Αλληλεγγύη στον πολύπαθο παλαιστινιακό λαό σημαίνει καμία συνεργασία με το μιλιταριστικό κράτος του Ισραήλ

Για μια ακόμα χρονιά από το 1947 και τη βρετανική από-αποικιοποίηση, η Παλαιστίνη και ο λαός της υποφέρει το μολυσμένο αέρα της σκλαβιάς από το στρατοκρατικό κράτος του Ισραήλ. Η 29η Νοέμβρη έχει καθιερωθεί από το 1977 ως ημέρα διεθνούς αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό.

Το 2018 σημαδεύτηκε από νέα τετελεσμένα, που προστίθενται σε έξι πολέμους, σχεδιασμένους εποικισμούς δημογραφικής αλλοίωσης, στη βία, τον αποκλεισμό της Γάζας, τις φυλακίσεις και την καταπίεση που αφειδώλευτα «προσφέρει» και η κυβέρνηση Νετανιάχου στους Άραβες. Η προσχεδιασμένη απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης Τραμπ να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ και να μεταφέρει εκεί την πρεσβεία της «υπερδύναμης», παρά τη διεθνή κατακραυγή, τόνωσε την επιθετικότητα του Ισραήλ, που συνεχίζει να κατέχει παράνομα τα εδάφη της Παλαιστίνης και να χειραγωγεί τον αραβικό πληθυσμό του, αλλά και κάθε προοδευτικό-δημοκρατικό Ισραηλίτη που αντιτίθεται στις δυνάμεις κατοχής.

Η κυπριακή κυβέρνηση, η οποία υπό τον μανδύα της παροχής «ασφάλειας» από την Τουρκία, συνεργάζεται με συμφωνίες στρατηγικής, ενεργειακής και στρατιωτικής σημασίας με το κράτος του Ισραήλ, έχει καταστήσει την Κύπρο ως μια από τους σημαντικότερους εταίρους της κυβέρνησης Νετανιάχου και του Ισραήλ στην περιοχή. Τα ισραηλινά συμφέροντα των μεγάλων οικονομικών κολοσσών που ελέγχονται από τις υπηρεσίες του γειτονικού κράτους, ξεπερνούν τον τομέα των υδρογονανθράκων και επεκτείνονται στα πεδία των μυστικών υπηρεσιών (όπου η Μοσάντ αλωνίζει στην Κύπρο) και στις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις που έχουν μετατρέψει την Κύπρο σε προγεφύρωμα των επεκτατικών στόχων της άρχουσας τάξης του Ισραήλ.

Οι συχνές ανταλλαγές επισκέψεων και οι συμφωνίες που διευρύνουν τις σχέσεις των δύο χωρών, καταχωνιάζουν την παραδοσιακή στήριξη από θέσεις αρχών της μικρής Κύπρου που δοκιμάζεται από την τουρκική κατοχή, στον παλαιστινιακό λαό που αποτελεί θύμα των ίδιων ιμπεριαλιστικών συμφερόντων που κρατούν μοιρασμένες τις δύο πατρίδες. Η ΕΕ, εξαντλείται στο να ξεπλένει τις κατά συρροή παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου από το Ισραήλ με ανακοινώσεις για αυτοσυγκράτηση, που υποκριτικά αποσιωπούν τα εγκλήματα στην περιοχή. Τα συμφέροντα που δένουν την περιφερειακή υπερδύναμη του Ισραήλ με χώρες της ΕΕ και την ίδια την Ένωση πληθαίνουν, αφού Ελλάδα και Κύπρος μυωπικά παρέχουν δίοδο στο Ισραήλ με περιφερειακές συμφωνίες για το φυσικό αέριο (αγωγός EastMed), ενώ η ΕΕ εκμεταλλεύεται την ευκαιρία για να βελτιώσει τη θέση της στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία, που αποτελεί ευρωπαϊκή υπερδύναμη στο φυσικό αέριο.

Ο κυπριακός λαός με κάθε τρόπο πρέπει να εκφράσει την αλληλεγγύη και τη στήριξή του στον παλαιστινιακό λαό και στο δίκαιο αγώνα του για κατοχύρωση ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Το κύριο σήμερα, είναι η άμεση αναγνώριση του Παλαιστινιακού Κράτους και η παύση της έμμεσης στήριξης της επεκτατικής πολιτικής του Ισραήλ από την Κύπρο, ο τερματισμός των διμερών συμφωνιών που εκκίνησαν το 2012 και κορυφώνονται στη σημερινή περίοδο, μέχρι το Ισραήλ να αναγνωρίσει εμπράκτως το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης στον παλαιστινιακό λαό, να αναστρέψει την πολιτική εποικισμού και να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο.

Αυτή είναι η μόνη ασπίδα αξιοπρέπειας του κυπριακού λαού και όχι οι λυκοφιλίες με τους ιμπεριαλιστές που στρέφονται μπούμερανγκ και στην υπόθεση απελευθέρωσης και επανένωσης του νησιού μας. Να εντείνει ο λαός τον αγώνα του για κοινή πάλη των φιλειρηνικών λαών ενάντια στο δόγμα των ιμπεριαλιστών για «Νέα Μέση Ανατολή», προγεφύρωμα των τοκογλυφικών αστικών τάξεων.