Σε ακαδημαϊκό επίπεδο, ο προβληματισμός για το φαινόμενο των οικονομικών/οικολογικών μεταναστών και των προσφύγων που δημιουργούν οι πόλεμοι και οι συρράξεις για έλεγχο των φυσικών πόρων, χρονολογείται από τα μέσα της δεκαετίας του ’90. Εκατοντάδες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, στήθηκαν και δραστηριοποιούνται, σε μια προσπάθεια να υπάρξει αντιμετώπιση ή ευαισθητοποίηση για το ζήτημα, επικεντρωνόμενες όμως, στη θεραπεία των «συμπτωμάτων» και όχι των αίτιων. Όλες οι ενδείξεις, μα και οι δείκτες ανάπτυξης, φανέρωναν εδώ και δεκαετίες πως ο αριθμός των μεταναστών, θα αυξανόταν δραματικά, όπως και έγινε. Και έγινε έτσι, γιατί οι νόμοι εξέλιξης του κυρίαρχου συστήματος είναι διαπιστωμένοι, με αποτέλεσμα προβλέψιμη να είναι και η εξέλιξη του, που συνήθως περιλαμβάνει σωρεία «παραπλεύρων απωλειών».
Κατά καιρούς, όπως και μόλις πρόσφατα, με αφορμή τη Σύνοδο των Μεσογειακών Χωρών της ΕΕ, αναφέρεται πως ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, συζήτησε με τους επηρεαζόμενους ομόλογους του το θέμα των προσφύγων που πνίγονται στη Μεσόγειο και «….συμφώνησαν πως η ΕΕ, πρέπει να βρει τρόπους να αντιμετωπίσει το πρόβλημα…». Οι άνθρωποι όμως, εξαθλιώνονται, σκοτώνονται, εκδιώκονται και εν τέλει πνίγονται ή μπαίνουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, λόγω συγκεκριμένων πολιτικών επιλογών των ισχυρών και ανάμεσα σε αυτούς και η ίδια η ΕΕ. Οι επεμβάσεις σε, οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο διακηρύχτηκαν και διαφημίστηκαν πολλές φορές και ήταν επίσημες.
Ο κ. Αναστασιάδης και οι λογής λογής Μεσογειακοί ομόλογοι του, είναι εκ των 28 ηγετών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όπου υποτίθεται πως χαράσσεται η πολιτική της ΕΕ. Αυτό που ενδεχομένως τους απασχολεί, είναι το πώς θα διαχειριστούν τα κύματα των εξαθλιωμένων που καταφθάνουν αν γλυτώσουν φυσικά απ’ το πνιγμό.
Από την άλλη, η επίσημη ΕΕ, διαμέσου της κας Μονγκερίνι ή άλλων διατείνονται πως «η ΕΕ επέδειξε μια δυνατή αντίδραση στο πρόβλημα…». Και ποια είναι αυτή η αντίδραση και δεν την είδαμε; Μα είναι εδώ και δεκαετίες που μελετά και διαχειρίζεται πολιτικές δράσεις η ΕΕ για το συγκεκριμένο ζήτημα, άρα γιατί να συλλαμβάνεται συνεχώς «απροετοίμαστη»; Μήπως επειδή οι πολιτικές της αποσκοπούν στο να διαχειριστούν όσο πιο ανέξοδα γίνεται τους αυξανόμενους αριθμούς των προσφύγων και των οικολογικών μεταναστών, αντί να προωθήσουν την ισότιμη συνεργασία και ανάπτυξη οικονομικών σχέσεων με τα κράτη της περιοχής, σεβόμενη τη θέληση και την κυριαρχία τους; Γιατί λοιπόν δεν μπόρεσε να «αντιμετωπιστεί το πρόβλημα», από πλευράς ΕΕ, που μας ενδιαφέρει άμεσα, αφού αποτελεί τον προορισμό των προσφύγων; Μήπως επειδή οι πολιτικές της για ανάμειξη και χειραγώγηση της πολιτικής ζωής σε αυτές τις περιοχές, όπως τις βιώσαμε τα τελευταία χρόνια σε Ιράκ, Συρία, Αίγυπτο και αλλού, στοχεύουν στο «διαίρει και βασίλευε», ώστε οι λαοί να απολέσουν την κυριαρχία του φυσικού και άλλου τους πλούτου;
Μέχρι σήμερα, η κάθε νέα Προεδρία της ΕΕ, προσπαθεί να βρει τρόπο να συζητηθεί το θέμα, στο Συμβούλιο. Η προοπτική τους όμως, είναι η ίδια που δημιουργεί και συντηρεί το πρόβλημα: Με ποιο τρόπο θα απαλλαγεί ή θα διαχειριστεί τους μετανάστες το κάθε κράτος – μέλος και να μετακυλήσει το πρόβλημα αλλού. Οι αλληλοσυγκρουόμενες δηλώσεις αξιωματούχων της ΕΕ, αυτό φανερώνουν. Για τα αίτια του προβλήματος, που είναι ο πόλεμος που στήνεται από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, ή για την οικολογική εξαθλίωση και την πείνα, κανένας δεν μιλά. Για το ίδιο το σύστημα του παγκόσμιου καπιταλισμού/ιμπεριαλισμού που γεννά το πρόβλημα, ούτε μια λέξη δεν περιλαμβάνουν τα Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Αυτός είναι ο ευρωπαϊκός αγγελικός μας ελεύθερος κόσμος… Χιλιάδες άνθρωποι να πνίγονται στην προσπάθεια τους να «δραπετεύσουν» από εμπόλεμες ή εξαθλιωμένες περιοχές, δίπλα από την ΕΕ, που θέλει να διακηρύττει την ειρήνη και την αλληλεγγύη, αλλά προάγει τον πόλεμο και τη φτώχεια, στους γείτονες της, αλλά και στους λαούς της. Πρόσφυγες και μετανάστες που εγκαταλείπουν τη γη τους, ακριβώς γιατί οι πολιτικές του ιμπεριαλισμού και της ΕΕ, μετέτρεψαν τη γη τους σε κόλαση.
Η ολοκληρωτική πλέον αμφισβήτηση του μορφώματος που στοχοποιεί τους λαούς για τα κέρδη των μονοπωλίων, θεωρείται πράξη αγώνα και ανοίγματος προοπτικής για επιβίωση των ανθρώπων. Τόσο απλά και ξεκάθαρα έχουν γίνει τα πράγματα. Δεν έχω ακούσει με ποιο τρόπο θα αλλάξουν οι πολιτικές που οδηγούν στην εξαγωγή νέο-αποικιοκρατισμού εκ μέρους της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Και η ερώτηση αυτή απευθύνεται σε όσους με τη σειρά τους απευθύνονται στους λαούς και ζητούν την ψήφο τους ενόψει των νέων ευρωεκλογών. Δεν είναι μόνο οι λαοί της Μέσης Ανατολής που εξαθλιώνονται όμως. Είναι και οι λαοί της ίδιας της ΕΕ, διότι στους στόχους του κεφαλαίου, περιλαμβάνεται η εκμετάλλευση κάθε λαού και κάθε μερίδας εργαζομένων, σε όλα τα μήκη και πλάτη της ΕΕ και του πλανήτη ολόκληρου. Είναι η βασική στόχευση, για επιβολή ενός νέου αποικιοκρατικού πλαισίου, τόσο εντός όσο και εκτός ΕΕ.
