Αυτό που επιτείνει τον προβληματισμό για τις εξελίξεις στον τόπο, ιδιαίτερα μετά την ένταξη στην ΕΕ, είναι η χαρακτηριστική ανυπαρξία αντιστάσεων κατά τον ουσιώδη χρόνο που εκτυλίσσονται τα γεγονότα. Γεγονότα που οδήγησαν ή οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια, στο ίδιο τραγικό αποτέλεσμα με τις αρνητικές επιπτώσεις να αφορούν βασικά το λαό. Η περίπτωση του Συνεργατισμού, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται εκ των υστέρων και αφού το πτώμα έχει παραδοθεί στα κοράκια, ως ευκαιρία να επιδείξουμε διαθέσεις αντίστασης. Αντίσταση σε τι; Ως ζήτημα που αφορά τα κτήρια του Συνεργατισμού τα οποία ανήκουν στο κράτος πλέον; Μου θυμίζει τις περιπτώσεις των αποθανόντων, όπου οι συζητήσεις πλέον αφορούν στα ακίνητα και στα λοιπά περιουσιακά στοιχεία.
Ο Συνεργατισμός και το σκάνδαλο του ξεπουλήματος του, δεν αφορά τέτοια ζητήματα μόνο. Για να φτάσει να ασθενήσει ο οργανισμός, να μπει σε νοσοκομεία, να δεχτεί επανειλημμένες εγχειρήσεις και εν τέλει να αποπνεύσει – όπως ισχυρίζονται οι θύτες-, έγιναν πολλά. Και κυρίως, έγινε το πλέον ουσιώδες: Κλάπηκε και χαρίστηκε στους τοκογλύφους ολόκληρο το οικοδόμημα, είτε πρόκειται για την επιχείρηση, είτε πρόκειται για τα μέλη/ιδιοκτήτες, που αίφνης έγιναν «πελάτες» σε ξένες τράπεζες, είτε πρόκειται για δάνεια και υποθήκες. Εδώ είναι το ζήτημα, εδώ είναι η ουσία και είναι ακριβώς εδώ που μπορεί το σκάνδαλο να συνδεθεί με το ευρύτερο ζήτημα της κατάρρευσης της καπιταλιστικής οικονομίας, του λοιπού τραπεζικού συστήματος, με τα μνημόνια, τη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση.
Με προβληματίζει ιδιαίτερα, η ατμόσφαιρα που οικοδομείται μετά τη δημοσιοποίηση του πορίσματος για το Συνεργατισμό. Ένα πόρισμα που αξίζει έπαινο, αν λάβει κανείς υπόψη τη γενικότερη κατάσταση σήψης και διαφθοράς που επικρατεί. Πώς όμως νομιμοποιούνται κάποιοι σήμερα να προσποιούνται, πως με το που δημοσιοποιήθηκε το πόρισμα έλαβαν τέτοια γνώση του σκανδάλου, ώστε αποφάσισαν να αντιδράσουν; Και τι είδους αντίδραση δηλαδή… Να απαιτούμε παραίτηση του Υπουργού Οικονομικών ή να διαπραγματευόμαστε την επιστροφή των κτηρίων; Την επιστροφή σε ποιους και με ποιο τρόπο; Ο Συνεργατισμός λειτουργούσε με βάση συγκεκριμένο θεσμικό και νομικό καθεστώς, που σήμερα δεν υφίσταται, διότι ξεπουλήθηκε ο ίδιος ο οργανισμός! Σε ποιους θα επιστρέψουν λοιπόν τα κτήρια, αν τα μέλη δεν μπορούν να έχουν καθεστώς ιδιοκτησίας σε κάτι που τους ανήκε και κλάπηκε;
Αν λοιπόν παραιτηθεί ο Υπουργός θα λυθούν τα προβλήματα που ρήμαξαν τους φτωχούς πρώην συνεργατιστές, που βρέθηκαν σήμερα στα χέρια των αρπακτικών;
Οι Υπουργοί δεν έπρεπε – με την ίδια λογική- να παραιτηθούν όταν για χατίρι του τραπεζικού κεφαλαίου, φτωχοποιούσαν ολόκληρο λαό, με μνημόνια, αντεργατικές επιθέσεις, ξεπουλήματα Οργανισμών, περικοπές σε υγεία, παιδεία και άλλα πολλά; Και όλα τούτα χρονολογούνται αγγίζοντας πολλούς, πάρα πολλούς, που όχι μόνο δεν αντιστάθηκαν, μα λάδωναν και τον αντιλαϊκό τροχό για χατίρι του κεφαλαίου. Γιατί λοιπόν τώρα και αφού συντελέστηκαν τα εγκλήματα και δημοσιοποιήθηκε ένα πόρισμα που λέει πολλά για πολλούς, αποφάσισαν κάποιοι να ζητήσουν παραίτηση του Υπουργού των Οικονομικών; Με ποιο τρόπο αυτό θα επαναφέρει τους ιδιοκτήτες του Συνεργατισμού στη θέση του ιδιοκτήτη; Με ποιο τρόπο αυτή η παραίτηση, θα γλυτώσει τους φτωχούς από τα αρπακτικά των τραπεζών, θα διασώσει σπίτια και μικροεπιχειρήσεις, όταν τις σχετικές νομοθεσίες είναι η βουλή που τις ψήφισε, είτε πρόκειται για κουρέματα, είτε για ανακεφαλαιοποίηση του Συνεργατισμού, για εκποιήσεις και ένα σωρό άλλα;
Γιατί δεν έρχονται να φέρουν ριζοσπαστικές πολιτικές προτάσεις για να ανατρέψουν τις κλοπές, τη φτώχεια και την εξαθλίωση; Θα μας πουν πάλι το ίδιο; Ότι δηλαδή, στην κατάσταση που βρίσκεται η εθνική οικονομία δεν πρέπει να διακινδυνεύουμε και άλλα τέτοια; Αν λοιπόν αυτή είναι η έγνοια σας, τα συμφέροντα του λαού έχουν ήδη ξεπουληθεί και έχετε υπογράψει.
Δεν είναι κανένα σκάνδαλο από μόνο του η αιτία της φτωχοποίησης του λαού.
Δεν είναι κανένας Υπουργός από μόνος του ο υπεύθυνος για τις αντεργατικές επιθέσεις και τις αντιλαϊκές πολιτικές. Γνωρίζουν πολύ καλά όσοι καμώνονται τους οργισμένους –αίφνης- πως το νέο καπιταλιστικό πλαίσιο εντός ΕΕ, αυτά προνοεί μέσω των επίσημων πολιτικών του: Την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου εις βάρος των εργασιακών και κοινωνικών κεκτημένων. Και επειδή ισχυρίζομαι πως όχι μόνο το γνωρίζουν οι προσφάτως οργισμένοι, αλλά και υπηρετούν τις εν λόγω πολιτικές συνειδητά, θα τους προειδοποιήσω το εξής: Δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα αυτή η κοροϊδία, η συμπαιγνία και η πολιτική απάτη. Θα έρθει ολωνών η ώρα της κρίσεως. Και κριτής, θα είναι ο λαός, ο φτωχός και ο προδομένος εργαζόμενος.
Θα έρθει η στιγμή που θα μετρηθεί μαζί σας ο λαός, με ταξική συνείδηση και ταξικά όπλα. Και θα είναι ανίκητος και νικητής.
