«…Οικονομική διακυβέρνηση ονομάζεται το σύστημα θεσμικών οργάνων και διαδικασιών που θεσπίστηκε προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι της Ένωσης στον οικονομικό τομέα, ήτοι ο συντονισμός των οικονομικών πολιτικών για την προαγωγή της οικονομικής και κοινωνικής προόδου της ΕΕ και των πολιτών της. Οι κρίσεις στον χρηματοπιστωτικό, τον δημοσιονομικό και τον οικονομικό τομέα που ξεκίνησαν το 2008 κατέδειξαν ότι η ΕΕ χρειαζόταν ένα πιο αποτελεσματικό μοντέλο οικονομικής διακυβέρνησης σε σχέση με τον οικονομικό και δημοσιονομικό συντονισμό που εφαρμοζόταν έως τότε. Μεταξύ των εξελίξεων στην οικονομική διακυβέρνηση περιλαμβάνονται η ενίσχυση του συντονισμού και της εποπτείας τόσο των δημοσιονομικών όσο και των μακροοικονομικών πολιτικών, και η δημιουργία ενός πλαισίου για τη διαχείριση των χρηματοπιστωτικών κρίσεων.
Νομική βάση
- Άρθρο 3 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ)·
- Άρθρα 2-5, 119-144 και 282-284 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ)·
- Πρωτόκολλα προσαρτημένα στη ΣΛΕΕ: Πρωτόκολλο αριθ. 12 σχετικά με τη διαδικασία του υπερβολικού ελλείμματος, Πρωτόκολλο αριθ. 13 σχετικά με τα κριτήρια σύγκλισης και Πρωτόκολλο αριθ.
Στόχοι
- A.Διατάξεις των Συνθηκών
Στο προοίμιο της ΣΕΕ αναγράφεται ότι τα κράτη μέλη είναι αποφασισμένα «να επιτύχουν την ενίσχυση και τη σύγκλιση των οικονομιών τους και την ίδρυση οικονομικής και νομισματικής ένωσης».
Σύμφωνα με το άρθρο 3 ΣΕΕ, η Ένωση «εργάζεται για την αειφόρο ανάπτυξη της Ευρώπης με γνώμονα την ισόρροπη οικονομική ανάπτυξη και τη σταθερότητα των τιμών, την κοινωνική οικονομία της αγοράς με υψηλό βαθμό ανταγωνιστικότητας, με στόχο την πλήρη απασχόληση και την κοινωνική πρόοδο […]».
Τα άρθρα 2, 5 και 119 ΣΛΕΕ αποτελούν τη βάση του οικονομικού συντονισμού: ορίζουν ότι τα κράτη μέλη πρέπει να θεωρούν τις οικονομικές πολιτικές τους ως θέμα κοινού ενδιαφέροντος και να τις συντονίζουν στενά. Οι τομείς και οι μορφές συντονισμού ορίζονται στο άρθρο 121, το οποίο θεσπίζει τη διαδικασία που σχετίζεται με τις συστάσεις πολιτικής, τόσο τις γενικές (γενικοί προσανατολισμοί οικονομικής πολιτικής) όσο και τις ειδικές ανά χώρα, και στο άρθρο 126, το οποίο θεσπίζει τη διαδικασία που πρέπει να εφαρμόζεται στην περίπτωση υπερβολικών δημοσιονομικών ελλειμμάτων.
Τα άρθρα 136 έως 138 προβλέπουν ειδικές διατάξεις για τα κράτη μέλη με νόμισμα το ευρώ, προκειμένου να ενισχυθεί ο συντονισμός και η εποπτεία της δημοσιονομικής τους πειθαρχίας και της οικονομικής τους πολιτικής.
Επιπρόσθετα, ο Τίτλος ΙΧ για την απασχόληση ορίζει ότι οι πολιτικές τους για την απασχόληση πρέπει να είναι συντονισμένες και να συμβιβάζονται με τους γενικούς προσανατολισμούς των οικονομικών πολιτικών τους (άρθρο 146).
- B.Τομείς που υπόκεινται στην οικονομική διακυβέρνηση
Η χρηματοπιστωτική, δημοσιονομική και οικονομική κρίση που ξεκίνησε το 2008 κατέδειξε τη στενή σύνδεση των χρηματοπιστωτικών, δημοσιονομικών και μακροοικονομικών ανισορροπιών, που δεν περιορίζεται μόνο στο επίπεδο των εθνικών οικονομιών αλλά επεκτείνεται και σε επίπεδο ΕΕ, κυριότερα για τις χώρες της ζώνης του ευρώ. Συνεπώς, το ενισχυμένο σύστημα οικονομικής διακυβέρνησης, το οποίο δημιουργήθηκε το 2011 και βρίσκεται ακόμη υπό ανάπτυξη, αφορά διάφορους οικονομικούς τομείς, μεταξύ άλλων δημοσιονομικές πολιτικές, μακροοικονομικά ζητήματα, διαχείριση των κρίσεων, μακροοικονομική εποπτεία και επενδύσεις…»
Τα πιο πάνω είναι η επίσημη διατύπωση του τι εστί Ενιαία Οικονομική Διακυβέρνηση στην ΕΕ και προέρχονται από την επίσημη ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το οποίο θεσμικά εκπροσωπεί τους λαούς της ΕΕ. Η ΕΕ λειτουργεί μέσα στα πλαίσια ενός προωθημένου καπιταλιστικού περιβάλλοντος και η κυριαρχία του κεφαλαίου είναι δεδομένη. Το νομικό πλαίσιο λοιπόν μιας πολιτικής και ενός βασικού στόχου για την ΕΕ το προσφέρουν η ίδια η Συνθήκη για την ΕΕ και οι αποφάσεις των κορυφαίων θεσμικών της οργάνων. Η οικονομία σε κάθε κοινωνία και κάθε κοινωνικο-οικονομικό σύστημα, είναι το πρωτεύον, ώστε να προσαρμόζονται ανάλογα οι υπόλοιπες πολιτικές και ταυτόχρονα να εξαρτώνται απόλυτα.
