Ζωτικής σημασίας για τη βιωσιμότητα του προτεινόμενου σχεδίου υγείας είναι τα δημόσια νοσηλευτήρια (η ραχοκοκαλιά του συστήματος, όπως όλοι παραδέχονται) τα οποία έπρεπε να στηριχθούν ΠΡΙΝ την έναρξη του ΓΕΣΥ.
Αντί αυτού βλέπουμε μια πλήρη εγκατάλειψη από όλες διαχρονικά τις κυβερνήσεις.
Ας μιλήσουμε με μερικά μόνο παραδείγματα.
Είναι ποτέ δυνατόν να μην υπάρχουν παιδιατρικά νοσοκομεία με δικό τους τμήμα επειγόντων περιστατικών σε όλες τις πόλεις; Ακόμα και το Μακάρειο Νοσοκομείο που θεωρείται κέντρο αναφοράς για όλη την Κύπρο δεν έχει τμήμα επειγόντων!!! Είναι ποτέ δυνατόν η μοναδική εντατική μονάδα νεογνών σε ολόκληρη την Κύπρο, τόσο στο δημόσιο, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, να βρίσκεται στο Μακάρειο στην Λευκωσία; Τι γίνεται αν επιπλεχθεί μία γέννα στην Πάφο;
Είναι ποτέ δυνατόν να μην υπάρχουν ξεχωριστά τμήματα τραύματος στα επείγοντα; Να παραλαμβάνει ένας παθολόγος, χωρίς καμία εξειδικευμένη εκπαίδευση, ένα πολυτραυματία;
Όσον αφορά το προτεινόμενο σχέδιο:
Το κράτος έχει δώσει υπερβολικά, κατά την άποψη μου, (χρηματικά) κίνητρα στους προσωπικούς γιατρούς στην προσπάθεια του να ξεκινήσει το σύστημα.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ένας αριθμός έμπειρων γιατρών να εγκαταλείψει το δημόσιο, επιτείνοντας ακόμα περισσότερο τα προβλήματα. Το γεγονός ότι ένας συνταξιούχος γιατρός του δημοσίου παίρνει ταυτόχρονα τη σύνταξη του και την αμοιβή από την ένταξη του στο σύστημα, ο ορισμός ορίου ηλικίας για τους μάχιμους γιατρούς, όπως και το αν ο αριθμός των 2500 ασθενών ανά προσωπικό γιατρό είναι διαχειρίσιμος, είναι θέματα που θα έπρεπε να προβληματίζουν.
Το σχέδιο βασίζεται στο σφαιρικό προϋπολογισμό και στην τιμή μονάδας.
Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ένα καλάθι από το οποίο θα πληρώνονται όλοι (γιατροί, νοσηλευτές, νοσοκομεία, φαρμακεία, χημεία, ακτινολογικά κέντρα) και η τιμή μονάδας με βάση την οποία θα πληρώνονται οι ειδικοί γιατροί θα είναι κυμαινόμενη. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι, όσο περισσότερες εξειδικευμένες εξετάσεις γίνονται, τόσο λιγότερο θα αμείβονται και ο ειδικός γιατρός δεν θα έχει εξασφαλισμένο σταθερό μηνιαίο εισόδημα. Η προσπάθεια είναι δηλαδή να κρατηθεί χαμηλό το κόστος για την υγεία, κρατώντας τους ασθενείς στους προσωπικούς γιατρούς και κάνοντας όσο λιγότερες εξειδικευμένες εξετάσεις είναι δυνατόν, μειώνοντας έτσι την ποιότητα της παρεχόμενης περίθαλψης. Για να είναι βιώσιμο το σύστημα χρειάζονται χρήματα (τα οποία δεν αφορούν μόνο μισθούς των εργαζομένων), χρήματα που θα προέλθουν είτε από αύξηση των εισφορών των εργαζομένων και των εργοδοτών, είτε της συνεισφοράς του κράτους.
Αρνητικό επίσης είναι ότι, οι οδοντιατρικές υπηρεσίες είναι εκτός σχεδιασμού.
