Θα ξεκινήσω με δύο βασικές επισημάνσεις στις οποίες κανείς δεν έχει αναφερθεί μέχρι τώρα.
Η πρώτη αφορά την πλήρη, ισότιμη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες αυτού του κράτους, ντόπιους και ξένους, με ένα γενικό σύστημα υγείας. Αυτοί που το λένε ψεύδονται συνειδητά. Αυτό σε συνθήκες καπιταλισμού δεν πρόκειται να επιτευχθεί ποτέ με κανένα σύστημα υγείας, όσο καλά σχεδιασμένο και αν είναι αυτό. Ο λόγος είναι πολύ απλός: Οι πιο εύποροι θα έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν μια ακριβή ιδιωτική ασφάλιση για να τυγχάνουν καλύτερης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι ένα κράτος δεν πρέπει να έχει ένα γενικό σύστημα υγείας το οποίο να παρέχει ένα δίκτυ προστασίας στους αδύναμους της κοινωνίας.
Η δεύτερη επισήμανση αφορά μια λέξη κλειδί, τη λεγόμενη ΑΥΤΟΝΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ. Σύμφωνα με τον Παγκύπριο Ιατρικό Σύλλογο, στο νόμο που ψηφίστηκε ΟΜΟΦΩΝΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ για το ΓΕΣΥ, αναφέρεται ότι η διοικητική και οικονομική αυτονόμηση των δημοσίων νοσηλευτηρίων αποτελεί προϋπόθεση για την εφαρμογή του ΓΕΣΥ.
Τι σημαίνει όμως αυτονόμηση ενός δημόσιου νοσοκομείου, το οποίο όλοι αναγνωρίζουν ότι θα αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του ΓΕΣΥ; Με απλά λόγια σημαίνει ότι θα λειτουργεί σαν μια συνηθισμένη επιχείρηση, της οποίας τα έξοδα δεν μπορεί να είναι περισσότερα από τα έσοδα!!!! Η λογική του κέρδους και στον τομέα της υγείας με την ψήφο και του κόμματος της κυπριακής αριστεράς!
Ένα παράδειγμα (πραγματικό) για να γίνω πιο κατανοητός: Ένας ασθενής υποβάλλεται σε μια καρδιοχειρουργική επέμβαση ρουτίνας σε ένα πολύ καλό ιδιωτικό νοσοκομείο και συμβαίνει μια σοβαρή επιπλοκή που χρειάζεται μήνες νοσηλείας στην εντατική μονάδα. Το ιδιωτικό νοσηλευτήριο μετά από δύο μήνες εισηγείται τη μεταφορά του ασθενούς στο δημόσιο νοσοκομείο για συνέχιση της νοσηλείας, όχι γιατί δεν διαθέτει την απαραίτητη πείρα και υποδομή, αλλά απλά και μόνο λόγω του υπερβολικού κόστους στο οποίο κανείς δεν μπορεί να αντεπεξέλθει (ούτε η ιδιωτική ασφάλεια που,μπορεί να διαθέτει ο ασθενής).
Επομένως το κράτος δεν μπορεί να βγει εκτός εξίσωσης, ιδίως στα θέματα υγείας, με το πρόσημο να είναι πάντα αρνητικό. Άρα αυτονόμηση δεν μπορεί να γίνει ποτέ και όλοι όσοι το λένε ψεύδονται συνειδητά και σε αυτό. Ένα κράτος που σέβεται τους πολίτες του πρέπει να δίνει χρήματα για την υγεία αντλώντας τα από άλλους πόρους, όπως είναι η φορολογία του πλούτου και όχι το αντίθετο. Οι κυβερνώντες με την αυτονόμηση έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους την ιδιωτικοποίηση των δημοσίων νοσοκομείων μετά το πέρας των πέντε χρόνων που θα συνεχίσουν να επιδοτούνται από το κράτος.
Το ΑΚΕΛ που στηρίζει την αυτονόμηση αδυνατεί να αντιληφθεί που οδεύουν τα πράγματα ή μήπως σιωπηλά συναινεί στο πλαίσιο της πολιτικής του των τελευταίων χρόνων για «κοινωνική ειρήνη»; Η συντεχνία κυβερνητικών ιατρών και ο κ. Κούμας που γνωρίζουν καλύτερα από κάθε άλλο τα προβλήματα των δημοσίων νοσηλευτηρίων με πιο σκεπτικό άραγε στήριξαν το ψήφισμα της έκτακτης γενικής συνέλευσης του ΠΙΣ που ζητά την εφαρμογή της αυτονόμησης πριν την εφαρμογή του ΓΕΣΥ;
Για το προτεινόμενο ΓΕΣΥ θα αναφερθώ σε επόμενο άρθρο.
