Οι ευρωεκλογές έρχονται και τα κόμματα έχουν ήδη κάνει τους σχεδιασμούς τους και παρουσίασαν τους υποψηφίους τους. Μέσα από τη σύνθεση των ψηφοδελτίων γίνεται εύκολα αντιληπτή η προσπάθεια να αντλήσουν όσο το δυνατό περισσότερες ψήφους από τη μειοψηφία των πολιτών (όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις) που θα πάνε να ψηφίσουν. Έτσι βλέπουμε στο ψηφοδέλτιο του Δημοκρατικού Συναγερμού να συνυπάρχουν υποψήφιοι που μιλούν για Ένωση και ταυτόχρονα υποψήφιοι που στηρίζουν λύσεις τύπου Ανάν. Επίσης έχουν τοποθετηθεί στα ψηφοδέλτια διαφόρων κομμάτων εύκολα αναγνωρίσιμα, λόγω της τηλεοπτικής τους παρουσίας, άτομα με προφανή στόχο.
Ζούμε στην εποχή της χυδαιότητας και του lifestyle, όπου έχει περισσότερη σημασία του τι θα φορέσουν το καρναβάλι διάφορες «επώνυμες» Κύπριες, από το θάνατο μικρών παιδιών στη γειτονική μας Συρία. Καθόλου παράξενο κάποιες από αυτές να φιγουράρουν στο ψηφοδέλτιο κάποιου αστικού κόμματος και να εκλέγονται με διαφορά από τους υπόλοιπους υποψηφίους σε κάποια μελλοντική εκλογική αναμέτρηση. Τα παραδείγματα στην Ελλάδα πολλά.
Το κυρίαρχο σύστημα προάγει την πλήρη αποπολιτικοποίηση για να μπορεί να χειραγωγεί τους πολίτες και για να είμαστε ειλικρινείς, το έχει πετύχει σε σημαντικό βαθμό. Έτσι ακούμε από πολίτες που θεωρούν τους εαυτούς τους ενεργούς, να κατακρίνουν αυτούς που αρνούνται να ψηφίσουν λόγω της απουσίας της διαφορετικής εναλλακτικής, της πραγματικής φωνής των εργαζομένων. Ακούγονται απόψεις του τύπου θα ψηφίσω τον κουμπάρο μου, τον ξάδελφο, το φίλο ή γνωστό, την τάδε τηλεπερσόνα, προσδοκώντας και σε κάποιο μελλοντικό ρουσφέτι. Θα ψηφίσω τον τάδε γιατί είμαστε «φίλοι» στο Facebook ή επειδή είναι καλό και τίμιο παιδί. Διάφοροι υποτίθεται σοβαροί υποψήφιοι ποστάρουν στο Facebook διάφορες εξυπνοβλακίες και τον εαυτό τους σε διάφορα χαρούμενα στιγμιότυπα από την προσωπική και οικογενειακή τους ζωή. Γιατί όμως εμένα να με ενδιαφέρουν όλα αυτά;
Μπορεί ο φίλος μας να είναι καλό παιδί και τίμιος, όμως αύριο θα κληθεί εντός του χώρου όπου βρίσκεται, να πάρει αποφάσεις, αποφάσεις που θα είναι πολιτικές και θα μας επηρεάζουν στην καθημερινότητα μας. Τι πρεσβεύει άραγε ο χώρος στον οποίο ανήκει και τι στάση έχει κρατήσει στα διάφορα θέματα; Ποια θα είναι η θέση του καλού παιδιού σε σχέση με τη λύση του Κυπριακού, σε σχέση με την οικονομία, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τα διάφορα διεθνή προβλήματα; Μπορεί να είναι νέος, ωραίος και άφθαρτος, αλλά την ίδια πολιτική υπηρετεί και τα ίδια συμφέροντα πρεσβεύει.
Από την άλλη υπάρχουν κόμματα, αλλά και υποψήφιοι, οι οποίοι χρησιμοποιούν τις παρακαταθήκες, τα σύμβολα του αριστερού κινήματος και μια επαναστατική ρητορική που καμία σχέση δεν έχει με την καθημερινή ζωή και δράση τους. Κόμματα και υποψήφιοι στυλοβάτες ουσιαστικά του συστήματος, οι οποίοι εγκλωβίζουν το πιο προοδευτικό κομμάτι της κοινωνίας, το μέρος εκείνο που θα μπορούσε να έρθει σε ρήξη με το κυρίαρχο σύστημα. Αποτελούν ουσιαστικά το ανάχωμα της ριζοσπαστικοποίησης αυτού του μέρους της κοινωνίας.
Ο πολίτης θα έπρεπε να είχε μπροστά του την ανόθευτη, την πραγματική επιλογή. Θα έπρεπε να είχε ενώπιον του κόμματα και υποψηφίους, οι οποίοι όχι μόνο θα ήταν τίμιοι, αλλά και θα αγωνίζονταν να αλλάξουν κυρίαρχες πολιτικές, χωρίς να υπολογίζουν το οποίο προσωπικό κόστος.
Το κριτήριο της ψήφου θα έπρεπε να είναι βαθιά πολιτικό και κυρίως ταξικό.
