Καλλιεργείται αδιακρίτως μετά την επιβολή Μνημονίου και τους νόμους εκποίησης και αφερεγγυότητας 2014-15 που ψήφισε η Βουλή, μια συνειδητή επιχείρηση ενοχοποίησης όσων έχουν μη εξυπηρετούμενα δάνεια στις τράπεζες.
Ως οι τράπεζες να μην κερδοφορούσαν από το δανεισμό σε στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια.
Ως τράπεζες και βιομήχανοι, να μην σχεδίαζαν από κοινού σχέδια δανειοδότησης της δικής τους ανάπτυξης όντας οι τελευταίοι, μέλη των Δ. Σ. Τραπεζών και οι πρώτοι των μεγαλοεταιρειών.
Ως το μέσο νοικοκυριό, να είχε από μόνο του τα μέσα που του “προσφέρει” το στηριγμένο στις ανισότητες κοινωνικό σύστημα, να αντεπεξέλθει χωρίς δάνεια.
Ως οι τράπεζες να μη δημιούργησαν τεχνηέντως χρηματοοικονομικά προϊόντα για άμεσο και μεγαλύτερο κέρδος αντί της απλής κατάθεσης και αποταμίευσης.
Άλλο όσοι υπό το βάρος της σχέσης τους με τις τράπεζες τις εξυπηρέτησαν στις στοχεύσεις τους και άλλο το μέσο νοικοκυριό.
Πόση υποκρισία;
Ξεχνούν όσοι ενοχοποιούν τον οφειλέτη, ότι για να διασωθούν οι τράπεζες, συμφωνήθηκε μνημόνιο, με βάση το οποίο στις τρεις δόσεις το δάνειο θεωρείται μη εξυπηρετούμενο και η τράπεζα θα ανακτήσει την υποθήκη, στην περίπτωση επιχείρησης στα τρία εξάμηνα και της πρώτης κατοικίας στα δυόμιση χρόνια. Επίσης, ότι για να διασωθούν οι τράπεζες, οι δικαστικές διαδικασίες επιταχυνθήκαν, καταργήθηκαν εμπόδια και ο σκοπός είναι η ανάκτηση της υποθήκης και σε κάθε περίπτωση του ποσού για την τράπεζα.
Όλα αυτά εγκρίθηκαν με κυβερνητικό νόμο στη Βουλή για να εκταμιευθεί η 6η μνημονιακή δόση για το υπό χρεωκοπία κράτος εξαιτίας της ανακεφαλαιοποίησης και διάσωσης των τραπεζών και της μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης, της ανεργίας και της αρνητικής ανάπτυξης.
Σήμερα, τα ενυπόθηκα δάνεια παραδίδονται φτηνά σε αμερικανικά κυρίως funds, τα οποία ειρήσθω εν παρόδω είναι στενά συνδεδεμένα με τις Τράπεζες. Η μεγάλη αναδιανομή γης και πλούτου που συντελείται δεν έχει προηγούμενο στην Κύπρο, όμως είναι παρόμοια με την αναδιανομή στις άλλες χώρες του Μνημονίου, όπου πολυεθνικές καρπώνονται τους πόρους των λαών.
Η ΕΕ δημιούργησε την Ένωση Αγορών Κεφαλαίων, εντάσσοντας τα ιδιωτικά αρπακτικά χρέους για να εισπράξουν τα κέρδη από τα ενυπόθηκα δάνεια και να καθαρίσουν οι ισολογισμοί των τραπεζών από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Πρόκειται για μια αλυσίδα δημοπρατήσεων του πλούτου των λαών για την κερδοφορία ντόπιων και ξένων μονοπωλίων.
Όποια πολιτική δύναμη αρνείται ακόμα και σήμερα την πραγματικότητα αυτή, θυσιάζει τους πόρους της πατρίδας και ενοχοποιεί το τελευταίο θύμα και όχι τον θύτη. Ο λαός οφείλει να γνωρίζει τα παιχνίδια που παίχτηκαν και να μαθαίνει. Να αναλάβει το βάρος που του αναλογεί και τις ιστορικές του ευθύνες.
