Με θρυαλλίδα μοιάζει πλέον η Ανατολική Μεσόγειος με τη γενίκευση συμφωνιών ενεργειακής και στρατιωτικής συνεργασίας με χώρες του ΝΑΤΟ, ενώ προωθείται εύσχημα η εικόνα ότι το ΝΑΤΟ ή οι Νατοϊκές χώρες μπορούν να προστατεύσουν σε μελλοντική λύση την Κύπρο από διάφορες επιβουλές. Οι φραστικές αντιπαραθέσεις μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου από τη μια και Ισραήλ – Λιβάνου από την άλλη, έχουν στο κάδρο ενεργειακές συμφωνίες με επίκεντρο την Κύπρο. Οι κίνδυνοι υποτιμούνται από την κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα τα οποία πλέουν σε πελάγη ευτυχίας από την απροσδιόριστη οσμή του φυσικού πλούτου για τη χρήση του οποίου παραμένει ανενημέρωτος ο λαός. Η πρόσφατη ψήφιση του Ταμείου Υδρογονανθράκων διάκειται από μια φιλοσοφία που συμφωνήθηκε με την Τρόικα και αποσκοπεί στην αποπληρωμή των υποχρεώσεων δανείου της Κύπρου προς τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, την Τρόικα και άλλους, ενώ η κοινωνική ωφέλεια και ανάπτυξη δεν προβλέπεται ρητά, παρά μόνο διεθνείς επενδύσεις.
Οι ανταγωνισμοί για τις ενεργειακές πηγές και διαδρομές, έχουν ιστορικά διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στην Μέση Ανατολή (πόλεμοι στον Κόλπο, Λιβύη, Συρία, Ιράκ), όπου οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της εποχής έχουν στο κέντρο της στρατηγικής τους. Σήμερα, οι ανακαλύψεις στο αιγυπτιακό Ζορ, στο Ισραήλ, στην Κύπρο και αλλού, δεν φαίνεται να επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις διαφόρων κύκλων ότι η κοινή εκμετάλλευση αποτελεί ευκαιρία οι περιφερειακές δυνάμεις να επιλύσουν και μάλιστα διπλωματικά, τις διαφορές τους. Ο διακηρυγμένος στόχος τόσο της Τουρκίας, όσο και του Ισραήλ να ενισχυθούν ως περιφερειακές δυνάμεις στην περιοχή, οι ανταγωνισμοί που αναπτύσσουν ΗΠΑ και Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε να διαφοροποιηθεί η προέλευση της ενέργειας και να περιοριστεί ο ευρύτερος ρόλος της Ρωσίας, τόσο στον τομέα, όσο και στην περιοχή, δεν εγγυούνται, όπως δείχνει η ιστορία την ασφάλεια, αλλά την επικίνδυνη όξυνση για το μοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πόρων ρίχνοντας ταυτόχρονα ψίχουλα για τους λαούς. Εταιρείες όπως EXXON, Shell, BP, ENI κτυπούν τα ρέστα τους σε ολόκληρη της περιοχή, Κύπρο, Αίγυπτο και Ισραήλ, ενώ ταυτόχρονα η Τουρκία απειλεί επιδιώκοντας το «δικό» της μερτικό στον πλούτο. Ακόμα και ο East Med στον οποίο συμμετέχουν Κύπρος, Ισραήλ, Ελλάδα, ενώ παρουσία εδραιώνουν και οι ΗΠΑ, αποτελούν μέρος του ευρύτερου γεωπολιτικού σχεδιασμού και των διεθνών ανταγωνισμών και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με αφέλεια ότι αποτελεί δρόμο προς την ειρήνη και την ευημερία.
Ταυτόχρονα, καλλιεργείται εντέχνως στο θυμικό του λαού ότι ΗΠΑ, Ελλάδα, Βρετανία, Γαλλία, Ισραήλ και άλλες χώρες, εταιρείες των οποίων έχουν αποκτήσει δικαιώματα στην εξερεύνηση, εξόρυξη και εμπορική εκμετάλλευση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην κυπριακή ΑΟΖ, αποτελούν εγγύηση ασφάλειας, ενώ στην πραγματικότητα εξελίσσεται ένας μοναδικός ανταγωνισμός για το μοίρασμα τις πίτας του φυσικού αερίου και για τον έλεγχο στις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή, ο οποίος έχει την Κύπρο στο επίκεντρο και για τον οποίο ο λαός δεν έχει ενημερωθεί.
Ο εθισμός στην «πατρωνία» ξένων δυνάμεων στην Κύπρο, δεν είναι άσχετος με τη συζήτηση της τροποποίησης και όχι κατάργησης εγγυητικών πλαισίων και στρατιωτικής παρουσίας, αντί αποστρατιωτικοποίησης της Κύπρου με τη λύση του Κυπριακού.
