Η πολιτική και κομματική ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε τις τελευταίες εβδομάδες μέσα από τα ΜΜΕ και το διαδίκτυο μύριζε μπαρούτι, μπαρούτι όμως από αυτό που έχουν τα καψούλια των ψεύτικων πιστολιών. Μύριζε καπνό και χρώμα από κάτι παλιά ποδοσφαιρικά ντέρμπι που έσβησαν.
Τα κυρίαρχα κοινοβουλευτικά αστικά κόμματα πνιγμένα στα αδιέξοδα τους και στην απαξίωση που τους περιβάλλει δικαιολογημένα ο λαός ένεκα της διαφθοράς που όλα αντιμετωπίζουν στον ένα ή άλλο βαθμό, το τελευταίο διάστημα αποφάσισαν να αναβιώσουν ένα κλίμα ποδοσφαιρικής αναμέτρησης.
Είναι όμως οι εκλογές μια ποδοσφαιρική αναμέτρηση; Οι όποιες εκλογές πρέπει να αντιμετωπίζονται με πολιτικά κριτήρια, ιδεολογικά αντανακλαστικά και μακριά από συναισθηματισμούς του τύπου αυτό είναι το κόμμα μου που ότι και αν κάνει, ότι και να γίνει, εγώ αυτό ψηφίζω. Στο ποδόσφαιρο, στις άσχημες και στις καλές της ομάδας σου, στις χαρές και στις λύπες, είναι η ομάδα σου. Τα κόμματα όμως είναι οργανισμοί, που ανάλογα με το χαρακτήρα τους και τις αποφάσεις τους, τη σταθερότητα ή τις μεταλλάξεις τους καθορίζουν τη ζωή σου, το μέλλον σου. Δεν νοείται λοιπόν να πάμε στις ευρωεκλογές, λες και πάμε σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα με το κασκόλ στο λαιμό και το καπνογόνο στο χέρι.
Στις εκλογές ψηφίζουμε ή καταψηφίζουμε πολιτικές, ενισχύουμε ή αποδυναμώνουμε ιδεολογικές τάσεις, στέλνουμε μηνύματα, γεννούμε και ελπίδες πιθανόν μέσα από μια αποδυνάμωση της ακροδεξιάς, δεξιάς και κεντρώας αντίδρασης, της σοσιαλδημοκρατίας, αλλά και όσων καμώνονται ότι είναι εκπρόσωποι του λαού και της εργατικής τάξης αλλά δεν είναι πλέον.
Για τους Κύπριους κομμουνιστές είναι δύσκολες και σύνθετες πλέον οι εκλογές, αφού απουσιάζει η γνήσια οργανωμένη πρωτοπορία της εργατικής τάξης, που θέτει το στόχο της αποδέσμευσης από ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς όπως είναι η ΕΕ, αυτή η πρωτοπορία που μιλά για εργατική εξουσία και όχι για μια ακόμα ευκαιρία διαχείρισης του αστικού κράτους.
Οι ευρωεκλογές ήταν μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε ειλικρινά όχι για την Ευρώπη αόριστα, αλλά συγκεκριμένα για την ΕΕ, ήταν μια καλή ευκαιρία να ανοιχτούν συζητήσεις και να ακουστεί ο λαός χωρίς μεταφραστές και παρενοχλήσεις από τα εμβόλιμα «ευρωπαϊκά» ένθετα για το πόσο καλή είναι η ΕΕ. Ήταν μια καλή ευκαιρία να ακουστούν αλήθειες, αλλά και προτάσεις. Έτσι πρέπει να κρίνουμε και να ψηφίζουμε και όχι με ποδοσφαιρικά συναισθηματικά κριτήρια ή και με κριτήρια εκλεξιμότητας. Η κάθε ψήφος μετρά και σίγουρα δεν μετράνε μόνο αυτοί που κατευθύνονται σε κόμματα, πολιτικούς σχηματισμούς και ανθρώπους που έχουν σίγουρη εκλεξιμότητα, όλοι μετράνε.
Τι ακούσαμε, τι δεν ακούσαμε και τι παρατηρήσαμε αυτό το τελευταίο διάστημα λοιπόν για να μπορέσουμε να κρίνουμε και να ασκήσουμε αυτό το δικαίωμα που μας παρέχεται; Η φτώχεια συνεχίζει να καλπάζει, η ανασφάλιστη εργασία ανθεί, τα εξοντωτικά ωράρια και η δουλειά με το κομμάτι συνοδεύουν χιλιάδες εργαζόμενους και κύρια νέους. Τα εργατικά ατυχήματα αυξάνονται, η υγεία των εργαζομένων φθείρεται σε μια χώρα που διέγραψε εδώ και χρόνια τον όρο υψηλού επιπέδου δωρεάν και δημόσια υγεία. Η παιδεία κουρελιάζεται και τυλίγει μέσα σε αυτό το κουρέλι δεκάδες προβλήματα που με τη σειρά τους κουρελιάζουν τα όνειρα και τις επιθυμίες μιας ολόκληρης γενιάς.
Το έγκλημα κυριαρχεί, η αστυνομία νοσεί.
Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι, η κομπανία του Αναστασιάδη με πρώτα βιολιά τον ίδιο, τον Χάρη Γεωργιάδη και τον Ιωνά, έχουν βάλει τη μεγαλοπρεπή σφραγίδα τους για να επιταχυνθεί η επίτευξη του πιο πάνω καταθλιπτικού αποτελέσματος που περιέγραψα. Όμως, για τον κομμουνιστή, ότι συμβαίνει σήμερα και ισοπεδώνει ανθρώπους, οικογένειες, συνειδήσεις, την ανθρώπινη ζωή αυτή καθ’ αυτή, επί της ουσίας συμβαίνει γιατί όπως λέει και το γνωστό βιβλίο έτσι είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε!
Αυτά όλα θα καταπολεμηθούν και θα απελευθερωθεί ο άνθρωπος, όπως και πολλαπλάσιες παραγωγικές δυνάμεις, μόνο όταν αυτοί που παράγουν τον πλούτο αυτοί θα εξουσιάζουν και θα τον απολαμβάνουν. Μόνο με την εργατική – λαϊκή εξουσία θα επέλθει η κοινωνία που ο άνθρωπος θα είναι άνθρωπος. Για αυτή την εξουσία όμως κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα δεν μιλά. Και είναι γελοίο να επικαλείται κάποιος μια δύο επετειακές ανακοινώσεις ή ομιλίες, όπου συνθηματικά γράφτηκε ή ακούστηκε η σοσιαλιστική κοινωνία ή ο σοσιαλισμός. Η εργατική λαϊκή εξουσία είναι κάτι που πρέπει να αναλύεται και να προπαγανδίζεται ανάμεσα στην εργατική τάξη με κάθε ευκαιρία και σε κάθε αγώνα που δίνει.
Ο καφκάς που ξέσπασε τις τελευταίες εβδομάδες και περιλάμβανε και αριθμητική που συσπειρώνει ψηφοφόρους, ήταν για το πάπλωμα της καλύτερης διαχείρισης του καπιταλισμού. Ο Καρλ Μαρξ όμως, που επικαλούνται κάποιοι, έστειλε πριν τόσα χρόνια ξεκάθαρο μήνυμα, ότι το ζήτημα είναι να αλλάξουμε τον κόσμο. Δεν είπε ο Μαρξ το στοίχημα είναι να βελτιωθεί ο καπιταλισμός, δεν είπε διαπραγματευτείτε μαζί του, δεν είπε συμβιβαστείτε, είπε συγκρουστείτε επαναστατικά και αλλάξετε τον κόσμο. Η σημερινή επιβεβαιωμένη βαρβαρότητα του συστήματος που συντρίβει ανθρώπινα σώματα και ψυχές είναι η απάντηση για το πόσο ανθρώπινος μπορεί να είναι ο καπιταλισμός. Το τέρας ή το σκοτώνεις ή σε σκοτώνει, δεν υπάρχει ειρήνη μαζί του.
Ακούσαμε αυτό το διάστημα συνθήματα όπως δημοκρατική κοινωνία, κοινωνική δικαιοσύνη, ΕΕ των πολιτών, ΕΕ των λαών και όχι ΕΕ των μονοπωλίων. Δεν τα ακούσαμε όμως αυτά μόνο από ένα κόμμα, τα είπαν και αριστεροί, κεντροαριστεροί, οικολόγοι, σύμμαχοι και λοιποί. Ο κοινός παρονομαστής δεν είναι μόνο οι λέξεις, είναι και ότι όλα αυτά προβάλλονται εντός ΕΕ, εντός καπιταλιστικού συστήματος; Πως θα γίνει η ΕΕ μια Ένωση των λαών όταν είναι δομημένη όπως ο καρκίνος στο σώμα για να απομυζεί τους λαούς και να αποθεώνει τα μονοπώλια; Και στη τελική, αφού ΕΕ των λαών γίνεται, για λαοκρατία στη Κύπρο γιατί δεν μιλά κανείς;
Αυτές οι εκλογές σίγουρα θα μείνουν στην ιστορία, για τα παραμυθιάσματα του λαού, τις υπερβολές, τα αλληλοφαγώματα, τα κάλπικα διλήμματα και τους εκβιασμούς περί δήθεν συντέλειας του κόσμου αν βγούμε εκτός ΕΕ. Αυτές οι εκλογές θα μείνουν στην ιστορία και για την έντονη παρουσία Τ/κ υποψηφίων – Τ/κ υποψηφίων γυρολόγων που μεταφέρονται αναλόγως περιστάσεων και συμφερόντων από κόμμα σε κόμμα και στρέφουν τα φώτα της δημοσιότητας πάνω τους με κάθε ευκαιρία, αλλά και άλλων, γνήσιων αγωνιστών πατριωτών Τ/κ που αξίζει να στηρίξει κάποιος.
Σε αυτές τις εκλογές οι κομμουνιστές οφείλουν να προσέλθουν στις κάλπες με ταξικά, αντιιμπεριαλιστικά, κριτήρια και αντανακλαστικά και όχι με συναισθηματισμό οπαδού ποδοσφαιρικής ομάδας, δεν έχουμε ποδοσφαιρική αναμέτρηση σήμερα.
