Ούτε σε αυτές τις εκλογές θα μάθουμε

Θα τελειώσουν και αυτές οι εκλογές και δεν θα καταλάβουμε εμείς οι αδαείς, τι σημαίνει η «Ευρώπη των λαών». Αντιλαμβανόμαστε όμως, πως δεν μιλούμε για γεωγραφικά όρια, αλλά για κάτι άλλο.

Η ΕΕ, ούτε η Ευρώπη είναι, ούτε ανήκει στους λαούς, ούτε και μπορεί να ανήκει στους λαούς, με βάση το θεσμικό της πλαίσιο. Αν κάποιοι λοιπόν, θεωρούν πως μπορεί να γίνει κτήμα των λαών, να μας υποδείξουν και το τρόπο, διότι οι συνθήκες που την εγκαθίδρυσαν και διέπουν τη λειτουργία της, δεν επιτρέπουν τέτοιο πράγμα.

Αν λοιπόν με το σύνθημα «Ευρώπη των λαών» δεν εννοούμε την ΕΕ, τότε να το πούμε καθαρά. Αν πάλι εννοούμε την ΕΕ, να την πούμε με το όνομα της και όχι με χρήση λογοπαιγνίων. Και αν η ΕΕ ή η Ευρώπη, δεν ανήκει στους λαούς, τότε θα πρέπει να πούμε με σαφήνεια και τους λόγους που αυτό συμβαίνει.

Αν λοιπόν η ΕΕ ή η Ευρώπη δεν ανήκει στους λαούς διότι ανήκει στο κεφάλαιο, τότε μιλούμε πρώτα για ανατροπή του καπιταλισμού και με αυτό το τρόπο, μετατρέπουμε την Ευρώπη σε Ευρώπη των λαών και του σοσιαλισμού. Δηλαδή ο πρώτος στόχος είναι ο σοσιαλισμός. Αν δεν είναι αυτός τότε πως θα δώσουμε την Ευρώπη στους λαούς από τη στιγμή που το οικοδόμημα είναι καπιταλιστικό;

Πολλά δεν θα μάθουμε και σε αυτές τις Ευρωεκλογές.

Θα τελειώσουν και αυτές και δεν θα μάθουμε με ποιο τρόπο η φτώχεια, η ανεργία και η εξαθλίωση του 1/3 του πληθυσμού, θα καταργηθεί. Και κανείς δεν θα μας πει για ποιους λόγους η Κύπρος, βρίσκεται ανάμεσα στην πρώτη πεντάδα των κρατών μελών, όπου ο λαός στερείται στα πιο βασικά υλικά αγαθά, δηλαδή τροφή, ντύσιμο, στέγη κλπ.

Δεν θα μάθουμε γιατί η υγεία και η παιδεία, έχουν μετεξελιχθεί σε προϊόν στα ράφια εταιρειών διαπλεγμένων με το πολιτικό σύστημα.

Δεν θα μάθουμε πως και γιατί τα δημόσια ταμεία μονίμως στερεύουν, την ίδια στιγμή οι κοινωνικές παροχές υποβαθμίζονται και ταυτόχρονα οι τράπεζες επιχορηγούνται και ευδοκιμούν.

Δεν θα μάθουμε γιατί και πως οι λαοί φτώχυναν, χάνουν σπίτια και περιουσίες για να σωθεί το τραπεζικό κεφάλαιο. Κάτι σαν «Ευρώπη των τραπεζών» μου μοιάζει. Ε, πείτε το λοιπόν καθαρά.

Θα τελειώσουν κι αυτές οι ευρωεκλογές και δεν θα μάθουμε γιατί στην ΕΕ των 28, υπάρχουν εκατομμύρια πολίτες της, με μέσο μισθό στα όρια ή κάτω από τα όρια της φτώχειας, ενώ μονοπώλια και εταιρείες κινούνται συνεχώς με αυξανόμενα κέρδη.

Δεν θα μάθουμε ούτε το λόγο που μειώνονται κατά 10, 20 ή 30% οι μισθοί, ενώ η μέση κερδοφορία του κεφαλαίου στην ΕΕ στα χρόνια της κρίσης ξεπερνά το 15% σε αύξηση.

