Με την απειλή και της στρατιωτικής επέμβασης, κλιμακώνονται οι ιμπεριαλιστικές μεθοδεύσεις για πραξικοπηματική ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης και της Βενεζουέλας. Συνοδευόμενες με τις γνωστές προσχηματικές μεθοδεύσεις των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ… «Δημοκρατία», «ανθρωπιστική βοήθεια» κι «ανθρώπινα δικαιώματα» απέναντι σε μια «δικτατορία» που έχει κερδίσει δεκάδες δημοκρατικότατες εκλογές τα τελευταία χρόνια! Ο ίδιος ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλτ Τράμπ δεν αποκλείει το ενδεχόμενο στρατιωτικής επέμβασης στην Βενεζουέλα.
Το ΚΚ Βενεζουέλας δίνει τη δική του μάχη ενάντια στην εξελισσόμενη ιμπεριαλιστική επέμβαση, καλώντας στην πιο πλατιά λαϊκή, πατριωτική, αντιιμπεριαλιστική συμμαχία και ταυτόχρονα καλεί την κυβέρνηση να πάρει ουσιαστικά μέτρα κατά της καπιταλιστικής κρίσης, για την ουσιαστική βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού με εξουδετέρωση των μαφιών και διεφθαρμένων, ώστε να ανακτηθούν η αγοραστική δύναμη του μισθού και η πρόσβαση στα απαραίτητα αγαθά και σε υπηρεσίες, όπου παρατηρούνται ελλείψεις.
Η δε Wall Street Journal αποκάλυψε σχέδια της Ουάσινγκτον για το γεγονός ότι η προσπάθεια των ΗΠΑ να εκδιώξουν τον Πρόεδρο της Βενεζουέλας Μαδούρο είναι μόνο το πρώτο βήμα στο σχέδιο της διοίκησης Τραμπ να «αναμορφώσει» την Λατινική Αμερική. Με αξιοποίηση προβοκάτσιας από την Κολομβία, οι ΗΠΑ και οι συμμάχοι τους θα θέσουν για ακόμη μια φορά στο στόχαστρο των επεμβατικών μεθοδεύσεων τους τη σοσιαλιστική Κούβα. Και έπεται η Νικαράγουα, σύμφωνα με το δημοσίευμα.
Ακόμη μια ωμή επέμβαση των ιμπεριαλιστών
Αυτό που βλέπουμε στην Βενεζουέλα είναι μια ακόμη ωμή επέμβαση από τους ιμπεριαλιστές. Αυτή τη φορά με στόχο την ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης του σοσιαλδημοκράτη Προέδρου Νικολάς Μαδούρο. Υπέρ της αντιδραστικής ολιγαρχικής αντιπολίτευσης που για χρόνια στηρίζουν ΗΠΑ, ΕΕ και οι συμμάχοι τους. Είναι αυτοί που έσπευσαν να αναγνωρίσουν τον αυτοανακηρυγμένο ως «μεταβατικό πρόεδρο» από τις 23 Γενάρη Χουάν Γκουαϊδό (προέδρου της Βουλής, η οποία από το 2016 έχει καταργηθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο για λόγους ακυρότητας της εκλογής 4 μελών της). Οι πραξικοπηματικές μεθοδεύσεις στην Βενεζουέλα από ΗΠΑ, ΕΕ, Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών και λεγόμενη «Ομάδα της Λίμα», δεν είναι καινούργιες. Τώρα κλιμακώνονται. Είναι συνέχεια του αποτυχημένου πραξικοπήματος το 2002 εναντίον του προκατόχου του Μαδούρο, του αείμνηστου Ούγκο Τσάβες, και των βίαιων και πολύνεκρων συγκρούσεων που προκάλεσαν οι υποστηριζόμενες από τους ιμπεριαλιστές συμμορίες της φασιστικής αντιπολίτευσης το 2014 και το 2017 και το ίδιο πράττουν και εν έτη 2019. Είναι συνέχεια των μεθοδεύσεων αποσταθεροποίησης ενάντια στις σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις Τσάβες και Μαδούρο. Είναι συνέχεια των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων με Ρωσία και Κίνα με το βλέμμα στον τεράστιο φυσικό πλούτο της Βενεζουέλας (περιλαμβανομένου του πετρελαίου).
