Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης εξέδωσε την ετυμηγορία του καλώντας την Βρετανία να παραδώσει το Αρχιπέλαγος Τσάγος στους νόμιμους ιδιοκτήτες του, στο νησί Μαυρίκιος. Το Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η όποια συμφωνία μεταξύ διοικούμενου και κυρίαρχου δεν εκφράζει την πραγματική βούληση του λαού. Επίσης, ότι οι βάσεις που οι Άγγλοι παρέδωσαν στους Αμερικανούς για να ελέγχουν τον Ινδικό Ωκεανό πρέπει να παραδοθούν τάχιστα στους νόμιμους ιδιοκτήτες, οι οποίοι εκδιώχθηκαν από τους Βρετανούς αποικιοκράτες, 50 χρόνια πριν. Στα πλαίσια της πολιτικής του διαίρει και βασίλευε, οι Βρετανοί διαχώρισαν από τη Δημοκρατία του Μαυρίκιου τοναρχιπέλαγος Τσάγος το οποίο παρέδωσαν στις ΗΠΑ, οι οποίες διαθέτουν τη μεγαλύτερη στρατιωτική βάση στην περιοχή.
Οι πολιτικοί παραλληλισμοί με την υπόθεση της Κύπρου είναι ασφαλώς σημαντικοί. Η Κύπρος υποχρεώθηκε από τις ξένες περιφερειακές δυνάμεις το 1960 να αποδεχθεί και να συνάψει συμφωνία με το Ηνωμένο Βασίλειο για την παραμονή στρατιωτικών βάσεων των Βρετανών οι οποίες αντιμετωπίζονται ως έδαφος της Βρετανίας. Οι βάσεις εξυπηρετούν, όπως και στον Ινδικό, την εξωτερική ιμπεριαλιστική πολιτική τόσο της Βρετανίας όσο και των Αμερικανών, ελέγχοντας από το ορμητήριο τους, την Μέση Ανατολή μέσω της κατασκοπίας, εφορμώντας και εξαπολύοντας πολέμους (Λιβύη, Ιράκ κ.α.) και γενικά αποτελούν αναπόσπαστο μέσο της γεωπολιτικής παρέμβασης των ισχυρών της γης. Με βάση τα έγγραφα που αποκάλυψε ο Αμερικανός πρώην κατάσκοπος Εντουαρντ Σνόουντεν, χάρτες υποθαλάσσιων καλωδίων δείχνουν ότι η Κύπρος αποτελεί κόμβο πολυάριθμων οπτικών ινών, καθιστώντας το νησί φυσική επιλογή για παρακολουθήσεις των επικοινωνιών της Ανατολικής Μεσογείου (βλ. εφημ. ΝΕΑ). Όπως αποκαλύφθηκε οι Αμερικανοβρετανοί ανέπτυξαν το πρόγραμμα «Τέμπορα» χρησιμοποιώντας 200 «καθετήρες», οι οποίοι είχαν συνδεθεί σε υποθαλάσσια καλώδια στη βρετανική επικράτεια και έτσι υποκλέπτονταν τεράστιοι όγκοι δεδομένων, οι οποίοι σε επόμενο στάδιο, ανάλογα με τη διαβάθμιση των πληροφοριών και το ενδιαφέρον που παρουσίαζαν, μοιράζονταν στη συμμαχία των «FiveEyes», των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Αυστραλίας, του Καναδά και της Νέας Ζηλανδίας (περισσότερα εδώ).
Ο ρόλος του βρετανικού σταθμού στον Άγιο Νικόλαο είναι η παρακολούθηση και επεξεργασία (μέσω υποκλοπών) των διεθνών τηλεπικοινωνιών σε υποθαλάσσια καλώδια. Απορία εξακολουθεί να υφίσταται εάν η CYTA, συνεργάζεται ή όχι με τους Βρετανούς στο σχετικό τομέα.
Η πρόθυμη Κυπριακή Δημοκρατία ενέταξε σχεδόν στο γενετικό της κώδικα την παρουσία και παραμονή των στρατιωτικών και κατασκοπευτικών καταλοίπων της αποικιοκρατίας στη χώρα μας. Το ζήτημα των Βάσεων, αν και στο θεωρητικό επίπεδο η αποχώρηση τους αποτελεί κοινό σημείο πολλών κομμάτων, έχει απεμπλακεί από τη συζήτηση για τη λύση του Κυπριακού, ενώ η Κύπρος εδώ και χρόνια με συμφωνίες επιβεβαιώνει την παραμονή και εδραίωση τους στο νησί. Η πιο πρόσφατη συμφωνία στα πλαίσια του BREXIT επαναβεβαιώνει την παραμονή και κυριαρχία των Βάσεων στη χώρα μας. Κανένα λαϊκό συμφέρον δεν εξυπηρετείται από την παρουσία ιμπεριαλιστικών βάσεων στην Κύπρο, ενώ μόνο ως αστείο ακούγεται ότι μετά τη λύση του Κυπριακού θα τεθεί (ξαφνικά) θέμα αποχώρησης βάσεων από τη στιγμή που ποτέ στη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου δεν έχει ανοίξει ένα τέτοιο θέμα, ενώ η Κύπρος έχει εδραιωθεί για τα καλά στο στρατόπεδο του ιμπεριαλισμού ως πρόθυμος ναύσταθμος. Το νησί μας έχει μοιραστεί ανάμεσα στα συνεργαζόμενα κράτη (με εναλλασσόμενο και ανταγωνιστικό ισοζύγιο μεταξύ τους), όλα μέλη του ΝΑΤΟ ή χωροφύλακες του, των Βρετανών, Αμερικανών, Ισραήλ, Τουρκίας και Ελλάδας γεγονός που συνεχίζει να το καθιστά άβουλο, χωρίς καμία ουσιαστική δυνατότητα να λαμβάνει αποφάσεις χωρίς την καθοδήγηση και έγκριση των ισχυρών «πατρώνων», παρά μόνο μέσα από μια σχεδιασμένη πολιτική ρήξης, η οποία είτε μας εξηγείται ότι «δεν μας συμφέρει», είτε παραπέμπεται εντέχνως στη Δευτέρα Παρουσία.
Κι όμως μια ολοκληρωμένη, σταθερή πολιτική με τη συμμετοχή του λαού, η οποία θα οδηγεί στην απεμπλοκή της Κύπρου από τα άμεσα σχέδια, συμβάσεις και θεσμούς του ιμπεριαλισμού, είναι προς το άμεσο συμφέρον του λαού μας. Μια τέτοια απεξάρτηση δεν σημαίνει άλλωστε πολιτική απομόνωσης, αλλά και συνεργασιών σε εντελώς διαφορετική βάση. Πως συμβαδίζει άλλωστε η «κατάργηση» εγγυητικών δικαιωμάτων με τη λύση του Κυπριακού, όταν τα εργαλεία άσκησης πολιτικής των ξένων θα συνεχίζουν να υφίστανται (παρουσία στρατών και άλλων προνοιών κ.ά.);