Δεν θα μάθουμε για τον ευρωστρατό που ετοιμάζεται και σε ποιον απευθύνεται. Σε ποιους «εχθρούς λαούς» στοχεύει;

Δεν θα μάθουμε για το ρόλο του ΝΑΤΟ στη χάραξη των πολιτικών της ΕΕ.

Δεν θα μάθουμε γιατί η ΕΕ στηρίζει φασίστες στην Ουκρανία, πραξικοπηματίες στη Βενεζουέλα και ταυτόχρονα βομβαρδίζει τη Συρία, για παράδειγμα, «επειδή ο Άσσαντ είναι δικτάτορας».

Πάλι δεν θα μάθουμε ποιες είναι οι περίφημες, «αρχές και αξίες» της ΕΕ. Ειδικά εμείς στη Κύπρο, με το μισό νησί κατεχόμενο από τη Τουρκία και τα Τουρκικά πλοία να βιάζουν την κυριαρχία μας καθημερινά, δεν θα μάθουμε ποτέ.

Εμείς εδώ στη Κύπρο, θα παρακολουθούμε τους θεσμούς του κράτους να σαπίζουν, τη διαφθορά να κυριαρχεί παντού, το κεφάλαιο να αλωνίζει παραβιάζοντας νομοθεσίες και ελέγχους, αλλά θα τρώμε συνθήματα, αρχές και αξίες.

Και ξέρετε γιατί δεν θα μάθουμε; Διότι η ΕΕ δεν θέτει τον πραγματικό εαυτό της υπό συζήτηση και όσοι την υπηρετούν το ξέρουν καλά αυτό και κινούνται μέσα στα επιτρεπόμενα πλαίσια. Αυτή είναι η ΕΕ. Η όλη στρατηγική είναι να περάσει στα μυαλά και στις συνειδήσεις των ανθρώπων, η έννοια και η αντίληψη που περνά μαζί με το καπιταλισμό: Η ΕΕ είναι σαν τον ήλιο και τη θάλασσα. Ήταν πάντα εκεί, τέτοια είναι και τυχών διατάραξη της θα φέρει το χάος.

Όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Και ο λόγος είναι πως δεν μπορούν να είναι στατικά, καθώς η κοινωνική πρόοδος εξασφαλίζεται με ανατροπές συντηρητικών καταστάσεων, σε αντίθεση με τη φυσική ισορροπία που απαιτεί σεβασμό και προστασία.

Η ΕΕ είναι οργανισμός προς εξυπηρέτηση ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών και καπιταλιστικής σταθεροποίησης. Από αυτή την ανάγκη του ευρωπαϊκού κεφαλαίου ξεκίνησε και έτσι μετεξελίσσεται. Καμιά σχέση με τους λαούς και τα συμφέροντα τους. Όσοι το αποκρύβουν ή προσποιούνται πως δεν είναι έτσι η πραγματικότητα, υπηρετούν άλλους και όχι το λαό.

Από την άλλη, αν η ΕΕ βομβαρδίζει όσους είναι έξω από αυτήν, σημαίνει πως δεν είναι ικανή να διασφαλίσει ούτε την ειρήνη και τη σταθερότητα, όπως διατείνεται σε στιγμές που οποιαδήποτε άλλα επιχειρήματα της καταρρέουν.

Θα τελειώσουν λοιπόν και αυτές οι εκλογές κι εμείς θα παρακολουθούμε τσακωμούς πολιτικών για οτιδήποτε άλλο, εκτός από την ίδια τη ζωή στην ΕΕ και το είδος των ονείρων που μπορούν οι άνθρωποι να διατηρούν. Κανείς δεν θα μας πει με ποιες συγκεκριμένες πολιτικές του προτάσεις, θα κάμει την ΕΕ ανθρώπινη.

Δεν θα μάθουμε λοιπόν, τις πολιτικές που τάζουν για να κάνουν το καπιταλισμό ανθρώπινο, αλλά θα μάθουμε καλά τα κενού περιεχομένου συνθήματα για «τα ιδανικά, τις αρχές και τις αξίες της ΕΕ». Την πανάκεια του κάθε κατεργάρη.