Η ανεντιμότητα, όποιας μορφής και να είναι, αποτελεί μαστίγωμα στην πρόοδο του ανθρώπου. Για να είσαι όμως έντιμος, πρέπει να μιλάς με τη γλώσσα της αλήθειας, να αναγνωρίζεις τις πραγματικότητες και να υποδεικνύεις τον ψεύτη και τον απατεώνα. Να έχεις το θάρρος να αποκαλύψεις τα αδιέξοδα και τη δύναμη να προτείνεις το διαφορετικό, το αληθινό, το πραγματικά δίκαιο.
Κατά την άποψη μου, η χειρότερη μορφή ανεντιμότητας, είναι η πολιτική. Εδώ, στο χώρο της πολιτικής, δεν επηρεάζεσαι μόνο εσύ ως άτομο και δεν επηρεάζεις μόνο τον εαυτό σου. Η πολιτική διαμορφώνει λογιών λογιών πλαίσια που επιτρέπουν σε όσους έχουν δύναμη και λόγο, να επηρεάσουν τις συνειδήσεις και τις ζωές των ανθρώπων. Εκείνο που στο τέλος κρίνει την εντιμότητα του καθενός, σε πολιτικό επίπεδο, είναι αν χρησιμοποιεί το ψέμα ή την αλήθεια, με σκοπό την αποκόμιση ιδίου οφέλους ή για το καλό των ανθρώπων που τον πιστεύουν και τον ακούνε.
Μέσα στα πλαίσια ενός καλά οργανωμένου θεσμικού πλαισίου, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, ένας τίμιος πολιτικός οφείλει να αναγνωρίσει μεν τις αντιθέσεις, αλλά να υποδείξει και το εφικτό ή το ανέφικτο της αόριστης πίστης σε ένα καλύτερο αύριο. Οι σύγχρονοι πολιτικοί στο χώρο της ΕΕ, γνωρίζουν ή οφείλουν να γνωρίζουν πως η Οργάνωση αυτή δεν θεσπίστηκε και δεν οικοδομήθηκε με στόχο την εξάλειψη της φτώχειας, της ανισότητας, των πολέμων και της βίας, αλλά αντιθέτως, από την ίδρυση του Οργανισμού, οι στόχοι ήταν η εμπορική συνεργασία των ευρωπαϊκών εθνικών κεφαλαίων. Με την πάροδο των δεκαετιών και με τη συνεχή τροποποίηση των συνθηκών ίδρυσης, επιτεύχθηκε το τέλειο πλαίσιο για την πλήρη επικράτηση της λογικής του κέρδους, σε κάθε ξεχωριστή θεματική των πολιτικών στόχων. Το κεφάλαιο και η συνεχής του κερδοφορία, έχουν διαγράψει και το πλαίσιο λειτουργίας κάθε ξεχωριστού θεσμού, σε υπερεθνικό αλλά και σε εθνικό επίπεδο κρατών μελών. Όπως χαρακτηριστικά έχει γραφεί, «…η ΕΕ αποτελεί την πλέον προωθημένη μορφή καπιταλιστικής ολοκλήρωσης». Η δε ολοκλήρωση στην ανάπτυξη του κεφαλαίου, οδηγεί πάντοτε σε ιμπεριαλισμό. Αυτή είναι η ΕΕ και δεν είναι «ΕΕ των λαών», ούτε και τέτοια μπορεί να γίνει με βάση τις συνθήκες της και τους θεσμούς της.
Όταν λοιπόν συμμετέχεις ενεργά σε ένα τέτοιο Οργανισμό, οφείλεις να είσαι ειλικρινής και τίμιος απέναντι σε όσους σε παρακολουθούν ή ενδεχομένως σε ακολουθούν. Η ΕΕ, δεν είναι μια πλαστελίνη που μπορεί να παίζεις μαζί της και να φτιάχνεις χαρούμενα προσωπάκια, φυσώντας τους φρούδες ελπίδες, κάθε που έρχονται Ευρωεκλογές. Οφείλεις να αποδείξεις στην πράξη αν στρατεύεσαι στο διακηρυγμένο και θεσμικά κατοχυρωμένο στόχο της αύξησης των κερδών του κεφαλαίου ή αν απορρίπτεις αυτό το πλαίσιο και τους θεσμούς του. Μιλώντας αόριστα κάθε φορά που έρχονται εκλογές, «για μια ΕΕ των λαών», εξαπατάς όσους υποφέρουν, όσους αδικούνται, όσους είναι άνεργοι και όσους είναι άστεγοι. Δηλαδή και με απλά λόγια, είναι αδόκιμο και ανέντιμο να καταμετράς τα εκατομμύρια των ανέργων και των άστεγων, τα εκατομμύρια των βυθισμένων στη φτώχεια και να τους υπόσχεσαι αόριστα και χωρίς προτάσεις, «την Ευρώπη των λαών».
