Υπομονή να ξεπεράσουμε την κρίση, υπομονή μέχρι να ορθοποδήσει η οικονομία μας, υπομονή μέχρι να σωθούν οι τράπεζες μας, υπομονή μέχρι να μας αναβαθμίσουν οι οίκοι και να ανέβουμε κατηγορία στους Moodys, υπομονή να φτιάξουν οι δείκτες, υπομονή μέχρι να κάνουν κέρδη οι «στυλοβάτες της οικονομίας», υπομονή!
Υπομονή άντε να κάνουμε, κουτσά στραβά να περάσουμε…
Οι τράπεζες έχουν υπομονή όμως; Και αφού εκ των πραγμάτων δεν έχουν, γιατί κύριε εκπρόσωπε μου δεν τους είπες να κάνουν υπομονή, όπως μου λες τόσα χρόνια εμένα; Αν και μεταξύ μας θα αρχίσω να αμφιβάλλω για το ποιόν εκπροσωπείς τελικά. Με μπερδεύεις, άλλα λες και άλλα ψηφίζεις τελικά. Μαζί μου είσαι ή με τους άλλους;
Σκέφτομαι την επόμενη φορά που θα με πάρουν τηλέφωνο από το Τμήμα Διαχείρισης Δανείων να προσπαθήσω να τους εξηγήσω την αξία της υπομονής. Μεγάλη αρετή η υπομονή…
Έλα όμως που ούτε η υπεραγορά κάνει υπομονή, δέχεται μόνο μετρητά ή Visa. Επιταγές δεν παίρνουν πια, γράφει μια ταμπέλα στο ταμείο. Ίσως μπορώ να το διαπραγματευτώ, να εισηγηθώ να την πληρώνω με μειωμένο ποσοστό άραγε; Κλιμακωτά όπως τις αποκοπές μου έστω, δέχομαι.
Τούτο που οι τιμές δεν συμβιβάστηκαν με τη μείωση στους μισθούς δεν το κατάλαβα ποτέ. Άχρηστο το Α level στα οικονομικά. Τι σόι ελεύθερη οικονομία είναι τούτη; Προσφορά και ζήτηση τάχα ρυθμίζει τις τιμές! Εγώ πάντως που ψωνίζω τα μισά από όσα ψώνιζα δεν κατάφερα να ρυθμίσω καμιά τιμή. Άσε που έχω την εντύπωση πως τη μείωση στη ζήτηση την πληρώνω πάλι εγώ. Δεν γίνεται βρε παιδί μου να πίνω τις μισές κόκα κόλες το μήνα και η κόκα κόλα να έχει αυξημένα κέρδη, και μεσούρανα της κρίσης παρακαλώ.
Σκέφτομαι τρόπους πως να καταφέρω να αυξήσω τα όρια της υπομονής μου. Να ξοδεύω βάση του πόσα κρατάω, όχι βάση των αναγκών μου. Οι ανάγκες πρέπει να προσαρμόζονται μέσα στην κρίση, έτσι άκουσα. Τα φροντιστήρια των παιδιών να τα κόψω; Μα πώς να τα κόψω, αφού χωρίς φροντιστήρια δεν μπορούν να περάσουν πουθενά… Άντε με τρόπο να τους πώς να ξεχάσουν τις σπουδές, να κάτσουν Κύπρο να βρουν μια δουλειά των 800 ευρώ, αφού έτσι και αλλιώς και με πτυχίο τόσα θα έπαιρναν. Δυνατό επιχείρημα νομίζω, θα καταλάβουν! Θα τα πείσω, θα τους εξηγήσω πως είναι για το καλό της οικονομίας μας.
Η εγχείρηση όμως που πρέπει να γίνει άμεσα μπορεί να περιμένει μέχρι το 2020; Τότε λένε πως θα έχω ίσες ευκαιρίες στην ιατρική περίθαλψη κι εξάλλου στο νοσοκομείο λένε πως δεν επείγει. Και μαστογραφία, σιγά, μπορώ να περιμένω, υπερβολές είναι πως η έγκαιρη διάγνωση σώζει ζωές. Είναι να μην σου τύχει. Στο νοσοκομείο δίνουν ραντεβού το 2021, συμφέρει να περιμένω το ΓΕΣΥ… Δημόσια υγεία και κουροφέξαλα, μια κάρτα νοσηλείας να είχα… αλλά είπαμε πρέπει να ιεραρχήσουμε τις ανάγκες μας, προηγείτο η δόση της τράπεζας.
Έτσι στο άσχετο θυμήθηκα το σύνθημα «την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία». Έχω την αίσθηση πως μόνο εγώ και εσύ πληρώνουμε, αλλά μπορεί και να κάνω λάθος. Υποψιάζομαι επίσης πως η πλουτοκρατία γελά όποτε το βλέπει αναρτημένο από αυτούς που υποστηρίζουν στα λόγια ότι εκπροσωπούν τους εργαζόμενους, αλλά άλλα πράττουν.