Eίναι συνέχεια της επιλογής ιμπεριαλιστών και ντόπιων φασιστικών μαριονέτων τους για βία και θάνατο με στόχο την αποσταθεροποίηση που θα επιτρέψει την πραξικοπηματική ανατροπή, αφού έχουν χάσει δεκάδες εκλογικές διαδικασίες και στις τελευταίες έχουν επιλέξει την αποχή. ΕΕ και ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν την επανεκλογή του Προέδρου Μαδούρο στις 20/5/2018 με 67% και συμμετοχή 47%, αφού απείχαν βασικά κόμματα της αντιπολίτευσης. «Δημοκρατία» για τους ιμπεριαλιστές είναι να γίνονται εκλογές μέχρι να κερδίσουν οι ανθρώποι τους… Εξού και επιμένουν στο αίτημα για πρόωρες προεδρικές εκλογές, λίγες μέρες μετά που ορκίστηκε στη νέα θητεία του ο εκλεγμένος Μαδούρο. Ποσώς τους ενδιαφέρει να ανταποκριθούν στην πρόταση Μαδούρο για πρόωρες βουλευτικές εκλογές εντός του τρέχοντος έτους…
Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα
Και αυτό το πραξικόπημα αποτελεί κατάφωρη επέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις μιας κυρίαρχης χώρας. Και αυτό το πραξικόπημα γίνεται για ανατροπή κυβέρνησης που δεν είναι αρεστή σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ. Τέτοια πραξικοπήματα έχει βιώσει και η Λατινική Αμερική στο πρόσφατο παρελθόν. Από κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα (βλ. Παραγουάη, Βραζιλία) μέχρι στρατιωτικά (βλ. Ονδούρα). Πέραν από τα δεκάδες αιματοβαμμένα πραξικοπήματα του 20ου αιώνα.
Με εξαίρεση τη σοσιαλιστική Κούβα και την αντίσταση του λαού της, η λεγόμενη «προοδευτική στροφή» στην Λατινική ουδέποτε συνοδεύτηκε με πραγματική ρήξη με τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής. Είχαμε σειρά κεντροαριστερών κυβερνήσεων στην περιοχή με ή χωρίς «αντι-νεοφιλελεύθερο» προφίλ. Με διαφορετικές, δηλαδή, «ιδεολογικές» διακυμάνσεις, αλλά με κοινό στοιχείο τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση και τη μη ρήξη με τον καπιταλισμό. Όσο κι αν επιχειρήθηκε να βαφτιστεί η Μπολιβαριανή Διαδικασία ως «επανάσταση» και η σοσιαλδημοκρατική διαχείριση ως δήθεν «σοσιαλισμός του 21ου αιώνα». Χωρίς φυσικά σοσιαλισμό…
Παρά τις παροτρύνσεις του ΚΚ Βενεζουέλας που στήριξε κριτικά όλες τις κυβερνήσεις Τσάβες-Μαδούρο, δεν υπήρξε ούτε εκεί πραγματική προσπάθεια ρήξης με τον καπιταλισμό. Ακόμη και εκεί που εθνικοποιήθηκαν σημαντικά «γρανάζια» της οικονομίας, η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και η τάξη στην εξουσία δεν επιχειρήθηκε να αλλαχθούν. Αποδεικνύοντας τα όρια της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης: α) είτε αυτή υπηρετεί άμεσα τα μονοπώλια με αντιλαϊκές πολιτικές, β) είτε αυτή υπηρετεί έμμεσα τα μονοπώλια με ψευδαισθήσεις που επιτρέπουν τη συνέχιση των αντιλαϊκών πολιτικών και του βάρβαρου συστήματος και με αδρανοποίηση του ταξικού κινήματος, γ) είτε αυτή δεν υπηρετεί συγκεκριμένα μονοπώλια, αλλά δεν κοινωνικοποιεί τα μέσα παραγωγής και ακόμη χειρότερα επιχειρεί να εξανθρωπίσει τον απάνθρωπο και μη εξανθρωπίσιμο καπιταλισμό.
