηγείται αυτής της προωθημένης μορφής καπιταλιστικής πολιτικο-οικονομικής ολοκλήρωσης, δεν μπορεί να φέρει καμία ουσιαστική αλλαγή πολιτικών. Παράλληλα, η προπαγάνδα των απολογητών της ΕΕ επαναφέρει με κάθε ευκαιρία τον ισχυρισμό των «άκρων» με διπλό στόχο. Να περισωθεί όσο γίνεται η θέση των ευρωενωσιακών σχηματισμών και να κατευθυνθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η λαϊκή οργή στους μη επικίνδυνους για το σύστημα, ακροδεξιούς πάσης φύσεως. Έτσι βάζουν σε ένα τσουβάλι ακροδεξιά και ταξική κομμουνιστική αριστερά ως δήθεν «αντιευρωπαϊκή ψήφο». Έτσι παρουσιάζουν τις κυρίαρχες αστικές δυνάμεις ως τάχα «φιλοευρωπαϊκές», αλλά στην πράξη είναι φιλοευρωενωσιακές. Αυτές λοιπόν οι φιλοευρωενωσιακές (που της ονομάζουν «φιλοευρωπαϊκές»), αλλά και οι λαϊκιστικές ακροδεξιές (που της ονομάζουν «ευρωσκεπτικιστικές») δυνάμεις, είναι στην ουσία οι πιο αντιευρωπαϊκές δυνάμεις. Γιατί στρέφονται ενάντια στους λαούς της Ευρώπης και υπέρ της ΕΕ των μονοπωλίων ή υπέρ των μονοπωλίων, αλλά όχι υπό κεντρικότερη διαχείριση της ΕΕ. Επειδή οι όροι έχουν χάσει την πραγματική σημασία τους, πλέον επιχειρείται να ταμπελωθεί κάθε αντίδραση στην ΕΕ ως δήθεν «αντιευρωπαϊσμός». Ως κομμουνιστές δεν μπορούμε παρά να τασσόμαστε απέναντι από την ΕΕ, η οποία εκ φύσεως στρέφεται κατά και των λαών της ηπείρου μας. To αίτημα για μια «ΕΕ των λαών» (που και πάλι με την αλλοίωση των όρων γράφεται ως «Ευρώπη των λαών») αποτελεί επιδερμική κριτική στην ΕΕ και δεν αγγίζει τα συμφέροντα των μονοπωλίων.
Η ΕΕ δεν αλλάζει υπέρ των λαών και των εργαζομένων. Και ούτε φτιασιδώνεται μέσα από σοσιαλδημοκρατικές αρλούμπες, όποιο μανδύα κι αν φοράνε οι εκφραστές τους. Αλλάζει μόνο τακτικές και μεθόδους, μεταμφιέσεις και προσωπεία για να εξυπηρετεί πάντοτε τα ίδια «οράματα» του κεφαλαίου. Από τα μονοπώλια, για τα μονοπώλια, με τα μονοπώλια. Δεν μπορεί να υπάρξει «καλή» για τους εργαζομένους ΕΕ. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα δεν είναι απλά η λιτότητα και ο νεοφιλελευθερισμός. Είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός, που ούτε φτιασιδώνεται, ούτε μπορεί να λειτουργήσει υπέρ των πολλών. Η ΕΕ δεν αλλάζει υπέρ των λαών και των εργαζομένων. Είναι εκ φύσεως αντιλαϊκή. Για αυτό είναι μονόδρομος η μόνη εργατική εναλλακτική: Η ανατροπή κάθε ιμπεριαλιστικής ένωσης. Ο δύσκολος μονόδρομος της ταξικής πάλης κατά της δικτατορίας των μονοπωλίων για ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Για το σοσιαλισμό – κομμουνισμό. Δεν μπορεί να υπάρξει «ΕΕ των λαών», «κοινωνική ΕΕ» και «ΕΕ της αλληλεγγύης και της ειρήνης». Αλλού είναι ταγμένη εκ φύσεως ως προωθημένη μορφή καπιταλιστικής ολοκλήρωσης. Η πραγματική Ευρώπη των λαών περνά μέσα από αγώνες και πάλη για ανατροπή του καπιταλισμού και ανοικοδόμηση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού. Η Ευρώπη των λαών είναι η Ευρώπη του σοσιαλισμού!
Βιτρίνα και για υποψηφίους Κομισιόν
Και για την “εκλογή” Προέδρου της Κομισιόν, η Ευρωβουλή επί της ουσίας το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να απορρίψει ή να εγκρίνει την όποια πρόταση του Συμβουλίου. Και πάλι μιλάμε για μια απλή επικύρωση, αλλά μπήκε η βιτρίνα των δήθεν υποψηφίων που προτείνονται από τα πανευρωενωσιακά κόμματα. Στην πράξη, το Συμβούλιο μπορεί να επιλέξει κάποιο άλλο από τους υποψηφίους που θα παρουσιαστούν προεκλογικά. Αφήνοντας έξω και τα γνωστά παζάρια με χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλδημοκράτες να μοιράζουν στη μέση τις θητείες του προέδρου της Ευρωβουλής. Αφήνοντας έξω και το γεγονός ότι το 2014 ο Γιούνκερ του ΕΛΚ και ο Σουλτς του PES δεν είχαν ουσιαστικές διαφορές, όπως αναδείχθηκε κι από τη συνέχιση της συγκυβέρνησης στη Γερμανία του κόμματος του Σουλτς με την Μέρκελ του ΕΛΚ. Έτσι οι «υποψήφιοι» για την Κομισιόν σε συνάρτηση με τις Ευρωεκλογές, αποτελούν ακόμη μια επίφαση δημοκρατικότητας στη βιτρίνα της αστικής δημοκρατίας που επιβάλλει τη δικτατορία των μονοπωλίων. Η δε αντιδημοκρατικότητα μεγεθύνεται όταν λάβει κανείς υπόψη ότι η ΕΕ δεν αναγνωρίζει «πανευρωπαϊκό κόμμα», εάν αυτό δεν δηλώσει καταστατικά υποταγή στην καπιταλιστική ολοκλήρωση του ευρωενωσιακού οικοδομήματος.
Είσαι εργαζόμενος; Ανήκεις στις λαϊκές μάζες που στοχοποιούνται διαρκώς (με ή χωρίς μνημόνια) από την ΕΕ των μονοπωλίων; Τότε ότι κι αν σου πουν, δεν μπορούν να είναι η φωνή σου στην Ευρώπη, τα κόμματα που αποδέχονται ότι ΕΕ είναι Ευρώπη. Ότι η ΕΕ των μονοπωλίων μπορεί να έχει ανθρώπινο πρόσωπο. Ότι η ΕΕ των μονοπωλίων μπορεί να μεταρρυθμιστεί προς όφελος των εργαζομένων. Δεν μπορούν να είναι η φωνή σου στην Ευρώπη τα αστικά κόμματα και οι σχηματισμοί τους. Δεν μπορούν να είναι η φωνή σου στην Ευρώπη οι αντικομμουνιστές, αφού κι αυτό συνενώνει όλες τις ομάδες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Αύριο το β’ μέρος