Είναι ανέντιμο να καταγράφεις τους πολέμους και τη βία που προκαλεί και συμμετέχει η ΕΕ και ταυτόχρονα να αναφέρεσαι με άνεση στο στόχο για εξάλειψη των πολέμων και της βίας. Ποιου στόχοι είναι αυτοί και πως επιτυγχάνονται; Είναι ανέντιμο να διακηρύσσεις την ελπίδα πως εντός της καπιταλιστικής ΕΕ, θα εκπονήσεις και θα εφαρμόσεις «φιλολαϊκές πολιτικές» και ταυτόχρονα να υπηρετείς την Οικονομική και Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ), που διασφαλίζει πως κάθε εθνικός κρατικός προϋπολογισμός θα εκπονείται με ισοσκελισμένα μεγέθη, με στόχο την επίτευξη των στόχων για ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου και του ευρωπαϊκού νομίσματος. Πρόκειται για το χειρότερο είδος πολιτικής ανεντιμότητας, όμως, όταν ταυτόχρονα δηλώνεις εκπρόσωπος των μισθωτών, των φτωχών και των άστεγων.
Η ΕΕ, οικοδομήθηκε από το κεφάλαιο για την επίτευξη των δικών του στόχων. Αν κάποιος το αμφισβητεί αυτό, να υποδείξει πότε η ΕΕ, έχει εκπονήσει και εφαρμόσει πολιτικές κοινωνικοποίησης των πόρων και των μέσων εργασίας, πότε έχει προβεί σε αναδιανομή της γης προς όφελος των ακτημόνων, πότε οικοδόμησε κατοικίες για στέγαση των άστεγων. Πότε η ΕΕ, διασφάλισε δωρεάν παιδεία, υγεία και στέγαση, με οποιαδήποτε πολιτική της. Η ΕΕ, είναι αντιδραστική και είναι εχθρική προς οτιδήποτε εκπέμπει κοινοκτημοσύνη και ευημερία των απόρων. Η ΕΕ, στηρίζεται και στηρίζει την «Ελεύθερη Οικονομία» και καθυποτάσσει τα κράτη και τις κοινωνίες σε πολιτικές αύξησης των κερδών των κεφαλαίων. Συχνά επιβάλλει και τη χορήγηση απευθείας από τα κράτη, ρευστού, πόρων και υπηρεσιών προς όφελος εταιρειών που κινδυνεύουν να απολέσουν την κερδοφορία τους. Τα παραδείγματα της Κύπρου, είναι αδιαμφισβήτητες αποδείξεις επί τούτου. Οι λεγόμενες «αναδιαρθρώσεις» και οι «εξορθολογισμοί», που παρατηρούνται στις μέρες μας, αυτό υπηρετούν.
Η ανεντιμότητα λοιπόν, έγκειται στο γεγονός πως ενώ υπηρετείς την ΕΕ, ταυτόχρονα δεν λες τις αλήθειες στο λαό, μα το κυριότερο δεν επιτρέπεις στις συνειδήσεις να ψάξουν το δρόμο της ανατροπής. Διασφαλίζεις τη βιωσιμότητα σου ως κόμμα ή ως πολιτικός, εις βάρος αυτών που διατείνεσαι πως εκπροσωπείς. Τι προσδοκείς να αλλάξεις και προς όφελος ποιου, ώστε να υπηρετήσεις το λαό που καλείς να σε ψηφίσει; Εκ των προτέρων γνωρίζεις πως οι πολιτικές και οι υπηρεσίες σου, αλλού αποσκοπούν. Και αυτό, είναι πολύ ανέντιμο, διότι εγκλωβίζεις τις όποιες επαναστατικές προθέσεις, σε μια φλύαρη και ψεύτικη πολιτική περί «της Ευρώπης των λαών, εντός της ΕΕ». Και οι λαοί να φτωχαίνουν, να εξαθλιώνονται και να χειροκροτούν ή να αποστρέφονται τον όποιο αγώνα. Αυτή είναι η ανεντιμότητα και αυτά προκαλεί. Αυτά συμβαίνουν στις μέρες μας.
