Σκέψεις και προβληματισμοί γυροφέρνουν βασανιστικά στο μυαλό, ακούοντας αυτές τις μέρες τις συζητήσεις για το Συνεργατισμό. Οργή και αγανάκτηση κυριεύει την καρδιά και τη συνείδηση, όσων από εμάς ποτέ δεν πάψαμε να κραυγάζουμε ενάντια στη διάλυση της τεράστιας αυτής λαϊκής κατάκτησης. Και αντιδρούσαμε από το 2012 όταν οργανωνόταν το σχέδιο διάλυσης μέσα από το μνημόνιο, ναι από το 2012 και υπάρχουν στοιχεία για αυτό.
Ότι και να λέγεται τώρα από κάποιους, η αλήθεια είναι ότι το κομβικό σημείο ήταν κάποια χρόνια πριν. Ο Συνεργατισμός έπαψε να υπάρχει πριν έξι χρόνια, όταν ξεγελασμένοι και μη, με την ψήφο τους στη Βουλή (μόνο τρείς βουλευτές ψήφισαν ενάντια), πέρασαν το Συνεργατισμό από την κοινωνική λαϊκή ιδιοκτησία, στο άρμα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και στα χέρια του αστικού και μάλιστα συναγερμικού κράτους.
Έστω με τα προβλήματα, τις αυθαιρεσίες, τα προνομιακά δάνεια των μεν και των δε και τις διαχειριστικές στρεβλώσεις, ο Συνεργατισμός ήταν το αποκούμπι του φτωχού και του μέσου Κύπριου. Και όμως μέσα σε μια νύχτα ο Συνεργατισμός πέρασε από μια κοινωνική μορφή εμπορικού και χρηματοπιστωτικού ιδρύματος, σε μια καθαρά στυγνή κερδοσκοπική εμπορική μορφή, όπως η κάθε άλλη τράπεζα. Και σταδιακά ξεπουλιόταν ή αφαιμαζόταν.
Πριν φθάσουμε στο χάρισμα του Συνεργατισμού στην Ελληνική Τράπεζα, περάσαμε διαμέσου της Βουλής από μια βίαιη αποξένωση του Συνεργατισμού από τους μετόχους του, που ήταν ο λαός. Μετά ήρθαν οι διορισμένοι από όλα τα μεγάλα κόμματα στην Επιτροπεία της Κυπριακής Συνεργατικής Τράπεζας, όπως μετονομάστηκε, ακολούθησαν οι εθελούσιες αποχωρήσεις υπαλλήλων και η πρόσληψη άλλων από την πίσω πόρτα, η υποβάθμιση και το κλείσιμο δεκάδων καταστημάτων, κλείσιμο παντοπωλείων και ξεπούλημα περιουσιακών στοιχείων, όπως αποθήκες γεωργικών προϊόντων. Πριν φθάσουμε εδώ περάσαμε από την πρόσκληση στην Αλταμίρα για να μας «σώσει».
Ο Συνεργατισμός έσβησε, δολοφονήθηκε, για αυτό ας πάψει η κοροϊδία του λαού περί τιμωρίας των ενόχων, οι ένοχοι είναι πολλοί και ο καθένας έχει τους δικούς του. Που ήταν έξι χρόνια κάποιοι να εξεγερθούν στοχευμένα όταν συντελούνταν αυτά όλα; Το μόνο κίνημα που από το καλοκαίρι μάλιστα του 2013 μέχρι σήμερα όρθωνε ανάστημα, αντιστεκόταν με αξιοπρέπεια και αντιδρούσε διαδηλώνοντας οργανωμένα και στοχοπροσηλωμένα για τη διάσωση του χαρακτήρα και της αποστολής του Συνεργατισμού ήταν το αγροτικό και κύρια η Ένωση Κυπρίων Αγροτών, κανείς μα κανείς άλλος από τους όψιμους αγανακτισμένους – εξεγερμένους για το Συνεργατισμό.
Τώρα ήρθε απλά η ώρα της νεκροψίας, όπως σωστά λέχθηκε. Τώρα οι πλείστες αντιδράσεις είναι μπαϊραμντάν σόνρα, δηλαδή μετά που τελείωσαν όλα, ενώ μάλιστα κάποιες «διαδηλώσεις» που γίνονται στην προσπάθεια για αλίευση ψήφων ενόψει ευρωεκλογών, προκαλούν και θυμό για το ποντιοπιλατικό ύφος τους.
Όσοι βρισκόμαστε στον κόσμο της χειρονακτικής εργασίας όμως, όσοι βγάζουμε μεροκάματο με τα δύο μας χέρια, δεν ξέρουμε να κρυβόμαστε, ούτε να μασούμε τα λόγια μας, λέμε τα σύκα – σύκα και τη σκάφη – σκάφη. Για αυτό, σας λέμε σταματάτε επιτέλους να μιλάτε για το Συνεργατισμό, λίγος σεβασμός στο λαό και στη νοημοσύνη του. Σταματάτε να μιλάτε για το Συνεργατισμό, δεν υπάρχει, τον διαλύσατε χρόνια πριν, όταν ψηφιζόταν η υποταγή του στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όταν ψηφιζόταν το ξεπούλημα του στο συναγερμικό κράτος, όταν άλλαζε η δομή και ο χαρακτήρας του και όταν ψηφιζόταν η απαγόρευση στο Γενικό Ελεγκτή να ελέγξει την οικονομική διαχείριση του Συνεργατισμού και μετά κάτω από την κατακραυγή, όταν του επιτράπηκε να κάνει έλεγχο, αλλά με περιορισμούς.
Τι χρειάζεται τώρα; Να χτίσουμε από την αρχή όπως οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας, να γίνουμε θεμελιωτές και οικοδόμοι ενός νέου συνεργατικού κινήματος, ενός νέου λαϊκού Συνεργατισμού, να φυτρώσουν ξανά κολεκτίβες σαν την «Ονίσια». Οι κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή και ο λαός ο ίδιος να πιάσει δουλειά, να οικοδομήσει ξανά το μέλλον του μακριά από αφέντες Ευρωπαίους και ντόπιους. Μπουχτίσαμε από αφέντες, αλλά και ρήτορες διαφόρων αποχρώσεων, για αυτό, σκασμός οι ρήτορες, πολύ μιλήσατε!
Ο λαός μπροστά για τη δική του Κύπρο, την Κύπρο της εργασίας, της συνεργασίας, της προόδου, της ανεξαρτησίας και της απόλυτης κυριαρχίας.
