Το 36% των Κυπρίων θεωρεί ότι η χώρα μας δεν έχει ωφεληθεί ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά για τους διάφορους «ειδικούς», η είδηση ήταν ότι το 59% θεωρεί ότι η Κύπρος έχει ωφεληθεί ως μέλος της ΕΕ.
Σε μια χώρα που εντάχθηκε το 2004 και όλα τα κόμματα, κυρίαρχα, μεσαία, μικρά σε μία νύκτα «πέρασαν» χωρίς ανάγνωση από τη Βουλή όλες τις οδηγίες και τους κανονισμούς της ΕΕ, η ένταξη έγινε χωρίς δημοψήφισμα και με όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα να τοποθετούνται υπέρ.
Σε μια χώρα όπου κανένα κόμμα δεν αμφισβήτησε ποτέ την πορεία της Κύπρου ως μέλους και που κανένας σχηματισμός ζήτησε ποτέ την αποχώρηση της Κύπρου από την ΕΕ, που στα σχολεία οι μαθητές διδάσκονται ότι η ΕΕ είναι επιτυχημένο πολιτικό σχέδιο για την ειρήνη, χωρίς αντίλογο.
Σε μια χώρα που το κόμμα της Αριστεράς παρά το γεγονός ότι στο Συνέδριο του για την ένταξη ή όχι στην ΕΕ, έθεσε ως προϋπόθεση της ένταξης στην ΕΕ την υποβοήθηση της επίλυσης του κυπριακού προβλήματος, τη διατήρηση του Συνεργατισμού (με το πρώτο να είναι τουλάχιστον αμφισβητούμενο και τον δεύτερο όρο να έχει ακυρωθεί από τις εξελίξεις), αλλά εντούτοις ποτέ το ίδιο δεν έχει αξιολογήσει την τήρηση ή όχι των τότε συνεδριακών του αποφάσεων.
Σε μια χώρα που επιβλήθηκε από την ντόπια και ευρωπαϊκή άρχουσα τάξη με τη συναίνεση όλων των κομμάτων βαριά για την εργατική τάξη λιτότητα και δυσβάσταχτα χρέη για να διασωθεί το σύστημα.
Ε, τότε είναι πραγματικό επίτευγμα ότι πάνω από το ένα τρίτο (36%) του λαού θεωρεί μη ωφέλιμη τη συμμετοχή της Κύπρου στην ΕΕ.
Το γεγονός ότι αν και με διαφορετικά κριτήρια, ένα σημαντικό μέρος του λαού διαθέτει κριτική σκέψη, κατανοεί τη μονοπωλιακή και αντεργατική φύση και πολιτική της ΕΕ και παρά το ότι δεν βλέπει πολιτικό κόμμα να θέλει ή να διακηρύσσει ότι επιδιώκει να ανακόψει αυτή την πορεία, εντούτοις δηλώνει την αρνητική αξιολόγηση του, είναι ένα αισιόδοξο δείγμα, μια αχτίδα φωτός για το μέλλον.
Και ενώ εφτά στους δέκα Κύπριους θεωρεί ότι η άποψη του δεν μετρά στην ΕΕ, αναμένεται από τις κυρίαρχες δυνάμεις της χώρας δήθεν η συμμετοχή και η υποστήριξη να είναι αυξημένη.
Αντίθετα, το γεγονός ότι εφαρμόζεται με τη συναίνεση των κυβερνήσεων και των κυρίαρχων, εναλλασσόμενων στην εξουσία, κομμάτων μια σύγχρονη πολύπλευρη και με διάφορα μέσα δικτατορία, φαινομενικά ανοικτή στην κριτική, η οποία όμως δεν λαμβάνει (από το DNA της) υπόψη την επιβίωση και την πρόοδο της εργατιάς, των μικρομεσαίων και των νέων, τότε σημαίνει ότι στρατηγικά θέλουν να διατηρείται ο λαός στο περιθώριο, γιατί πολύ απλά επιδιώκουν τη διατήρηση και διαιώνιση του οικονομικού, πολιτικού και κοινωνικού στάτους κβο.
