Οι πολίτες των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης θα κληθούν σε 3 μήνες να συμμετάσχουν για ακόμα μια φορά στη διαδικασία ανάδειξης των αντιπροσώπων τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Παρά το γεγονός ότι η συμμετοχή θα κυμανθεί σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα, εξαιτίας της «ευρω-απογοήτευσης» που επικρατεί μεταξύ των πολιτών, οι εκλογές θα χαιρετιστούν από τις αστικές κυβερνήσεις ως μια ακόμα «νίκη της δημοκρατίας».
Αξίζει ωστόσο να δούμε μερικές βασικές πτυχές της συμμετοχής των χωρών αυτών στον υπερεθνικό ιμπεριαλιστικό οργανισμό, προκειμένου να γίνει σαφές γιατί οι εκλογές δε σηματοδοτούν μια καλύτερη εποχή για τους λαούς.
Αρχικά, είναι πλέον γνωστό ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση επιτρέπει και επικροτεί τον πολιτικό αφανισμό των κομμουνιστικών κομμάτων και οργανώσεων, στον οποίο επιδίδονται οι φιλοδυτικές κυβερνήσεις των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης.
Στην Πολωνία, σύμφωνα με το άρθρο 13 του Συντάγματος, ο κομμουνισμός εξισώνεται με το ναζισμό και το φασισμό και απαγορεύεται η λειτουργία κομμάτων που στο καταστατικό τους μνημονεύουν τον κομμουνισμό και τη δικτατορία του προλεταριάτου.
Στα πρώην μέλη του ΚΚ Πολωνίας απαγορεύεται να συμμετέχουν στην πολιτική ζωή.
Στην Ουγγαρία το κομμουνιστικό κόμμα είναι απαγορευμένο, όπως επίσης απαγορευμένη είναι και η δημόσια έκθεση των συμβόλων του εργατικού κινήματος, το κόκκινο αστέρι και το σφυροδρέπανο.
Στις γειτονικές χώρες της Τσεχίας και της Σλοβακίας, χιλιάδες εργαζόμενοι διώχτηκαν από τις δουλειές τους μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού.
Σε Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία τα κομμουνιστικά κόμματα επί της πράξης παραμένουν απαγορευμένα και υπό διωγμό, ενώ πολλά προβλήματα αντιμετωπίζουν όλες οι ριζοσπαστικές κοινωνικές και εργατικές οργανώσεις από τις παρενοχλήσεις των δυνάμεων ασφαλείας και από το “θεσμικό καθεστώς”. Παράλληλα σε αυτές τις χώρες οι κυβερνήσεις διακηρύσσουν ότι ο σοσιαλισμός ήταν “σοβιετική κατοχή” και διεξάγεται ένας ανελέητος αγώνας εναντίον ηρώων του αντιφασιστικού αγώνα και πρώην στελεχών των κομμουνιστικών κομμάτων.
Αντίθετα σε χώρες όπως η Λετονία αναγνωρίζεται η «δράση» των συνεργατών των Ναζί. Χαρακτηριστικά, με απόφασή του, το Λετονικό Κοινοβούλιο αναγνώρισε την 16η Μάρτη, μέρα της επίθεσης της «Λεγεώνας των Ες-Ες» ενάντια στο σοβιετικό στρατό, ως «Μέρα μνήμης των Λετονών πολεμιστών»! Με άλλη απόφαση, δόθηκαν συντάξεις στους φασίστες, ενώ καταργήθηκαν όσες διευκολύνσεις είχαν από τη σοβιετική περίοδο οι αντιφασίστες βετεράνοι και στήθηκε και μνημείο για τους συνεργάτες των ναζί.
Στην Λετονία επίσης, υπάρχουν 350.000 «μη-πολίτες». Ο όρος μη πολίτης εξάγεται από το γεγονός ότι είναι ρωσόφωνοι και αυτοί ή οι γονείς τους, βρέθηκαν στη χώρα μετά τη 17 Ιουνίου του 1940… Σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς, οι «μη πολίτες» στερούνται τουλάχιστον 55 δικαιωμάτων που απολαμβάνουν οι υπόλοιποι πολίτες της Λετονίας. Ανάμεσα στις άλλες απαγορεύσεις, υπάρχουν και 19 απαγορεύσεις εργασίας. Για παράδειγμα, δεν μπορούν να εργαστούν σε καμία εργασία που υπάγεται στο δημόσιο τομέα της χώρας.
Αυτά είναι μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα και αποδείξεις για την καλή ΕΕ, τον κακό κομμουνισμό και τις δημοκρατικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
