Εδώ και μέρες κυριαρχεί στα δελτία ειδήσεων το θέμα με τις καιρικές συνθήκες και συγκεκριμένα οι συνεχείς χιονοπτώσεις. Πολλά χωριά έχουν ντυθεί στα λευκά. Ειδικά στα τηλεοπτικά δελτία πέφτουν σαν βροχή τα ρεπορτάζ και τα σχόλια των δημοσιογράφων περί μαγευτικών εικόνων και τοπίων!
Συγγνώμη, αλλά ως απλός πολίτης, θα ήθελα πάρα πολύ, ειδικά από τις τηλεοράσεις (γιατί βλέπετε είναι η δύναμη της εικόνας), να έβλεπα έστω και μια φορά ένα ρεπορτάζ για τους ανθρώπους που δεν έχουν την πολυτέλεια να χαρούν το χιόνι και σίγουρα δεν συμμερίζονται ότι αυτό που υπάρχει γύρω μας είναι μια μαγευτική εικόνα! Και βεβαίως μιλώ για τους άστεγους! Μιλώ για τους πρόσφυγες (άντρες, γυναίκες, παιδιά, βρέφη) που διαμένουν σε σκηνές! Μιλώ για τους ανθρώπους που μπορεί να έχουν μια στέγη πάνω από το κεφάλι τους, αλλά δεν έχουν χρήματα για θέρμανση! Μιλώ για τους ανθρώπους που δουλεύουν όντας εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες!
Αλήθεια, περιμένω τόσες μέρες ένας δημοσιογράφος, ένας σταθμός να ασχοληθεί με αυτούς τους ανθρώπους. Κάνουν ότι δεν τους βλέπουν, ότι δεν υπάρχουν… αλλά είναι εκεί έξω! Θέλουν ολόκληρη την κοινωνία να συνεχίσει να υπνώττει. Τα δημοσιογραφικά συνεργεία ξέρουν που να παν για να βρουν ένα παιδί που φτιάχνει χιονάνθρωπο και είναι χαρούμενο, αλλά δεν ξέρουν που να βρουν ένα παιδί που είναι άστεγο και ξεπαγιάζει. Δεν ξέρουν που να βρουν ένα παιδί – προσφυγόπουλο, που διαμένει σε μια σκηνή μέσα στις λάσπες και μαζί με δεκάδες άλλους κουλουριάζεται γύρω από ένα βαρέλι στο οποίο άναψαν φωτιά, για να ζεσταθούν.
Να σας ενημερώσω φίλοι των ΜΜΕ ότι στην Κύπρο έχουμε άστεγους, πολύ φτωχούς και πρόσφυγες! Και για ένα λεπτό όλοι μας ας σκεφτούμε τι γίνεται με αυτούς τους ανθρώπους. Η χαρά του ενός, πολύ πιθανόν να είναι ο θάνατος του άλλου.. Αυτό ως άτομο με εξοργίζει… απίστευτα! Μπορεί να θέλετε όλοι σας να μην τους βλέπετε, γιατί δεν συμφέρει βέβαια, αλλά υπάρχουν και είναι κάπου εκεί έξω… Άστεγοι δίπλα από τις μαρίνες σας και τα ψηλά σας κτίρια…
Και βεβαίως δεν θα ήμουν σωστή αν έμενα μόνο στα κυπριακά δεδομένα. Θα σας πω κάτι που σίγουρα δεν το είδατε στα δελτία ειδήσεων! Στην Ελλάδα 500 μέτρα πιο πέρα απ’ το λαμπερό «Μύλο των Ξωτικών» στο Φλαμούλι, δίπλα στις γραμμές του τραίνου, βρέθηκε νεκρός άστεγος Τρικαλινός. Πέθανε απ’ το κρύο. Ήταν πάμφτωχος. Ένας απ’ τα πολλά θύματα της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής των μνημονιακών κυβερνήσεων. Επίσης στην Ελλάδα, παραμονή Πρωτοχρονιάς σκοτώθηκε ένας διανομέας, ανεβάζοντας τον αριθμό των νεκρών στους 11. Και οι 11 διανομείς σκοτώθηκαν σε εργατικά ατυχήματα! Πρόσφατα επίσης έκανε το γύρο του διαδικτύου μια φωτογραφία ενός διανομέα ο οποίος προσπαθούσε να ισορροπήσει σε χιονισμένο δρόμο, για να πάρει σε κάποιον άλλον φαγητό που παρήγγειλε…
Ας μεταφερθούμε στον καταυλισμό της Μόριας στη Λέσβο. Παραθέτω τη μαρτυρία ενός πρόσφυγα: «Μας έχουν δώσει μια σκηνή όμως, δεν χωράμε. Είμαστε επταμελής οικογένεια. Ποιος μπορεί να ζήσει σε ένα χωράφι γεμάτο πέτρες και λακκούβες; Κάνει πολύ κρύο κι εγώ δεν έχω ρούχα». Μια γυναίκα είπε: «Είμαι 36 ετών κι έχω 8 παιδιά. Αυτό το μπουφάν είναι το μοναδικό που έχω για να περάσω τον χειμώνα. Τον τελευταίο καιρό βρέχει πολύ. Το νερό μπαίνει στη σκηνή μας. Κάνει πολύ κρύο. Δεν θέλουμε να μείνουμε εδώ. Θέλουμε να φύγουμε να φτάσουμε στην Αθήνα».
Αυτές τις κρύες μέρες πόσοι από εμάς στρέφουμε τη σκέψη μας σε αυτούς τους ανθρώπους; Στην Κύπρο διερωτηθήκαμε πως ζουν οι αιτητές ασύλου στην Κοφίνου ή οι πρόσφυγες στην Κοκκινοτριμιθιά; Και βεβαίως να ξεκαθαρίσω ότι για τους ανθρώπους πρέπει να νοιαζόμαστε καθημερινά! Απλώς τώρα ήθελα να κάνω αυτή τη συγκεκριμένη αναφορά! Η λευκή μαγεία για σένα, μπορεί να είναι ο θάνατος του άλλου!