Αργά ή γρήγορα δεν υπάρχει άλλη οδός από του να τεθεί το βασικό ερώτημα: Ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες – Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.
Η σοσιαλδημοκρατική διαχείριση δεν μπορεί να δώσει λύσεις απέναντι στη δικτατορία των μονοπωλίων, στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Ακόμη κι αν τα κοινωνικά προγράμματά σου είναι μεν κοινωνικά, αλλά όχι ριζοσπαστικά. Ακόμη κι αν τα προγράμματά σου είναι «ριζοσπαστικά» στο μεσοπρόθεσμο διάστημα, αλλά δεν φέρνουν πραγματική λαϊκή εξουσία, λαοκρατία. Όπως έγινε στην Βενεζουέλα.
Η δε εκλογική ιστορία των τελευταίων δεκαετιών στην Βενεζουέλα, αποδεικνύει το αυτονόητο: Ότι χωρίς ταξική πάλη και μετωπική ρήξη με το καπιταλιστικό σύστημα και χωρίς να πάρει η εργατική τάξη στα χέρια της τις παραγωγικές δυνάμεις και τον έλεγχο του συστήματος διανομής, καμιά, έστω, «ριζοσπαστική» διαχείριση του συστήματος είναι αρκετή για να αποτελέσει επανάσταση.
Αδιαπραγμάτευτη η αλληλεγγύη στους λαούς σε αντίθεση με τους ιμπεριαλιστές
Είναι καθήκον μας να εκφράσουμε παντοιοτρόπως την αλληλεγγύη μας με το λαό της Βενεζουέλας και την εκλεγμένη κυβέρνηση ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επιθέσεις και ειδικότερα να στηρίξουμε την πάλη του ΚΚ Βενεζουέλας για ανατροπή του καπιταλισμού και αντικατάστασή του με πραγματικό σοσιαλισμό.
Εξ αριστερών κάποιοι επιδιώκουν να αιτιολογήσουν το πραξικόπημα (έμμεσα κυρίως) συγκρίνοντας τον Μαδούρο με τον αείμνηστο Τσάβες κ.λ.π. Οι προσωπικότητες παίζουν ρόλο, αλλά δεν είναι αυτό το βασικό. Δεν υπάρχει θέμα «αριστερού Τσάβες» και «μη αριστερού Μαδούρο». Επιπρόσθετα η ιδεολογική τοποθέτηση μιας κυβέρνησης δεν μπορεί να αποτελεί «αριστερό» άλλοθι για τη νόθευση της διεθνιστικής αλληλεγγύης ενάντια σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Ούτε φυσικά οι οπορτουνιστικές λογικές τύπου Συνασπισμού για «ίσες αποστάσεις» που ουσιαστικά αθωώνουν το θύτη (βλ. θέσεις προκατόχου του ΣΥΡΙΖΑ για τις φονικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε Γιουγκοσλαβία και Ιράκ σε συνάρτηση με Μιλόσεβιτς και Σαντάμ). Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος σύντροφος στην καρέκλα της εξουσίας για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας σε κάποιο λαό που δέχεται την επίθεση των μακελιάρηδων ιμπεριαλιστών. Και φυσικά χωρίς να επιλέγουμε πλευρά στην όποια ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση.
