Και φωνάζουν οι πατριδέμποροι να φοβηθούν οι πατριώτες. Αυτός ήταν ο τίτλος άρθρου σύνταξης της Κυριακάτικης Χαραυγής ημερομηνίας 27/01/2019 με την υπογραφή της αρχισυντάκτριας της κυριακάτικης έκδοσης κ. Μαρίας Φράγκου. Το ερώτημα που αυτόματα γεννάται είναι αν αυτό το άρθρο – που είναι το κύριο άρθρο της εφημερίδας – εκφράζει τις προσωπικές απόψεις της συντάκτριας ή και αυτές της ηγεσίας του ΑΚΕΛ;
Καταρχήν ο «έρωτας» προς τον Αλέξη Τσίπρα και την κυβέρνηση του δεν κρύβεται με τίποτα. Αναφέρεται στο άρθρο «κάποιοι θαρραλέοι μπήκαν μπροστά. Και έκαναν την Ελλάδα από κομπάρσο των εξελίξεων σε πρωταγωνιστή. Και καθιστούν τα Βαλκάνια σε περιοχή συνεργασίας, προόδου και συναδέλφωσης», λέει. Προφανώς οι θαρραλέοι είναι ο Αλέξης και ο Αλέξης, διότι δεν νομίζω να είναι ο κ. Κοτζιάς, ιδίως μετά την «απρεπή» συμπεριφορά του στο Κραν Μοντανά.
«Δεν την ήθελε η αντιπολίτευση τη συμφωνία γιατί την έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί μόνο μια αριστερή κυβέρνηση μπορούσε να καταλήξει σε μια συμφωνία που προάγει την ειρήνη, τη συναδέλφωση και τη συνεργασία ανάμεσα στους λαούς» συνεχίζει…
Για την ταμπακιέρα ούτε λόγος. Διερωτώμαι αν πραγματικά αγνοεί το ευρύτερο γεωπολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο εντάσσονται οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί στα Bαλκάνια και όχι μόνο ή αν αυτό σκόπιμα αποσιωπάται. Η Βόρειος Μακεδονία οδεύει ήδη στο να γίνει επίσημα το νεότερο μέλος του αιματοβαμμένου ΝΑΤΟ, έτοιμη να φιλοξενήσει νατοϊκές βάσεις, οι οποίες ως γνωστό προάγουν την ειρήνη, τη συνεργασία και τη συναδέλφωση ανάμεσα στους λαούς, κατά το πρότυπο του ανελέητου βομβαρδισμού και ακολούθως διαμελισμού της πρώην Γιουγκοσλαβίας, από τον οποίο μας προέκυψαν το προτεκτοράτο του Κοσσόβου και πρόσφατα η Βόρειος Μακεδονία. Ο εξοβελισμός της ιμπεριαλιστικής Ρωσίας και ο έλεγχος των αγωγών ενέργειας επίσης, μάλλον δεν πέρασε από τη σκέψη…
Το δεύτερο που πιστεύω ότι σκόπιμα γίνεται, είναι η ταύτιση των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης με το συμφέρον ολόκληρου του ελληνικού λαού. Έτσι η Ελλάδα μετατρέπεται από κομπάρσο των εξελίξεων σε πρωταγωνιστή!! Μόνο που δεν μας λένε σε τι είδους πρωταγωνιστή και για ποιους…
Ο Αλέξης Τσίπρας, η κυβέρνηση του και το σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ, ντρόπιασαν, κουρέλιασαν, ποδοπάτησαν την έννοια της Αριστεράς. Στο όνομα της «αριστερής κυβέρνησης», ανέλαβαν να βγάλουν εις πέρας την πιο βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του κεφαλαίου, που ακόμη και η πιο δεξιά κυβέρνηση θα αδυνατούσε να το πράξει. Επαληθεύοντας τη ρήση του Ανιέλι: Ευτυχώς που υπάρχει και (αυτή) η αριστερά για να κάνει αυτά που δεν μπορεί η δεξιά….
Ταυτίστηκαν με τις αντιδραστικότερες πολιτικές που εφαρμόστηκαν στη μεταπολιτευτική Ελλάδα. Αποδείχθηκαν οι ικανότεροι στυλοβάτες του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και οι καλύτεροι μαθητές των ιμπεριαλιστών, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Αναγνωρίζεται στο τέλος του άρθρου ότι δεν ήταν όλοι όσοι βγήκαν στους δρόμους εθνικιστές και αφήνεται να νοηθεί ότι παρασύρθηκαν από αυτούς. Ο εθνικισμός είναι βέβαια υπαρκτός και επικίνδυνος, αλλά μάλλον τροφοδοτείται από συμφωνίες τύπου Πρεσπών. Τέλος, με τον τίτλο του άρθρου αναγορεύονται σε πατριώτες αυτοί που υπέγραψαν μια συμφωνία που εξυπηρετεί συμφέροντα ξένα προς τους λαούς των δύο χωρών, νοθεύοντας έτσι τη ρήση του Κώστα Βάρναλη.
Τρομάζουν οι συνειρμοί για τη λύση του κυπριακού προβλήματος, όπου η αριστερά ανάγει το πρόβλημα στον εθνικισμό, αποσιωπώντας το ρόλο του ιμπεριαλισμού και εναποθέτοντας όλες τις ελπίδες για λύση σε αυτόν…
