Ίδια τα φασιστικά βόλια ανεξάρτητα της γλώσσας του θύτη
Τα φασιστικά βόλια δεν ξεχώριζαν Ε/κ και Τ/κ. Οι γριβικοί φασίστες και οι φασίστες της ΤΜΤ πυροβολούσαν τον ίδιο στόχο: Την Κύπρο και το λαό της.
Ο Καβάζογλου και ο Μισιαούλης, γνήσια τέκνα του κομμουνιστικού κινήματος, έκαναν πράξη μαζί με άλλους συντρόφους του, πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά του ΚΚΚ και του ΑΚΕΛ, πριν αυτό χάσει τον ταξικό χαρακτήρα του (δεκαετίες μετά). Γιατί ο ιδρώτας των εργατών και η εκμετάλλευσή τους δεν ξεχωρίζει εθνικά χρώματα και ιδεοληψίες.
Δεν δείλιασε ο Καβάζογλου μπροστά στις φασιστικές απειλές
Ειδικότερα ο Ντερβίς Αλί Καβάζογλου, ως μέλος της ΚΕ του ΑΚΕΛ (και πιστός στο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό αφού διατηρούσε προσωπικές διαφωνίες ως προς την πολιτική υπέρ της ένωσης), όργωνε όλη την επικράτεια της Κύπρου μεταφέροντας τις θέσεις των κομμουνιστών ανάμεσα στους Τ/κ. Θέσεις για την κοινή πάλη ενάντια στο σοβινισμό και τον ιμπεριαλισμό. Οι απειλές των θρασύδειλων της ΤΜΤ δεν τον πτόησαν. Συνέχισε τον αντιφασιστικό αγώνα, όταν άλλοι Τ/κ κομμουνιστές και δημοκράτες έπεφταν νεκροί από τα φασιστικά βόλια. Γνώριζε πολύ καλά το τέλος του, αλλά δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται για την Κύπρο, για τον εργαζόμενο, για την ειρήνη. Η ιδέα του φονικού δεν τον φόβιζε. Πολλές φορές εκμυστηρεύτηκε σε στενούς του συντρόφους ότι γνώριζε τι τον περίμενε, αλλά δεν δείλιασε ποτέ.
Ούτε από τις απειλές των Τ/κ σοβινιστών, ούτε από αυτές της Άγκυρας. Παρά τις αντιξοότητες και τον αυτοπεριορισμό του στο σπίτι του συντρόφου του, Χριστόφορου Τζιωνή, συνέχισε την πάλη για την Κύπρο. Συνέχισε την πορεία που οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στο θάνατό του. Αλλά παράλληλα οδηγούσε και στην πρακτική εφαρμογή των στίχων του αγαπημένου του κομμουνιστή ποιητή, Ναζίμ Χικμέτ: «Σαν δεν καώ εγώ, σαν δεν καείς εσύ, σαν δεν καούμε εμείς, πώς θε να βγούνε τα σκοτάδια στο φως;»…
Αγκαλιασμένοι στους αγώνες και στο θάνατο
Εκείνη τη μοιραία μέρα τον συνόδευε στο ταξίδι του ο φίλος και σύντροφός του, Κώστας Μισιαούλης, στέλεχος του ΑΚΕΛ και της ΠΕΟ. Στο τελευταίο τους ταξίδι, αγκαλιασμένοι στη ζωή και στο θάνατο, έγιναν σύμβολο του κοινού ταξικού κι αντιφασιστικού αγώνα, σύμβολο της συμβίωσης και της συνεργασίας και μετέπειτα σύμβολο της επαναπροσέγγισης.
Μιας επαναπροσέγγισης όμως ταξικής και αντι-ιμπεριαλιστικής, μακριά από λογικές φιεστών, μπαλονιών, περιστεριών, ψυχολογικών κι ιμπεριαλιστικών χρηματοδοτήσεων…
Να σταθούμε ανάχωμα στο φασισμό που σηκώνει ξανά κεφάλι
Έγιναν σύμβολα της κοινής πάλης σε πείσμα των προθέσεων των δολοφόνων τους που πίστεψαν ότι με το θάνατό τους θα σκότωναν τη φωνή ενάντια στη διχοτόμηση για μια κοινή πατρίδα.
Σήμερα η θυσία τους είναι επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε. Ο αγώνας για επανένωση του λαού μας συνεχίζεται. Ο Καβάζογλου και ο Μισιαούλης παραμένουν σύμβολα της πάλης ενάντια στο φασισμό. Είτε ο εκφραστής του μιλά ελληνικά, είτε μιλά τουρκικά, είτε θα ήθελε να μιλά γερμανικά. Είναι καθήκον κάθε κομμουνιστή, προοδευτικού και δημοκρατικού ανθρώπου να σταθεί ανάχωμα στους νεοναζιστές και άλλους φασίστες και τη μισαλλοδοξία που εκπροσωπούν.
Όπως καθήκον του κάθε κομμουνιστή είναι να υψώσει ανάστημα και σε όσους καπηλεύονται αυτή τη θυσία για να εκφράσουν ακριβώς αντίθετες θέσεις από τα ιδανικά για τα οποία θυσιάστηκαν οι δυο κομμουνιστές ηρωομάρτυρες. Που δεν ντρέπονται να καπηλευτούν τη θυσία τους ακόμη και για να προωθήσουν τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών που επιμένουν σε διχοτομικά σχέδια που πλέον βαφτίζονται ως δήθεν προσπάθειες λύσης του Κυπριακού.
