Μέσα στον καπιταλισμό, ισότιμη μεταχείριση δεν υπάρχει, ούτε πρόκειται να υπάρξει. Αυτό είναι ένα γεγονός και το Γενικό Σύστημα Υγείας (ΓΕΣΥ) δεν μπορεί να αποτελέσει εξαίρεση.
Ξεκίνησε λάθος, κατά την άποψη μου, όταν όλοι αποδέχτηκαν την αυτονομία των Δημόσιων Νοσηλευτηρίων. Συνέχισε λάθος, όταν η συμμετοχή των γιατρών μπήκε σε εθελοντική βάση. Συνεχίζει να είναι λάθος όταν περιμένουν να λειτουργήσει σε συνθήκες ανταγωνισμού ο ευαίσθητος τομέας της Υγείας.
Όλη αυτή η συζήτηση και η αντιπαράθεση δημιουργεί ερωτήματα, αλλά κυρίως προκαλεί ανασφάλεια σε όλους όσους ελπίζουν σε ένα ΓΕΣΥ που θα εξυπηρετεί ισότιμα φτωχούς και πλούσιους.
Τι σημαίνει αυτονόμηση των Δημόσιων Νοσοκομείων μέσα στα επόμενα 5 χρόνια; Με απλά λόγια, πρέπει να ξεκινήσουν να λειτουργούν σε συνθήκες ανταγωνισμού, να έχουν κερδοφορία και να προσελκύουν «πελάτες» ασθενείς μέσω της αναβάθμισης των υπηρεσιών τους. Να μπουν απέναντι από τις ιδιωτικές κλινικές/εταιρείες και να επιβιώσουν. Αν δεν τα καταφέρουν μέσα σε 5 χρόνια τότε ας κλείσουν, αυτή είναι η βασική λογική!
Πώς διασφαλίστηκε όμως πως μέσα σε αυτά τα 5 χρόνια θα τους δοθούν τα κονδύλια, οι οικονομικοί και οι ανθρώπινοι πόροι για να μπορούν να σταθούν ανταγωνιστικά απέναντι στα ιδιωτικά συμφέροντα;
Ποιούς απασχολεί ειλικρινά η επιβίωση των δημόσιων νοσηλευτηρίων; Η επιβίωση του ίδιου του ΓΕΣΥ, όμως, είναι συνδεδεμένη με την επιβίωση των δημόσιων νοσηλευτηρίων.
Χωρίς δημόσια νοσηλευτήρια, το ΓΕΣΥ μπορεί να καταρρεύσει ανά πάσα στιγμή. Ολόκληρο το σύστημα θα εξαρτάται από την «καλή θέληση» των πολυκλινικών. Η επιβίωση του ΓΕΣΥ θα εξαρτάται πλήρως από τα ιδιωτικά συμφέροντα, αφού θα είναι η μόνη εναλλακτική του κράτους.
Εκβιάζουν οι πολυκλινικές και οι μεγαλογιατροί, ακριβώς επειδή μπορούν. Τους το επιτρέπει το αβέβαιο μέλλον και η τραγική κατάσταση που αφέθηκαν να λειτουργούν τα Δημόσια Νοσηλευτήρια.
Η διαπραγματευτική δύναμη με αυτά τα δεδομένα είναι προς όφελος των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων. Μπορούν να πιέσουν, μπορούν να εκβιάσουν, ακριβώς επειδή δεν θεωρούν τα δημόσια νοσηλευτήρια σαν σοβαρούς ανταγωνιστές τους.
Με αυτά τα δεδομένα η ιδιωτική ασφάλιση υγείας θα έρθει να συμπληρώσει τα κενά του ΓΕΣΥ και θα παραμένει προνόμιο όσων μπορούν να πληρώνουν για ιδιωτική ιατρική ψηλών προδιαγραφών.
Το μοναδικό αντίβαρο κόντρα στις απειλές και τους εκβιασμούς αφήνεται σκόπιμα να καταρρεύσει. Η επόμενη μέρα τότε θα είναι τραγική, τόσο για το μέλλον του ΓΕΣΥ, όσο και για το κράτος, αλλά κυρίως για όσους δεν θα μπορούν να πληρώσουν τις απαιτήσεις των ολιγοπωλίων, τις πλατιές λαϊκές μάζες δηλαδή.
Αν πραγματικά υπάρχει θέληση να πετύχει το ΓΕΣΥ, πρέπει να διασφαλιστεί η αναβάθμιση και η εξασφάλιση των νοσοκομείων μας, να υπάρξει δωρεάν και ψηλού επιπέδου δημόσια υγεία. Φευ όμως, στον καπιταλισμό κάτι τέτοιο; Αρκετά πειράματα έχουμε υποστεί, αυτό το πείραμα όμως αν αποτύχει θα είναι θανατηφόρο, μεταφορικά, αλλά και κυριολεκτικά.