Και η Ουκρανία ξεμπροστιάζει το πραξικόπημα στη Βενεζουέλα
Σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου ο ιμπεριαλισμός δεν θα ήταν κακός (πολύ παράλληλο σύμπαν), ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ θα έσκιζαν τα ιμάτια τους για την απαγόρευση ενάντια στον υποψήφιο πρόεδρο του ΚΚ Ουκρανίας… Φυσικά ο ιμπεριαλισμός είναι αυτός που είναι. Είναι αυτός που με πραξικοπηματικό τρόπο το 2014 ανέβασε στην εξουσία το φιλοναζιστικό καθεστώς του Κιέβου, στα πλαίσια της ενδοϊμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης. Αντιδημοκρατικά κι αξιοποιώντας ναζιστικές συμμορίες και τάγματα θανάτου, ανέτρεψε τη φιλορωσική αστική κυβέρνηση και στη συνέχεια στοχοποίησε αντικομμουνιστικά το ΚΚ Ουκρανίας!
Η τελευταία είδηση από την Ουκρανία δεν «έπαιξε» στα αστικά ΜΜΕ… Ότι απαγορεύτηκε στον ηγέτη του ΚΚ Ουκρανίας να διεκδικήσει την προεδρία. Δεν έσκισαν τα ιμάτια τους οι δυτικοί ιμπεριαλιστές. Δεν βλέπουν καταπάτηση της δημοκρατίας, αλλά βλέπουν στην Βενεζουέλα, όπου θέλουν να ανατρέψουν μια εκλεγμένη κυβέρνηση. Όπου καταγγέλλουν φίμωση της «αντιπολίτευσης», ενώ ο Γκουαϊδό (όπως και προηγούμενοι εκπροσώποι της ολιγαρχικής αντιπολίτευσης που στηρίζουν ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ) μιλά μπροστά από εκατοντάδες μικρόφωνα! Στον αντίποδα οι τοποθετήσεις του ΚΚ Ουκρανίας δεν παίζουν ούτε στα αζήτητα των αστικών ΜΜΕ… Ούτε καν τον ισχυρισμό του φιλοναζιστικού καθεστώτος του Κιέβου (που στηρίζουν ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ) για την απαγόρευση ενάντια στο ΚΚ Ουκρανίας. Ένα ισχυρισμό που αναπαραγάγει την ανίερη θεωρία των «άκρων» και την εξίσωση του κομμουνισμού (του μόνου τους πραγματικού φόβου) με το ναζισμό (ότι χειρότερο έχει γεννήσει ο καπιταλισμός ως βραχίονα του και ασπίδα του). Η απαγόρευση του υποψηφίου του ΚΚ Ουκρανίας επιβλήθηκε με βάση τον αντικομμουνιστικό νόμο που επιβλήθηκε μετά το 2014 και με πρόφαση ότι «απαγορεύεται να είναι υποψήφιοι για την Προεδρία της Ουκρανίας άτομα και κόμματα που προπαγανδίζουν τον κομμουνισμό και τον εθνικοσοσιαλισμό»! Κι αυτό ισχύει μόνο για τα κομμουνιστικά σύμβολα και το ΚΚ Ουκρανίας, αφού στελέχη του καθεστώτος του Κιέβου και οι «αντιπάλοι» του στα πλαίσια των ενδοαστικών αντιπαραθέσεων, ασπάζονται νεοναζιστικές ιδέες. Τιμούν δοσίλογους συνεργάτες των ναζί κατακτητών κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και πολεμούν κάθετι θυμίζει τις σοβιετικές κατακτήσεις, περιλαμβανομένης της Αντιφασιστικής Νίκης.
Τι να αναμένει κάποιος από ένα καθεστώς που στηρίζεται από ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ και έχει πρόσφατα καθιερώσει επίσημη αργία προς τιμή του εγκληματία Στέπαν Μπαντέρα, του Ουκρανού εθνικιστή συνεργάτη των ναζί και των SS, ο οποίος πολέμησε ενάντια στον Κόκκινο Στρατό και είναι συνένοχος στα εγκλήματα κατά εκατομμυρίων Σοβιετικών στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο…
