Το Τρίτο Μάτι
Το χρήμα. Ένα μέσο συναλλαγών από αρχαιοτάτων χρόνων, το οποίο καθιερώθηκε στην πορεία εξέλιξης των κοινωνιών, έφθασε στις μέρες μας να θεωρείται υπέρτατη αξία. Επιτυχημένος άνθρωπος σε μια σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία, θεωρείται αυτός που έχει μπόλικο χρήμα, τεράστιο σπίτι με πισίνα, εξοχικό, οδηγεί πανάκριβο πολυτελές αυτοκίνητο και φορά πουκάμισο μάρκας. Δεν ενδιαφέρει το πολιτισμικό ή μορφωτικό επίπεδο, ούτε βέβαια άλλες λεπτομέρειες, όπως το πως απέκτησε το χρήμα.
Ένας τίμιος εργαζόμενος είναι λιγάκι δύσκολο να γίνει πλούσιος, απλά και μόνο πουλώντας την εργατική του δύναμη. Όταν κάποιος λέει πως έγινε πλούσιος με τη σκληρή εργασία παραλείπει να πει το βασικό: Με την σκληρή εργασία ποιών;
Έτσι φτάσαμε στο σημείο η Κυπριακή Δημοκρατία να πουλά διαβατήρια σε εκατομμυριούχους, ανεξαρτήτως εθνικότητας, χωρίς καν να ρωτά από πού προέρχονται αυτά τα εκατομμύρια, ενώ την ίδια ώρα κλείνει την πόρτα σε φτωχούς μετανάστες που έφυγαν από τη χώρα τους για να γλιτώσουν από τους πολέμους, που το ίδιο το σύστημα δημιουργεί.
Ένα παγκόσμιο σύστημα που στέλνει έγκλειστα παιδιά μεταναστών έξω από το Ζύγι για να μην ενοχλούν τους ιθαγενείς, οι οποίοι βεβαίως δεν ενοχλούνται αν ο νέος γείτονας τους είναι μελαμψός ή μουσουλμάνος, αρκεί να έχει μπόλικο χρήμα.
Δίνουμε κίνητρα ανάπτυξης στον κάθε επιχειρηματία ισοπεδώνοντας πανέμορφες βραχώδεις παραλίες για να κάνουμε όσο πιο πολλές μαρίνες και κτίζουμε ακριβώς πάνω από τις θαλασσινές σπηλιές, αδιαφορώντας για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, επειδή προέχει η ανάπτυξη και οι επενδύσεις που θα φέρουν και θέσεις εργασίας, όπως μας λένε οι διάφοροι ταγοί, ακόμα και κάποιοι που προέρχονται από μια… διαφορετική αριστερά.
Δώσαμε και άδειες για καζίνο, αδιαφορώντας φυσικά για τις συνέπειες της καλλιέργειας της κουλτούρας του τζόγου στην κοινωνία. Ενώ είδαμε και το τραγικό, ακόμα και δήμαρχοι προερχόμενοι από την αριστερά, μερικά χρόνια πριν, να επιζητούν τη δημιουργία καζίνου στους Δήμους τους, με τη γνωστή καραμέλα της ανάπτυξης και των θέσεων εργασίας που αυτή θα φέρει.
Τέλος, έχουμε και το παράδειγμα του λαοφιλούς ποδοσφαιρικού σωματείου της Ομόνοιας, το οποίο καταστράφηκε οικονομικά από λανθασμένες αποφάσεις διοικήσεων, για τις οποίες βεβαίως κανένας δεν ανέλαβε ευθύνη. Και εκεί που όλα έδειχναν μαύρα, ξαφνικά βρέθηκε η λύση. Σαν από μηχανής θεός εμφανίστηκε ο θείος από την Αμερική (που δεν ήταν καν Ομονοιάτης), επενδύοντας στο ποδοσφαιρικό τμήμα, αναμένοντας βεβαίως μακροπρόθεσμα η επένδυση του να είναι κερδοφόρα. Και σαν έτοιμοι από καιρό οι διάφοροι πρώην διοικούντες και παράγοντες είπαν: ‘’σωθήκαμε, δεν υπάρχει άλλη λύση’’. Δεν ενδιέφεραν πλέον οι αρχές και αξίες, ούτε ήταν καιρός για συναισθηματισμούς. Όσο για ιδεολογίες, αυτές έχουν πεθάνει προ πολλού. Είπαμε το χρήμα κινεί τα πάντα. Μπορεί λοιπόν η ποδοσφαιρική εταιρεία Ομόνοια να πάρει το πρωτάθλημα. Θα είναι όμως η Ομόνοια που έκτισαν οι παππούδες και οι πατεράδες μας ή απλά ένα ακόμα ποδοσφαιρικό σωματείο, του οποίου η μόνη διαφορά από άλλα σωματεία θα είναι το έμβλημα, το χρώμα και ο αρκετός κόσμος που ακόμα ακολουθεί;
Ανάπτυξη και επενδύσεις λοιπόν. Αυτές είναι οι δύο μαγικές λέξεις που λύνουν όλα τα προβλήματα…
