Η πανδημία και τα ταξικά μέτρα της κυβέρνησης του ΔΗΣΥ που περιλαμβάνουν και περιστολή δικαιωμάτων και κεκτημένων που κερδήθηκαν με θυσίες και αίμα, αναδεικνύει κι άλλες πραγματικότητες. Η στάση του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης όλη αυτή την περίοδο, επιβεβαιώνει την άθλια κατάσταση στην οποία έχει εκτροχιαστεί τα τελευταία χρόνια. Αν και δεν έχει επισημοποιηθεί στα χαρτιά η σοσιαλδημοκρατικοποίηση του, οι πράξεις και η ίδια η ζωή επιβεβαιώνουν ότι αυτό είναι απλά φορμαλιτέ, που ενδεχόμενα και ουδέποτε να σφραγιστεί επίσημα. Γιατί κι άλλοι έχουν πάρει αυτή την πορεία κατρακύλας χωρίς να αλλάζουν όνομα ή σύμβολα και συνεχίζοντας να καπηλεύονται όρους και χώρους σκορπώντας ψευδαισθήσεις. «Απλή συνωνυμία νονέ», που έλεγε κάποτε και ο Χάρι Κλιν… Άλλοι έχουν αλλάξει τα πάντα και είναι πιο ειλικρινείς κι άλλοι ακόμη πιο κυνικά, έχοντας αφαιρέσει το σφυροδρέπανο, δήλωναν εμφαντικά ότι ακόμη διατηρούν τη λέξη «κομμουνιστικό» στο όνομα τους για να μην ενοχληθούν βετεράνοι που είναι άλλωστε στα τελευταία τους, προμηνύοντας και αλλαγή στο όνομα (βλ. λεγόμενο Γαλλικό «Κομμουνιστικό» Κόμμα).
Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη
Ο Γ.Γ. της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ μιλώντας πρόσφατα σε ραδιοσταθμό για τη σημερινή λαϊκή διαμαρτυρία στην Λευκωσία, είπε ότι είναι αστείο να λέγεται ότι το ΑΚΕΛ βρίσκεται πίσω από τη σημερινή κινητοποίηση. Μετά από πολύ καιρό βρήκαμε και κάτι να συμφωνήσουμε με τον Άντρο Κυπριανού… Το κόμμα όχι μόνο έχει καταλήξει να είναι ένα αστικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, αλλά παράλληλα έχει απονευρώσει και παραλύσει το εργατικό και λαϊκό κίνημα του τόπου. Σε τέτοιο βαθμό που απέναντι σε μια από τις χειρότερες κυβερνήσεις, δεν φαντάζει να υπάρχει κανένα αντίβαρο στην πολιτική σκηνή. Πόσω μάλλον ταξικό αντίβαρο. Οι κινητοποιήσεις που σαφέστατα δεν έχουν καμία σχέση με το ΑΚΕΛ, όσο κι αν επιχειρεί με κάποιο τρόπο να τις καπηλευτεί για ψηφοθηρικούς λόγους, χωρίς να ξεφεύγει από τη «νομιμότητα» του αστικού κράτους, είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Για το σημερινό ΑΚΕΛ ούτε λόγος για το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη»…
Δυστυχώς δεν είναι αστείο
Κι ας είπε στον ίδιο ραδιοσταθμό ο Άντρος Κυπριανού ότι δεν δέχεται ότι τέτοιες εκδηλώσεις είναι παράνομες! Αλλά το τραγελαφικό ήταν αυτό που ακολούθησε: «Όταν τα διατάγματα το επιτρέψουν, κάτι το οποίο το ΑΚΕΛ απαίτησε, το κόμμα θα πραγματοποιήσει μαζική εκδήλωση στην οποία τα στελέχη του θα είναι στην πρώτη γραμμή».
Επεσήμανε ότι στη συνάντηση στο Προεδρικό, τόνισε προς τον Αναστασιάδη την απαίτηση του ΑΚΕΛ για αλλαγή των διαταγμάτων έτσι ώστε να επιστρέψουν στον κυπριακό λαό οι βασικές ελευθερίες…
ΚΚΚ-ΑΚΕΛ vs σοσιαλδημοκρατία και Άντρος Κυπριανού
Δυστυχώς δεν πρόκειται για αστείο. Με τη λογική του κ. Κυπριανού, το 1959 δεν έπρεπε να γίνει το παλλαϊκό συλλαλητήριο που ανέτρεψε τη συνομωσία ιμπεριαλιστών αποικιοκρατών, λεγόμενων «μητέρων πατρίδων» και ντόπιας αστικής τάξης για να παραμείνει παράνομο το ΑΚΕΛ. Έπρεπε να αρθεί η απαγόρευση και μετά να γίνει το συλλαλητήριο;
Με τη λογική του κ. Κυπριανού, το 1945 οι κομμουνιστές που είχαν καταταγεί για να πολεμήσουν τον χιτλεροφασισμό δεν έπρεπε να διαδηλώσουν για την αποστράτευσή τους μετά του πέρας του πολέμου. Έπρεπε να αποστρατευτούν και μετά να διαμαρτυρηθούν;
Με τη λογική του κ. Κυπριανού, καθόλη την περίοδο της αποικιοκρατίας, το ΚΚΚ και το ΑΚΕΛ, αλλά και οι ταξικές συντεχνίες, δεν έπρεπε να αγωνιστούν ενάντια στους αποικιοκράτες. Έπρεπε να περιμένουν το τέλος της αποικιοκρατίας για να πρωταγωνιστήσουν στον αντιαποικιακό αγώνα;
