29 χρόνια έχουν περάσει από τις ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδες και έχουν γυριστεί αμέτρητα ντοκιμαντέρ όπου αναφέρονται διάφορες αρνητικές πτυχές της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, ως επί των πλείστων με κακεντρέχεια και υπερβολές, ενίοτε καλοπροαίρετα. Καμία αναφορά σε κάτι θετικό, όπως ότι μετά τα γεγονότα του 1974 εκατοντάδες Κύπριοι βρήκαν εργασία στην Βουλγαρία και πρώην Τσεχοσλοβακία. Δεκάδες τραυματίες νοσηλεύτηκαν εντελώς δωρεάν στην πρώην Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία. Κανένας όμως από αυτούς δεν βγήκε να υπερασπιστεί την πρώην ΓΛΔ όταν αυτή λοιδορείτο συστηματικά.
Χιλιάδες Κύπριοι από φτωχές οικογένειες σπούδασαν εντελώς δωρεάν σε αυτές τις χώρες. Για να υπενθυμίσω στους παλαιότερους και για να μάθουν οι νεώτεροι, οι σπουδές καθ’oλη την διάρκεια τους ήταν εντελώς δωρεάν. Δωρεάν τα βιβλία, η διαμονή, η διατροφή, η θέρμανση, οι συγκοινωνίες, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Επιπλέον δινόταν ένα χρηματικό ποσό στον κάθε φοιτητή κάθε μήνα για τα προσωπικά του έξοδα.
Όλοι αυτοί οι επιστήμονες-αρχιτέκτονες, μηχανολόγοι, χημικοί, γιατροί- διαπρέπουν ο καθένας στον τομέα του. Αρκετοί από αυτούς είναι σήμερα ηγετικά στελέχη του ΑΚΕΛ. Δεν άκουσα όμως ούτε ένα από αυτούς να βγει δημόσια και να υπερασπιστεί κάποιες έστω από τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού. Αδιαφορία; Αγνωμοσύνη; Ή κάτι χειρότερο Βολέψαμε τον εαυτό μας και δεν μας ενδιαφέρει τίποτα άλλο;
Επιτρέψτε μου λοιπόν πρώην συμφοιτητές και πρώην “σύντροφοι”; να μιλήσω και εκ μέρους σας και να πω έστω καθυστερημένα, ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ στα κομμουνιστικά κόμματα αυτών των χωρών και ειδικά στο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΌ ΚΌΜΜΑ της πρώην Σ.Δ.ΤΣΕΧΟΣΛΟΒΑΚΊΑΣ όπου είχα την τιμή και την τύχη να σπουδάσω.
Εκφράζω επίσης την αλληλεγγύη μου στους πραγματικούς συντρόφους σ’ αυτές τις χώρες όπου παλεύουν ενάντια σε πολύ αντίξοες συνθήκες, κάποιοι σε συνθήκες παρανομίας.
