Με αφορμή την καταστροφή μέρους του Καθεδρικού Ναού της Παναγίας των Παρισίων, ας μου επιτραπεί να θίξω μια πτυχή η οποία με ενοχλεί ως άνθρωπο! Με ενοχλεί γιατί καταδεικνύει την υποκρισία κάποιων. Η υποκρισία αυτών που ξεζουμίζουν την εργατική τάξη και την ίδια ώρα το παίζουν προστάτες της κοινωνίας και του πολιτισμού!
Θα εξηγήσω τι εννοώ… Από την ώρα που έγινε το κακό, δεκάδες ιδιωτικοί φορείς έχουν επιδείξει ενδιαφέρον για την αναστήλωση της Παναγίας των Παρισίων. Οι δωρεές για την αποκατάσταση του εμβληματικού καθεδρικού ναού αγγίζουν το 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Μάλιστα στο ευρωκοινοβούλιο στο Στρασβούργο, έγινε έρανος και κλήθηκαν οι ευρωβουλευτές να δώσουν χρήματα.
Για να μην παρεξηγηθώ, βεβαίως ο ναός πρέπει να διορθωθεί, αφού πρόκειται για ένα ιστορικό μνημείο και είναι πολιτισμός! Μάλιστα είναι πολιτισμός σχεδόν 900 χρόνων! Δεν μπορώ όμως να προσπεράσω έτσι απλά το γεγονός ότι μέσα σε λίγες ώρες τόσοι επιχειρηματίες, αλλά και η γαλλική κυβέρνηση, έβγαλαν το καρνέ των επιταγών τους και υπέγραψαν ποσά με αρκετά μηδενικά για να βοηθήσουν στην αποκατάσταση των ζημιών και δεν βλέπουν δίπλα τους και γύρω τους, τους χιλιάδες άστεγους. Με εξοργίζει αυτή η επιλεκτική ευαισθησία των κρατών και των πλουσίων!!! Κοιτάξτε δίπλα σας να πάρει η ευχή…
Θέλετε να μιλήσουμε μόνο για το Παρίσι; Λοιπόν 3 χιλιάδες άστεγους καταμέτρησαν μέσα σε μια νύχτα εθελοντές και υπάλληλοι του δήμου Παρισίων, σε μια άνευ προηγουμένου απογραφή. Θα σας πω ακόμη κάτι. Στη Γαλλία του “προοδευτικού” Εμανουέλ Μακρόν, το 2018 πέθαναν στο δρόμο 566 άστεγοι. Πρόκειται για ανθρώπους που ζούσαν σε αυτοσχέδιες κούτες και χαρτόνια, σε πάρκινγκ, κάτω από γέφυρες, στις σκάλες του μετρό. Η εφημερίδα Le Figaro έγραψε ότι από το 2012 ο αριθμός των αστέγων που πεθαίνουν στη Γαλλία κάθε χρόνο είναι πέραν των 500 άτομων. Η πλειοψηφία είναι άνδρες, κατά μέσο όρο κοντά στην ηλικία των 50. Το 10% των νεκρών είναι γυναίκες, ενώ υπάρχουν και ορισμένες περιπτώσεις θανάτων εφήβων και μικρών παιδιών. Θα σας πω ακόμη κάτι! Ένας νεαρός άστεγος καταδικάστηκε σε φυλάκιση τριών μηνών με αναστολή και 210 ώρες κοινωνικής εργασίας, γιατί είχε έρθει σε τόσο απελπιστική κατάσταση, που αναγκάστηκε να κλέψει. Η “λεία του άστεγου δράστη” δεν ήταν απλά ένα καρβέλι ψωμί, αλλά μερικά σάντουιτς, σόδα και ένα κάλυμμα για να σκεπαστεί και να προστατευτεί από το δριμύ ψύχος.
Δεν μπορώ να αποδεκτώ ότι κάποιοι κάνουν τις φιλανθρωπίες τους στην πλάτη των εργαζομένων τους οποίους ξεζουμίζουν. Και στην πλάτη βέβαια των ανέργων τους οποίους ξεφορτώνονται αν κινδυνεύουν να μειωθούν τα τεράστια κέρδη τους! Βλέπετε στον καπιταλισμό η φιλανθρωπία για τα άψυχα αντικείμενα, είναι η τέλεια βιτρίνα για αυτούς!