Καβάζογλου: Ο ιμπεριαλισμός και ο φασισμός ευθύνονται για τα δεινά της Κύπρου
Ο ίδιος όμως ο Καβάζογλου, λίγες μέρες πριν την άνανδρη δολοφονία, απαντούσε σε όσους καπηλεύονται σήμερα τη θυσία του για να υπηρετήσουν τα ιμπεριαλιστικά διχοτομικά σχέδια στο όνομα της «όποιας λύσης», που φοράει και μανδύα δήθεν αντιεθνικισμού. Απαντούσε ο ίδιος σε όσους σήμερα αντί να αναγνωρίζουν και να καταδικάζουν στον ίδιο βαθμό τα φασιστικά εγκλήματα των σοβινιστών, είτε μιλούσαν ελληνικά, είτε μιλούσαν τουρκικά, προσπαθούν να φορτώσουν ενοχές σε ολόκληρη την ε/κ κοινότητα. Τα εγκλήματα κατά του κυπριακού λαού, είτε έγιναν από Ε/κ, είτε από Τ/κ, έγιναν από φασίστες στην υπηρεσία του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Και η αναγκαία παραδοχή και καταδίκη των εγκλημάτων των Ε/κ φασιστών, σαφώς και δεν πρέπει να γίνεται εις βάρος της καταδίκης και των εγκλημάτων των Τ/κ φασιστών, αλλά και των μάστρων και των δυο, των ιμπεριαλιστών. Το «εκάμαμεν τζιαί εμείς πολλά» ισχύει, ένθεν κακείθεν για τους φασίστες, αλλά οι υπόλοιποι δεν πρέπει να το μετατρέπουμε άμεσα ή έμμεσα σε ένα «εκάμαμε μόνο εμείς» και μάλιστα διευρύνοντας το συλλογικά σε όλη την κοινότητα (ε/κ ή τ/κ).
Και τότε και σήμερα η μόνη αναγκαία απάντηση είναι η κοινή ταξική πάλη των Κυπρίων εργαζομένων ενάντια στο φασισμό, στην κατοχή και τον ιμπεριαλισμό και τους ντόπιους απολογητές του. Αλλά ας αφήσουμε τον ίδιο τον Καβάζογλου να απαντήσει σε όλους αυτούς, μέσα από μια ομιλία που δόθηκε λίγο πριν το θάνατό του:
«Οι ιμπεριαλιστές τα κατάφεραν να οδηγήσουν τους νέους της Κύπρου, Έλληνες και Τούρκους, στα βουνά για να πολεμούν ο ένας τον άλλο. Αυτοί οι νέοι που ως χτες ακόμα δούλευαν μαζί στα ίδια εργαστήρια και γραφεία, στα ίδια μεταλλεία, αυτοί που πότιζαν με τον ιδρώτα τους την ίδια γη για να τους δώσει ψωμί για τα παιδιά τους. Αυτοί οι ίδιοι νέοι που αγωνίζονταν χέρι με χέρι για να κάμουν τη ζωή τους καλύτερη και να οδηγήσουν τη χώρα τους στην πρόοδο, αυτοί που στα κοινά αθλητικά γήπεδα συναγωνίζονταν με ευγενή άμιλλα για την ωραία νίκη, σήμερα δυστυχώς κουρδίζονται από τους ιμπεριαλιστές να σκοτώνει ο ένας τον άλλο. […] Οι ιμπεριαλιστές για να προωθήσουν τους απαίσιους σκοπούς τους δημιούργησαν το μύθο και το ψεύδος πως είναι τάχα αδύνατο να συνυπάρξουν ειρηνικά οι δύο κοινότητες στην Κύπρο. Και με τη βοήθεια των πρακτόρων τους ξεσπίτωσαν κάπου 20 χιλιάδες Τούρκους (σ.σ. Τ/κ) και τους μάντρισαν σε τόπους που δεν διαφέρουν από στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σήμερα χιλιάδες Τούρκοι (σ.σ. Τ/κ) ζουν σαν νομάδες σε αντίσκηνα και στην ύπαιθρο μακριά από τα σπίτια τους, τα χωριά τους, τα χωράφια τους, τις ειρηνικές τους ασχολίες.
Τα τουρκικά σχολεία είναι κλειστά και χιλιάδες παιδιά στερούνται τη μόρφωσή τους. Μια δράκα φασίστες, βοηθούμενοι από τους ιμπεριαλιστές και χρησιμοποιώντας όπλα και φασιστικές μεθόδους άρπαξαν την ηγεσία της τουρκικής κοινότητας. Αυτοί είναι υπεύθυνοι για τα βάσανα του τουρκοκυπριακού πληθυσμού. Η φασιστική αυτή ομάδα εμποδίζει τον τουρκικό πληθυσμό να εκφράσει τα αληθινά του αισθήματα και τις σκέψεις του που στρέφονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Δεν είναι υπερβολή να συγκρίνουμε αυτά τα στρατόπεδα των Τ/κ προσφύγων με τα χιτλερικά στρατόπεδα συγκέντρωσης του Μπούχενβαλτ και άλλων. Στο σκοτάδι της νύκτας πυροβολούν και δολοφονούν δημοκρατικούς δημοσιογράφους και προοδευτικούς παράγοντες της κοινότητάς μας.
Συλλαμβάνουν, απαγάγουν και φυλακίζουν όσους τολμούν να μιλήσουν ελεύθερα και να εκφράσουν τις σκέψεις τους. Τους βασανίζουν με μεσαιωνικά όργανα χιτλερικής επινόησης. Είμαστε σε θέση να αποδείξουμε με στοιχεία αδιάψευστα αυτά τα τρομερά πράγματα».
