Όσο κοντεύουμε στα Χριστούγεννα και στην Πρωτοχρονιά, όλο και εντείνεται η φιλανθρωπία. Λες και τον υπόλοιπο καιρό δεν υπάρχει η ανάγκη να ήμαστε φίλοι του ανθρώπου – να αγαπάμε τον άνθρωπο. Είμαστε πιο ευαίσθητοι βλέπετε αυτό το διάστημα, αφού δίνουμε τόση σημασία σε αυτές τις γιορτές. Εμπορική, πολιτιστική και φυσικά θρησκευτική σημασία.
Έτσι, οι άνεργοι αυτό τον καιρό, όπως και το Πάσχα, γίνονται πιο ορατοί στην υπόλοιπη κοινωνία, το ίδιο και οι πεινασμένοι, οι άστεγοι, αλλά και εκείνοι που κατοικούν σε τρώγλες. Και βλέπετε οι άνθρωποι που διαμένουν σε τρώγλες ή αναζητούν φαγητό στα σκουπίδια είναι πάρα πολλοί και είναι αρκετά χρόνια τώρα που ζουν ανάμεσα μας και ολοένα αυξάνονται.
Έρχονται λοιπόν οι ποικιλόχρωμες φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, αυξάνονται και οι φιλάνθρωποι – αφού προστίθενται σε αυτούς και οι εποχιακοί – και δίνουν φαγητό, ρούχα, χρήματα, παιχνίδια στα παιδιά, αθωώνοντας έτσι παράλληλα και το αστικό κράτος, που μεριμνά για όλους αυτούς τους καταφρονεμένους διαμέσου της φιλανθρωπίας διαφόρων ατόμων και ιδρυμάτων. Και τρέχουν οι κρατικοί αξιωματούχοι να συγχαρούν και να ποζάρουν στις εδώ και εκεί φιλανθρωπικές δράσεις και εκδηλώσεις.
Ως εδώ όμως είναι η φιλανθρωπία του αστικού κράτους, του κράτους με την αναιμική πρόνοια και κοινωνική ευημερία. Και αφού αυτό το κράτος δεν είναι ουσιαστικά φιλάνθρωπο, αναλαμβάνουν άλλοι αυτό το ρόλο, με τις ευλογίες, όμως, του κράτους. Έτσι, παράλληλα με την ιδιωτική – ατομική προσφορά, σκιάζεται και η γύμνια, η καταχνιά και η απανθρωπιά του αστικού κράτους.
Φιλανθρωπία ως επί τω πλείστο του ενός δεκαπενθήμερου ή του ενός μήνα και μετά στις επόμενες γιορτές πάλι, λες και οι άνθρωποι αυτοί και τα προβλήματα τους θα μπουν στο ψυγείο, μέχρι την επόμενη γιορτή της χριστιανοσύνης.
Δεν κατακρίνεται φυσικά η ειλικρινής προσφορά ανθρώπου σε άνθρωπο, ούτε η δράση κάποιων ιδρυμάτων ή κοινωνικών συνόλων με πραγματικά ανιδιοτελή κίνητρα και αληθινή αγάπη για τον άνθρωπο. Η καλύτερη φιλανθρωπία, όμως, είναι η οργάνωση των ταπεινών και καταφρονεμένων, των εκμεταλλευόμενων ενάντια των αστών εκμεταλλευτών, που κάποιοι μάλιστα εξ αυτών φιγουράρουν με περισσή υποκρισία και προκλητικότητα και ως φιλάνθρωποι.
Η καλύτερη φιλανθρωπία, η πιο γνήσια, είναι η οργάνωση της εργατικής τάξης και όλων των φτωχών, για την πάλη της ανατροπής του κοινωνικο-οικονομικού συστήματος που γεννά και αναπαράγει την αδικία, τη φτώχια και την πείνα. Αυτό σημαίνει αληθινή φιλανθρωπία και πραγματική αγάπη για τον άνθρωπο. Η δημιουργία ενός κόσμου που δεν θα έχει ανάγκη τους σημερινούς φιλάνθρωπους, ενός κόσμου που κανείς δεν θα πεινά, δεν θα κρυώνει, που στο τέλος της ημέρας δεν θα χάνει την αξιοπρέπεια του και θα μπορεί αληθινά να γιορτάζει τις γιορτές.
