Θεωρώ επιπόλαιη, μη υπεύθυνη και αντιεπιστημονική την ενέργεια συναδέλφων να αμφισβητήσουν με οργανωμένο τρόπο τις αποφάσεις της πολιτείας λόγω κορωνοϊού, στο θέμα του εκκλησιασμού και ιδιαίτερα της θείας κοινωνίας.
Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο, αλλά και απλή, κοινή λογική ότι ιοί (όχι μόνο ο κορωνοϊός) και βακτήρια μπορεί να μεταδοθούν με προσωπικά αντικείμενα, όπως είναι το κουταλάκι που χρησιμοποιείται στη θεία κοινωνία. Αδυνατώ να αντιληφθώ γιατί απορρίπτεται ακόμα και η εισήγηση για χρήση διαφορετικού (μιας χρήσης) κουταλιού.
Οι προσωπικές τους απόψεις είναι πλήρως σεβαστές, δεν μπορούν όμως να χρησιμοποιούν το κύρος που τους προσδίδει η ιατρική τους ιδιότητα για να περάσουν στο ευρύ κοινό με τον μανδύα της επιστημοσύνης, άκρως αντιεπιστημονικές απόψεις. Άλλωστε στην Ιατρική μιλάμε για «Ιατρική με αποδείξεις». Κάθε φάρμακο κι εμβόλιο, κάθε καινούργια θεραπεία πρέπει με μελέτες να αποδείξει την αξία της για να γίνει αποδεκτή από την επιστημονική κοινότητα. Οπόταν ακούγεται τουλάχιστον παράδοξο αυτό που αναφέρεται στην επιστολή για «αναδρομική κλινική εμπειρία της θείας κοινωνίας 2000 χρόνων». Να αναφέρω εδώ ότι ανάμεσα στα πρώτα κρούσματα κορωνοϊού που ανακοινώθηκαν στην Ελλάδα (ανάμεσα τους και θανατηφόρα) ήταν προσκυνητές που μόλις είχαν επιστρέψει από τους Αγίους Τόπους…
Οι συνάδελφοι στην επιστολή τους εισηγούνται την τήρηση αποστάσεων ασφαλείας, αλλά και τη χρήση προστατευτικής μάσκας μέσα στο ναό, άρα δέχονται ότι μπορεί να υπάρξει διασπορά του ιού με τα σταγονίδια της αναπνοής, αλλά απορρίπτουν έστω την πιθανότητα να μεταδοθεί ο ιός με τον τρόπο που γίνεται η θεία κοινωνία. Εδώ να σημειώσω ότι είναι σε διάσταση με τους πνευματικούς μέντορες τους, οι οποίοι θεωρούν το ναό ιατρείο του Θεού.
Ζούμε σε ένα κοσμικό κράτος και τις αποφάσεις τις παίρνει η πολιτεία. Η θρησκευτική πίστη είναι προσωπική υπόθεση του καθενός και είναι σεβαστή. Όταν όμως μπορεί να επηρεάσει το σύνολο του πληθυσμού με αρνητικό τρόπο, όπως η πιθανή διασπορά ενός ιού, παύει να είναι προσωπική υπόθεση και μας αφορά όλους. Η επιστημονική κοινότητα, ο Παγκύπριος Ιατρικός Σύλλογος, οι διάφορες επιστημονικές εταιρείες, ο κάθε γιατρός προσωπικά, οφείλουν να πάρουν θέση.