Όσον αφορά τα φάρμακα, θα αποζημιώνεται το φθηνότερο αντιγραφικό φάρμακο και θα υπάρχει συμπληρωμή για το πρωτότυπο. Συμπληρωμή θα υπάρχει και για άλλες εξετάσεις, ενώ αρκετά φάρμακα δεν θα αποζημιώνονται.
Παρόλα τα αρνητικά του σημεία το σχέδιο είναι μία αναγκαιότητα για την κυπριακή κοινωνία. Παρέχει ένα δίκτυ προστασίας για τους φτωχούς και τους αδύνατους της κοινωνίας. Βασίζεται στην αρχή της αλληλεγγύης που πρέπει να διέπει μια κοινωνία. Οι άνεργοι και οι χρόνια πάσχοντες θα εξυπηρετούνται δωρεάν. Εδώ να αναφέρω ότι οι ιδιωτικές ασφάλειες δεν ασφαλίζουν εκ γενετής προβλήματα, χρόνιες και προϋπάρχουσες νόσους. Για παράδειγμα καμία ιδιωτική ασφαλιστική δεν θα ασφαλίσει παιδί με συγγενή καρδιοπάθεια ή σακχαρώδη διαβήτη. Ας το έχουν αυτό υπόψη τους οι υπέρμαχοι των ιδιωτικών ασφαλειών που συλλέγουν διαδικτυακά υπογραφές ενάντια στο ΓΕΣΥ.
Ενδιαφέρουσα και η ανακοίνωση της παιδιατρικής εταιρείας που μιλά «για τους κινδύνους για τα παιδία μας από την εφαρμογή του ΓΕΣΥ». Σαν γονιός τους ευχαριστώ θερμά για το ενδιαφέρον.
Σημαντική μερίδα γιατρών έχει συγκροτήσει τη λεγόμενη πλατφόρμα ιδιωτικής ιατρικής που υποστηρίζει το πολυασφαλιστικό σύστημα στη θέση του μονοασφαλιστικού, το οποίο έχει ψηφιστεί ομόφωνα από όλα τα κόμματα.
Αυτό δημιουργεί ασθενείς δύο κατηγοριών: Τους εύπορους που θα πληρώνουν ιδιωτική ασφάλιση απολαμβάνοντας καλύτερες υπηρεσίες και τα χαμηλά στρώματα της κοινωνίας που θα περιθάλπονται στον κρατικό φορέα, που θα φυτοζωεί (μαζί με τους ασθενείς του), λόγω μη επαρκούς χρηματοδότησης, αφού οι εισφορές σε αυτό δεν θα είναι υποχρεωτικές για όλους. Το πολυασφαλιστικό αποτελεί το στόχο της παρούσας κυβέρνησης και στην πορεία θα πλασαριστεί σαν «μεικτό σύστημα» κατά το πρότυπο του Αλέξη Τσίπρα, που βάφτισε την τρόικα, θεσμούς και το μνημόνιο δανειακή σύμβαση, για να ελαχιστοποιήσει τις αντιδράσεις.
Τέλος δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστο το γεγονός ότι αριθμός γιατρών που έχουν σπουδάσει στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες (κάποιοι από αυτούς μέλη του ΑΚΕΛ) συνεργάτες του ιατρείου της ΠΕΟ, φιγουράρουν στην πλατφόρμα ιδιωτικής ιατρικής, γυρίζοντας την πλάτη σε αυτούς που τους ανέδειξαν και κυρίως στους ασθενείς τους που προέρχονται από την εργατική τάξη.
Οι γιατροί είναι μέρος της κοινωνίας, δεν είναι μια ξεχωριστή κάστα που ζει απομονωμένη στο δικό της κόσμο και το μόνο που την νοιάζει είναι το ιδιοτελές της συμφέρον. Θεωρώ ότι πρόκειται για μία τεράστια μεταρρύθμιση, στην οποία οι γιατροί θα έπρεπε να είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο και όχι ρόλο πολέμιου της προσπάθειας.
Αλλά όπως γίνεται με τα πάντα στη ζωή: έκαστος εφ’ω ετάχθη.
