Ξέρει ο κόσμος πόσοι νόμοι έχουν αλλάξει, τροποποιηθεί ή δημιουργήθηκαν από το μηδέν, ώστε να εξυπηρετηθούν συγκεκριμένα συμφέροντα;
Να σας αναφέρω ορισμένους; Να το κάνω λοιπόν:
– Νόμοι για «απελευθέρωση» του εμπορίου: Διάβαζε εργασία τις Κυριακές, ωράρια 50,60 και 70 ώρες τη βδομάδα.
– Νόμοι για εισαγωγή των προσωπικών συμβολαίων στην αγορά εργασίας: Διάβαζε κατάργηση οργανωμένων εργασιακών σχέσεων, κατάργηση εργασιακών κεκτημένων, ασυδοσία.
– Νόμοι για προστασία των τραπεζών: Διάβαζε κούρεμα, ανακεφαλαιοποίηση με λεφτά του λαού, εκποιήσεις, ξεπούλημα Συνεργατισμού, φοροαπαλλαγές.
– Νόμοι για διευκόλυνση επενδύσεων του κεφαλαίου: Διάβαζε παρεκκλίσεις, κίνητρα για φοροαπαλλαγή, πολεοδομικά κίνητρα.
– Τροποποιήσεις του Συντάγματος για να μπορεί το κράτος να επεμβαίνει ανεμπόδιστα σε μισθούς εργαζομένων.
– Νόμοι για κατάργηση του κρατικού ελέγχου σε τιμές ζωτικής σημασίας αγαθών: Διάβαζε καύσιμα, ζωοτροφές κ.ά.
Είναι πολλοί οι νόμοι για εξυπηρέτηση του κεφαλαίου. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί πως το πολιτικό σύστημα λειτουργεί ως υπάλληλος του κεφαλαίου. Κάθε τέσσερα χρονάκια όμως, θυμάται τη δημοκρατία και ζητά νομιμοποίηση εκ νέου, από το λαό μέσω αστικών εκλογών.
Σε μια άλλη εξέλιξη, έγινε ξεκάθαρο πλέον πως η Κύπρος βρίσκεται στη ζώνη του υποβιβασμού της ΕΕ, λόγω των χαμηλών μισθών και του ανύπαρκτου κοινωνικού κράτους. Κάτω από το μισό του μέσου όρου οι μισθοί και τα επιδόματα. Διαβάσατε Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία παρακαλώ, μόλις πριν μια βδομάδα.
Ψάξτε και βρείτε νομοσχέδια που κατατέθηκαν για να αλλάξει η ζωή των εργαζομένων και των 300 χιλιάδων επισήμως φτωχών, προς το καλύτερο.
Ψάξτε και βρείτε απεργιακές κινητοποιήσεις για επαναφορά εργασιακών κεκτημένων ή με αίτημα την εξάλειψη της εκμετάλλευσης και της εξαθλίωσης.
Θα δυσκολευτείτε να βρείτε. Μια ομίχλη σκεπάζει τα πάντα, λες και όλα λειτουργούν συμφωνημένα.
Απουσιάζει ο λαός, απουσιάζει ο εργαζόμενος, απουσιάζει ο εξαθλιωμένος από κάθε παιχνίδι που στήνεται σε μόνιμη βάση.
Τι λέτε να κάνουμε; Να συνεχίσουμε όπως πάμε ή να αλλάξουμε τις ερωτήσεις; Αν ζούσε ο Βλαδίμηρος μάλλον θα μας ρωτούσε: Πώς περνάτε στον ευρωπαϊκό σας καπιταλισμό;