Στην ΕΕ του σήμερα, δείκτες όπως η ανεργία, η φτώχεια, το χάσμα στους μισθούς μεταξύ κρατών και μέσα στις ίδιες τις κοινωνίες, είναι μέρος της χάραξης πολιτικών στα πλαίσια της Οικονομικής Διακυβέρνησης, στους βασικούς τομείς, όπως ο Χρηματοπιστωτικός και ο Δημοσιονομικός. Η εποπτεία εξάλλου και ο Μηχανισμός του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου, στόχο έχουν να «ομογενοποιούν» τις οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές των κρατών, ώστε να επιτυγχάνονται οι δείκτες δημοσιονομικής και χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, για να ασκήσει μια κυβέρνηση ενός κράτους μέλους διαφοροποιημένη κοινωνική πολιτική, με δαπάνες και έργα, πρέπει να φροντίσει αυτές να κυμαίνονται στα όρια των δημοσιονομικών δεικτών που έχουν καθοριστεί και να τύχουν της έγκρισης του Μηχανισμού.
Μια πολιτική δύναμη που αποδέχεται πως το παρόν και το μέλλον ενός λαού, είναι πλέον εντός της ΕΕ, οφείλει να εξηγήσει στο λαό πως και με ποιο τρόπο και λαμβανομένου υπόψη των πιο πάνω, θα μπορέσει να επιφέρει ουσιαστική αλλαγή στις ζωές των ανθρώπων, εάν ανέλθει στη κυβέρνηση και τι πράττει επί τούτου στα πλαίσια του αντιπολιτευτικού κοινοβουλευτικού της ρόλου. Τι είδους ριζοσπαστικές φιλολαϊκές οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές έχει υπόψη που θα εγκρίνονται από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς; Τι ακριβώς προωθεί και για τι αγωνίζεται, ώστε οι περιορισμοί που αναφέρονται πιο πάνω να σπάσουν και να γίνουν προτεραιότητα οι πολιτικές για τους λαούς; Δεν είναι τυχαίο που η συγκεκριμένη πολιτική συζήτηση αποφεύγεται από όλους και κανένας δεν επιθυμεί να πει την αλήθεια στο λαό.
Εμείς όμως ρωτούμε ξανά, πως και με ποιο τρόπο, θα γίνει η αλλαγή προς όφελος του λαού εντός του ευρώ και εντός της ΕΕ; Με ποιο τρόπο θα φρεναριστούν οι θεσμικές διευκολύνσεις προς τις επενδύσεις του κεφαλαίου κάθε μορφής, από τη στιγμή που ο επίσημος στόχος της Οικονομικής Διακυβέρνησης είναι η επίτευξη της «υψηλής ανταγωνιστικότητας των οικονομιών»; Για την επίτευξη της ανταγωνιστικότητας του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, έχουν επιβληθεί αιματηρά μνημόνια, έχουν λεηλατηθεί κοινωνικές κατακτήσεις και κοινωνικός πλούτος και ένα 30% των ανθρώπων εντός ΕΕ, ζει κάτω ή στα όρια της φτώχειας. Ο εργαζόμενος και τα ωφελήματα του έχουν προσαρμοστεί προς τα κάτω με στόχο τη μείωση του κόστους τους, στην οικονομία. Αντιμετωπίζονται δε, οι τραγικές επιπτώσεις με πολιτικές Ελαχίστου Εγγυημένου Εισοδήματος, το οποίο συντηρεί εκατομμύρια κάτω από τα όρια της φτώχειας.
Εάν η αποδέσμευση από την ΕΕ φαντάζει δύσκολη στα μυαλά κάποιων, τότε με ποιο τρόπο εντός, μπορείς να αγωνιστείς εάν το θεσμικό και νομικό πλαίσιο δεν σου επιτρέπει πολιτικές για το λαό;
Ενόσω οι λαοί εγκλωβίζονται εντός ΕΕ, ο μόνος δρόμος για τους εργαζόμενους για να αντισταθούν στη λεηλασία, είναι οι μαζικοί ταξικοί αγώνες, είναι ο δρόμος και η έμπρακτη αμφισβήτηση. Οτιδήποτε άλλο προσπαθεί να ντυθεί τη ταμπέλα του φιλολαϊκού και φροντίζει κατά κανόνα να ικανοποιεί τους όρους και τους δείκτες της Ενιαίας Οικονομικής Διακυβέρνησης, δηλαδή των συμφερόντων του κεφαλαίου, είναι ένα ψέμα που αποκοιμίζει τους λαούς. Εκ των πραγμάτων λοιπόν, χωρίς ρήξη και χωρίς σύγκρουση με τις πρόνοιες των επίσημων κεφαλαιοκρατικών πολιτικών που πλέον θεσμοθετούνται, όφελος για το λαό δεν υπάρχει.
Εάν κάποιος έχει άλλη άποψη, να μας το πει και να το τεκμηριώσει ανάλογα, χωρίς γενικολογίες και λαϊκισμούς.
