Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη ενόψει ευρωεκλογών και για την ανάγκη αναχαίτησης της από τα λεγόμενα δημοκρατικά κόμματα. Τα κόμματα αυτά προβάλλουν αυτό ως κοινό στόχο, για την επίτευξη του οποίου εισηγούνται τα λεγόμενα προοδευτικά μέτωπα και τις κυβερνήσεις συνεργασίας (σοσιαλδημοκράτες – δεξιοί, σοσιαλδημοκράτες – πράσινοι – «αριστεροί» και διάφορες άλλες παραλλαγές και συνδυασμοί). Απ’ όλα έχει ο μπαξές.
Η άνοδος της ακροδεξιάς είναι παγκόσμιο φαινόμενο με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτό της Βραζιλίας, όπου ένας απροκάλυπτος φασίστας κατάφερε να εκλεγεί χάρη στην τραγικά αποτυχημένη προηγούμενη διαχείριση του συστήματος από την αριστερά (σοσιαλδημοκράτες- κομμουνιστικό κόμμα Βραζιλίας).
Στη γειτονική Βενεζουέλα, με δεκανίκια των ΗΠΑ ένας άλλος φασίστας, πατώντας πάνω σε προβλήματα μιας επίσης σοσιαλδημοκρατικής ουσιαστικά διαχείρισης, αυτοανακηρύσσεται πρόεδρος και καλεί το στρατό να ανατρέψει την – ακόμα και με αστικούς όρους – νόμιμη, δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας!!! Την ίδια ώρα η δημοκρατικότατη Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνωρίζει έναν πραξικοπηματία πρόεδρο, προφανώς λόγω της υπερευαισθησίας της για τη δημοκρατία ανά την υφήλιο!!!
Η ΕΕ η οποία εξισώνει το φασισμό – ναζισμό με τον κομμουνισμό, εξισώνει δηλαδή αυτούς που συνέτριψαν το φασισμό με τους φασίστες και έχει καθιερώσει την «μέρα της Ευρώπης» εντελώς τυχαία την 9η Μαΐου, ημέρα της αντιφασιστικής νίκης. Η ΕΕ η οποία στηρίζει τη ναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας και της οποίας μέλη (Βαλτικές χώρες) τιμούν τους ναζί και καταδιώκουν αντιφασίστες αγωνιστές. Αυτή λοιπόν η ΕΕ ανησυχεί για την άνοδο της ακροδεξιάς!!!
Στην Κύπρο τώρα, η αναμενόμενη σύμφωνα με δημοσκοπήσεις είσοδος του ΕΛΑΜ στο ευρωκοινοβούλιο «ανησύχησε» όλα τα αστικά κυπριακά κόμματα.
Στα πλαίσια της αντίδρασης της ΕΔΟΝ σε σχέση με την αντιμετώπιση του φασιστικού ΕΛΑΜ κυκλοφόρησε την παρακάτω αφίσα.
Για κοινωνία ανθρώπινη και δημοκρατική λέει η αφίσα, τελεία. Στα πλαίσια ποιου συστήματος όμως μπορεί να γίνει αυτό; Μήπως εντός της υφιστάμενης αστικής δημοκρατίας (δικτατορίας του κεφαλαίου λέμε εμείς) και εντός ΕΕ την οποία φιλοδοξούν κάποιοι να βελτιώσουν προς όφελος των λαών…;
Η λέξη σοσιαλισμός έχει εδώ και χρόνια διαγραφεί από το λεξιλόγιο της ηγεσίας της κυπριακής αριστεράς και αυτό δυστυχώς επηρεάζει και το πιο ριζοσπαστικό της μέρος, αυτό της νεολαίας. Εξέλιξη εξαιρετικά θλιβερή αν αναλογιστεί κανείς τους παλαιότερους αγώνες του κινήματος και της νεολαίας.
Καλές βέβαια οι αφισοκολλήσεις, αλλά το σταμάτημα του φασισμού θα επέλθει μόνο με καθημερινούς, μαχητικούς αγώνες ενάντια στα αίτια που τον γεννούν. Ενάντια στις κυρίαρχες πολιτικές της ΕΕ που φτωχοποιούν και περιθωριοποιούν εργαζόμενους ντόπιους και ξένους, αυξάνουν την ανεργία ιδίως της νέας γενιάς, δημιουργούν εργαζόμενους σκλάβους χωρίς εργασιακά δικαιώματα. Ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που δημιουργούν κύματα μετανάστευσης και γεννούν τρομοκράτες. Αυτό είναι το έδαφος πάνω στο οποίο θεριεύει η ακροδεξιά.
Εντέλει ενάντια στην ίδια την ΕΕ και το καπιταλιστικό σύστημα, γέννημα θρέμμα του οποίου είναι ο φασισμός-ναζισμός. Για το σοσιαλισμό.