Με τη λογική του κ. Κυπριανού, οι Κύπριοι εργάτες δεν έπρεπε να απεργήσουν ούτε το 1944, ούτε το 1948, ούτε κάθε άλλη περίοδο της ιστορίας. Έπρεπε να περιμένουν να πάρουν πρώτα την ΑΤΑ ή άλλες εργατικές κατακτήσεις και μετά να κατεβούν σε απεργία;
Με τη λογική του κ. Κυπριανού, ο λαός μας δεν έπρεπε να αντιδράσει στη δολοφονία του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του με αποτέλεσμα να καταδικαστούν για παράνομες διαδηλώσεις από τους αποικιοκράτες. Ούτε έπρεπε το κόμμα, για να γίνει πιο εμφανής η αντίδραση του ΑΚΕΛ στους ανελεύθερους νόμους, να ζητήσει από στελέχη να μην πληρώσουν το πρόστιμο που επιβλήθηκε για να οδηγηθούν στις φυλακές… Τι έπρεπε να περιμένουν;
Με τη λογική του κ. Κυπριανού, δεν έπρεπε να διαδεχθεί την ΠΣΕ η ΠΕΟ μετά την καταδίκη της ταξικής συντεχνίας και των στελεχών της από τους αποικιοκράτες το 1946 με την κατηγορία της συνομωσίας για ανατροπή του καθεστώτος. Έπρεπε να περιμένουν νομιμοποίηση για να βγούν στους δρόμους οι εργάτες; Έπρεπε να παραλύσει το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα; Έπρεπε να μην υπάρχει λαϊκή κατακραυγή που προκάλεσε διεθνείς αντιδράσεις επιφέροντας την πρόωρη αποφυλάκιση των καταδικασθέντων;
Με τη λογική του κ. Κυπριανού, δεν έπρεπε ο ΑΚΕΛικός δήμαρχος Λεμεσού το 1949 να αλλάξει το όνομα της «οδού Πάλμερ» για να μην χάσει την καρέκλα του και να μην φυλακιστεί μαζί με τους τους συντρόφους του στο Δημοτικό Συμβούλιο; Έπρεπε να μην αντιδράσει ο λαός αναγκάζοντας τους αποικιοκράτες τουλάχιστον να αποφυλακίσουν τους καταδικασθέντες;
Με τη λογική του κ. Κυπριανού, δεν έπρεπε μετά τον Δεκέμβρη του 1955 να αντιταχθούν στην προγραφή του ΑΚΕΛ οι ταξικές συντεχνίες, ούτε να ζητούν με πικετοφορίες απελευθέρωση των κρατουμένων οι οικογένειες των βετεράνων του κόμματος. Έπρεπε να περιμένουν την απελεύθερωση των κομμουνιστών από τα κρατητήρια και μετά να διαμαρτυρηθούν; Έπρεπε να παραλύσει το κόμμα μέχρι να γίνει «νόμιμο», αντί να δράσει στην παρανομία; Φυσικά θα μου πείτε άλλες οι εποχές. Φυσικά τότε το ΑΚΕΛ με ταξικό πρόσημο φόβιζε και ήταν απειλή, τόσο για την αποικιοκρατία, όσο και για τους κεφαλαιοκράτες…
Ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες
Και έτσι φτάνουμε στο σήμερα γιατί τέτοια παραδείγματα σε τόσες δεκαετίες αγώνων του ΚΚΚ και του ΑΚΕΛ όταν ακόμη είχε ταξικό πρόσημο, είναι ανεξάντλητα. Δυστυχώς δεν είναι αστείο. Δυστυχώς δεν είναι απλά ανίκανοι. Είναι ξανά το ίδιο ερώτημα: Ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες. Λίο ποδά, λίο ποτζί, εν γίνεται…
Δεν μπορούμε να περιμένουμε να αλλάξουν τα πράγματα και μετά να αγωνιστούμε.
Ο κόσμος αυτός δεν άλλαξε ποτέ με «νομιμότητα» και με υποταγή όπως αυτή. Άλλαξε με αντίσταση, με ανυπακοή, με πάλη και ταξικούς αγώνες. Αιματηρούς αγώνες.
Και ως απάντηση στις «λογικές» περί νομιμότητας, πέραν από το «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» θα παραθέσουμε αποσπάσματα από την υπεράσπιση δύο εκ των κατηγορουμένων στη δίκη των δημοτικών αρχών της Λεμεσού το 1950 για την αλλαγή ονόματος της «οδού Πάλμερ». Αποσπάσματα του ταξικού ΑΚΕΛ που απαντούν στο σημερινό και στον κ. Κυπριανού του «όταν τα διατάγματα το επιτρέψουν, το κόμμα θα πραγματοποιήσει μαζική εκδήλωση»!:
Δήμαρχος Κώστας Παρτασίδης: «Είμαστε η αιρετή δημοτική Αρχή της Λεμεσού. Όταν κατά την προεκλογική περίοδο παρουσιασθήκαμε μπροστά στο λαό υποσχεθήκαμε πως θα αγωνισθούμε κατά των ανελεύθερων νόμων του παλμερισμού, ότι θ’ αγωνιστούμε για την εθνική απελευθέρωση της πατρίδας μας. Ο λαός είναι θανάσιμος εχθρός κάθε δικτατορίας. Αν βρισκόμαστε στο δικαστήριο αυτό, οφείλεται στο γεγονός και μόνο ότι υπάρχουν ανελεύθεροι νόμοι».
Ισίδωρος Μαρκουλλής: «Υπάρχουν νόμοι άγραφοι, που είναι πιο σεβαστοί από τους γραπτούς. Αυτοί είναι η αγάπη προς την πατρίδα και το λαό. Σ’ αυτούς τους νόμους υπακούοντας βρισκόμαστε εδώ».
