Το Τρίτο Μάτι
Υγεία και παιδεία. Τα πολυτιμότερα αγαθά που οφείλει ένα κράτος να παρέχει στους πολίτες του. Ο κάθε εργαζόμενος στην Κύπρο ζει σε καθημερινή βάση το βραχνά του κόστους για την υγεία, το οποίο είναι απαγορευτικό για το μέσο εργαζόμενο και συνταξιούχο. Ιατρικές εξετάσεις, φάρμακα, εμβόλια για τα παιδιά. Πόσο μάλλον να χρειαστεί μία χειρουργική επέμβαση ή να νοσήσει από κάποια σοβαρή ασθένεια.
Τα δημόσια νοσηλευτήρια έχουν αφεθεί υποστελεχωμένα και υποχρηματοδοτούμενα με προφανή στόχο… την παράδοσή τους στο ιδιωτικό κεφάλαιο που καραδοκεί, οσμιζόμενο τα τεράστια κέρδη που αποφέρει ο τομέας της υγείας. Απουσία ενός γενικού σχεδίου υγείας, οι πολίτες αναγκάζονται να κάνουν ιδιωτική ασφάλιση. Που θα ασφαλιστούν όμως τα άτομα με συγγενείς ή κληρονομικές παθήσεις, τους οποίους αρνούνται να ασφαλίσουν οι ιδιωτικές ασφάλειες; Αυτό βεβαίως δεν το απαντά κανείς.
Όσο για τη δημόσια παιδεία μπορεί να παρέχεται δωρεάν, αλλά η παραπαιδεία ζει και βασιλεύει. Η άθληση των παιδιών ή η μουσική τους μόρφωση, επαφίεται επίσης στους γονείς, οι οποίοι πρέπει εκτός από χρήμα να έχουν και τον ανάλογο χρόνο για τη μεταφορά των παιδιών τους. Το χρήμα επίσης πρέπει να το διαθέτουν και για την αγορά στολών, αλλά και για μια σειρά άλλων αναγκαίων υλικοτεχνικών βοηθημάτων.
Το άγχος κυριεύει γονείς και τελειόφοιτους μαθητές και για μια θέση στο δημόσιο πανεπιστήμιο, ενώ οι πλούσιοι μαθητές μπορούν άνετα να επιλέξουν ιδιωτικό σχολείο στην Κύπρο και ακολούθως σπουδές σε ένα καλό πανεπιστήμιο του εξωτερικού, πληρώνοντας το ανάλογο αντίτιμο. Οπόταν πάνε περίπατο και οι διακηρύξεις για ίσες ευκαιρίες μόρφωσης για όλους.
Οι ταξικές διαφορές είναι έντονες έστω και αν κάποιοι κάνουν πως δεν τις βλέπουν. Κάποιοι γονείς κάνουν δάνεια από τις τράπεζες για να σπουδάσουν τα παιδιά τους και με το πέρας των σπουδών αρχίζει ένας άλλος αγώνας. Η εξεύρεση εργασίας, με πολλούς πτυχιούχους στην ανεργία και άλλους να εργάζονται υποαμοιβόμενοι υπό το καθεστώς των σύγχρονων εργασιακών σχέσεων (ατομικά συμβόλαια με την απειλή της απόλυσης ανά πάσα στιγμή, ελαστικά ωράρια, χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα κτλ) και ότι άλλο «σύγχρονο» έχει να επιδείξει η Ευρωπαϊκή Ένωση του κεφαλαίου, την οποία φιλοδοξούν να κάνουν φιλολαϊκή, οι διάφοροι οπορτουνιστές.
Κι όμως τα προβλήματα αυτά κάπου κάποτε είχαν λυθεί με τον καλύτερο τρόπο, και αναφέρομαι ασφαλώς στο σοσιαλισμό. Απολύτως δωρεάν υγεία, παιδεία άθληση και ψυχαγωγία για όλους, καθώς και εργοδότηση όλων των πολιτών σε μια κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, με βάση τις ανάγκες του λαού συνολικά και όχι το ιδιωτικό κέρδος. Σε αυτά τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού δεν αναφέρεται σχεδόν κανείς. Εμείς όμως θα επιμένουμε. Βλέπουμε με κριτικό φακό κάποιες πτυχές της τεράστιας προσπάθειας που έγινε για την οικοδόμηση του ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ τον 20ο αιώνα, αλλά την ίδια στιγμή νιώθουμε ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ του και τα προβάλουμε με κάθε μέσο που έχουμε στην διάθεσή μας.