Γιατί; Μα γιατί τους βολεύει, γιατί εξυπηρετούνται. Γιατί όσοι το αμφισβητούν προβάλλοντας τα πραγματικά ανθρωπιστικά οράματα, το σοσιαλισμό, την ισότητα, την κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής, αποτελούν κίνδυνο και πρέπει είτε να ενσωματωθούν στον κάλπικο ρεαλισμό τους ή να εξοντωθούν.
Όταν γίνονται οικονομικά και στρατιωτικά πραξικοπήματα, όταν διασώζονται οι τραπεζικοί κολοσσοί σε Ευρώπη και Αμερική, όλα εις βάρος των λαών, είναι δυνατό όσοι είπαν σε όλα ναι, να θέλουν τώρα τον λαό ξύπνιο;
Μπα…
Η πορεία της καπιταλιστικής ΕΕ, πριν και με την κρίση στο επίκεντρο, έχει δώσει φωνή στη φασιστική εκδοχή της αστικής δημοκρατίας. Δεν χρειάζονται οι ευρωεκλογές για να καταγραφεί νεοφασιστική επιδημία που καταγράφεται σε πολλές χώρες μέλη της ΕΕ. Το κοινό τους στοιχείο δεν είναι ότι ζητούν κατάργηση της εκμετάλλευσης της ΕΕ, των ανισοτήτων. Κάτι τέτοιο βρίσκεται στον αντίποδα της εθνικιστικής, φασιστικής ιδεολογίας.
Ο καπιταλισμός δεν αμφισβητείται από τους νεοφασίστες. Θέλουν μια ακόμα πιο αντιδραστική ΕΕ. Την ίδια Ενωση κεφαλαίου που θα είναι λίγο πιο προσεκτική με την κρατική κυριαρχία. Που θα τσακίζει τους εργάτες, ντόπιους και ξένους με βάση το εθνικό συμφέρον, όπως το ορίζουν οι ίδιοι. Που θα θέσει λίγο προστατευτισμό υπέρ της εθνικής βιομηχανίας, που θα υψώνει «πιο αποτελεσματικά» τείχη σε θάλασσες για να βουλιάζουν οι μετανάστες ώστε να μην «εκπληρωθεί η προφητείας τους για το Μεγάλο Εκτοπισμό».
Αλήθεια δεν είναι η φιλελεύθερη δεξιά και η σοσιαλδημοκρατία που έθεσαν τις βάσεις για το νεοφασιστικό όραμα; Οι συναινέσεις που πρόκειται να επισπεύσουν οι κυρίαρχες δυνάμεις υπέρ των ακροδεξιών, θα είναι ακόμα ένας κίνδυνος περαιτέρω ακροδεξιού εκτροχιασμού στην κοινωνία και στην πολιτική.
Ας συνοψίσουμε.
Συμπέρασμα πρώτο: Επίτευγμα η διατήρηση μιας ελάχιστης κριτικής οπτικής από το 36% του πληθυσμού που δεν διστάζει να ομολογήσει ότι η συμμετοχή στην ΕΕ δεν ωφέλησε το λαό μας. Σε ένα περιβάλλον που οι κυρίαρχες πανευρωπαικά δυνάμεις και μαζί οι νεοφασίστες δεν αμφισβητούν αλλά συντρέχουν τον πυρήνα της έννοιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή της εκμετάλλευσης και του ιμπεριαλισμού, μια ώριμη ελπίδα, ένα χαμόγελο αισιοδοξίας μπορεί να χαραχτεί και στην πατρίδα μας.
Συμπέρασμα δεύτερο, ο καπιταλισμός μπορεί να εξελιχθεί σε φασισμό, διατηρώντας τα βασικά εκμεταλλευτικά του στοιχεία και αφαιρώντας πραγματικά κεκτημένα και ελευθερίες που διατηρούνται ακόμα, καθώς και δημοκρατικές επιφάσεις.
