Μπορεί οι αστοί να μιλάνε συνεχώς για νέες θέσεις εργασίας στην ΕΕ και μείωση της ανεργίας, όμως δεν πείθουν. Χρησιμοποιούν τον αστικό και παραπλανητικό όρο απασχόληση και προβάλλουν τη μερική απασχόληση ως τη σωτηρία των εργαζομένων.
Μερική απασχόληση όμως σημαίνει δουλειά με το κομμάτι, ακανόνιστο ευέλικτο ωράριο και ακανόνιστη περίοδος εργασίας, με λίγα λόγια, ανασφάλιστη εργασία, οικονομική αβεβαιότητα, κοινωνικά προβλήματα. Αλλά και ο όρος απασχόληση, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα κόλπο του κεφαλαίου που σκόπιμα χρησιμοποιείται για να παραπλανεί, αλλά και να εξοικειώνει τους εργαζόμενους με τα όσα περιλαμβάνονται στη μερική απασχόληση. Απασχόληση δεν σημαίνει εργασία, απασχόληση στα κυπριακά σημαίνει “ποσκόλιο” και ο εργαζόμενος, είναι δικαίωμα στην εργασία και εργασία με δικαιώματα που έχει ανάγκη. Σίγουρα δεν επιχειρώ να παίξω με τις λέξεις, έχουν όμως τεράστια σημασία οι λέξεις και έχει μεγάλη σημασία αυτό που προανέφερα, αφού σίγουρα υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ δουλειάς και απασχόλησης.
Παρά λοιπόν τις εξαγγελίες της ΕΕ για νέες θέσεις εργασίας, πίσω από τις οποίες κρύβεται η αντεργατική και εκμεταλλευτική για τους εργαζόμενους μερική απασχόληση, η αλήθεια είναι αδιάσειστη. Και η αλήθεια αυτή λέει ότι στη καπιταλιστική ολοκλήρωση που ονομάζεται ΕΕ, κάθε φορά που μιλάνε οι αστοί για ανταγωνιστικότητα και νέες θέσεις εργασίας, οι εργαζόμενοι κινδυνεύουν να χάσουν είτε εργασιακά δικαιώματα είτε και την ίδια τη δουλειά τους.
Ποιά είναι λοιπόν η πραγματικότητα; Η πραγματικότητα είναι ότι ακόμα και αν βγάλουμε έξω τους “υποτίθεται εργαζομένους” – τους μερικώς απασχολούμενους δηλαδή – η ανεργία στις χώρες της ευημερούσας όπως λένε ΕΕ, είναι μεγάλη. Η ανεργία στην Ελλάδα του «αριστερού» Τσίπρα ξεπερνά το 20%, στην Ισπανία των ζάμπλουτων ποδοσφαιρικών αστέρων ξεπερνά το 16%, στην ιμπεριαλιστική Γαλλία μια εκ των ατμομηχανών της ΕΕ η ανεργία ξεπερνά το 9%, όπως φυσικά και στη μικρή Κύπρο. Αυτά μάλιστα αφορούν στοιχεία που έχουν να κάνουν με τους εγγεγραμμένους άνεργους και όχι όλους τους άνεργους αφού ένας σημαντικός αριθμός μακροχρόνια ανέργων δεν βρίσκεται σε αυτά τα στοιχεία. Στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες δε, όπου το δράμα της ανεργίας ήταν άγνωστο μέχρι και το 1990, σήμερα είναι μέρος της ζωής των λαών αυτών. Έτσι σαν παράδειγμα θα αναφέρω την Κροατία με ποσοστό ανεργίας 9%, τη Σλοβακία με 7,4%, τη Λετονία με επίσης 7,4% και τη Λιθουανία με 7%. Το δε δράμα των εξευτελιστικών μεροκάματων στις πρώην Σοσιαλιστικές χώρες, είναι ακόμα μεγαλύτερο, για αυτό και η μαζική μετανάστευση.
Ας μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν και ας μην καταπίνουμε απροβλημάτιστα τα μεγάλα λόγια και τις εξαγγελίες του σκοτεινού διευθυντηρίου των Βρυξελλών και των εδώ υπηρετών του. Και προπαντός ας μην ενθουσιαζόμαστε με τα χάλια μας από την παρουσία μας στην ούτω καλούμενη από τους αστούς, μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια.
