Τη Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση τιμούν σήμερα οι κομμουνιστές και οι ταξικά συνειδητοποιημένοι εργαζόμενοι σε όλη την υφήλιο. 102 χρόνια μετά την 7η Νοέμβρη (25 Οκτώβρη με το παλιό ημερολόγιο) και την επανάσταση που οδήγησε στη δημιουργία του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους στον κόσμο, η συγκυρία της πρωτόγνωρης καπιταλιστικής κρίσης αναδεικνύει την επικαιρότητα της κοσμοαντίληψης των κομμουνιστών επαναστατών.
Ό,τι κι αν κάνουν οι αστοί και οι κάθε λογής οπορτουνιστές σύμμαχοί τους, δεν μπορούν να σβήσουν τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού του 20ού αιώνα. Όσο μελάνι κι αν χύσουν για τη διαστρέβλωση της ιστορίας.
Όσους τόνους λάσπης κι αν ρίξουν στην ηγεσία της Οκτωβριανής Επανάστασης και της Σοβιετικής Ένωσης, το παράδειγμά της παραμένει φάρος και πυξίδα των ταξικών αγώνων για ανατροπή του εκμεταλλευτικού βάρβαρου συστήματος.
«Εμείς αρχίσαμε αυτό το έργο. Πότε ακριβώς, σε πόσο χρονικό διάστημα, οι προλετάριοι ποιανού έθνους θα αποτελειώσουν το έργο αυτό δεν είναι το ουσιαστικό ζήτημα. Το ουσιαστικό είναι ότι ο πάγος έσπασε, ότι ο δρόμος άνοιξε, ότι ο δρόμος χαράχτηκε…», έγραψε ο Λένιν. Παρά τα πισωγυρίσματα, ο σοσιαλισμός – κομμουνισμός μέσα από την ταξική αντι-ιμπεριαλιστική πάλη παραμένει μονόδρομος για την εργατική τάξη και τις λαϊκές μάζες.
Σήμερα η αναγκαιότητα για το σοσιαλισμό έναντι της βαρβαρότητας του καπιταλισμού είναι περισσότερο επίκαιρη από ποτέ.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι η αντικομμουνιστική υστερία γιγαντώνεται εν μέσω της καπιταλιστικής κρίσης. Τόνους μαύρης λάσπης έχουν ρίξει οι κεφαλαιοκράτες και οι αστοί πολιτικοί εκπρόσωποί τους στο πέρασμα του χρόνου ενάντια στο σοσιαλισμό και την ΕΣΣΔ.
Ιδιαίτερα στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες η μαύρη προπαγάνδα είναι ατελείωτη, παρόλο που δεν κατορθώνει να σβήσει εντελώς τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού. Μπορεί η γκεμπελική μέθοδος της επανάληψης του μεγαλύτερου ψεύδους που καταντά να θεωρείται «δεδομένη κυρίαρχη αλήθεια» να εφαρμόζεται με επιτυχία, αλλά οι λαοί δεν ξεχνούν εντελώς τι σήμαινε η Σοβιετική Ενωση. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για το σοβιετικό λαό, αλλά και τους λαούς της Δύσης. Οι κατακτήσεις των εργαζόμενων επί σοσιαλισμού ασκούσαν για δεκαετίες πιέσεις στις αστικές κυβερνήσεις με αποτέλεσμα περισσότερα κεκτημένα να κατακτούνται από τους εργαζόμενους από το φόβο της σοβιετικής επιρροής.
Σήμερα η απουσία της ΕΣΣΔ σε συνδυασμό με την καπιταλιστική κρίση δίνει την ευκαιρία στους καπιταλιστές να κτυπήσουν ότι έδωσαν σε εκείνο το διάστημα και δεν έχει ακόμη καταργηθεί μετά την παλινόρθωση του καπιταλισμού στην Ανατολική Ευρώπη.
Οι τόνοι ψεύδους ενάντια στο σοσιαλισμό και τους ηγέτες της ΕΣΣΔ δεν ξεγράφουν την Αντιφασιστική Νίκη ενάντια στο χιτλεροφασισμό. Δεν ξεγράφουν την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στο Βερολίνο.
Δεν ξεγράφουν το γεγονός ότι ενώ άλλοι έτρεχαν να σώσουν το τομάρι τους από την Αθήνα στη Βηρυτό, άλλοι παρέμειναν στην πολιορκημένη Μόσχα και έθεσαν τα θεμέλια για τη θριαμβευτική αντεπίθεση κατά των ναζιστικών ορδών.
Ούτε η αστική προπαγάνδα ούτε το προσωρινό πισωγύρισμα με την ανατροπή είναι ικανά να αναχαιτίσουν την ιστορία. Όσο και εάν το διακήρυξαν, το τέλος της ιστορίας δεν έχει έρθει και η Οκτωβριανή Επανάσταση παραμένει φάρος των εργαζομένων για τους αγώνες του σήμερα και του αύριο.
Η τιμή προς τον Κόκκινο Οκτώβρη δεν είναι μουσειακού χαρακτήρα. Είναι συνέχιση της πάλης για κοινωνική δικαιοσύνη με την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης.
102 χρόνια μετά το ταξικό εργατικό κίνημα οφείλει να αντλεί διδάγματα από το σοσιαλισμό του 20ου αιώνα και δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε αναλύσει και άμεσα ως ιστοσελίδα τις θέσεις μας για την Οκτωβριανή Επανάσταση και τα μηνύματά της:
Γιατί είναι συνεχώς επίκαιρη η Οχτωβριανή Επανάσταση;
Οκτωβριανή Επανάσταση: Ο πάγος έσπασε, ο δρόμος άνοιξε, ο δρόμος χαράχτηκε
