Η λεγόμενη άτυπη πενταμερής για το Κυπριακό δεν συγκαλείται σε κενό χρόνου και άσχετα με γεωπολιτικές εξελίξεις. Αντίθετα, η πενταμερής θα πραγματοποιηθεί εν μέσω αναδιατάξεων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που στόχο έχουν την απόκτηση μεγαλύτερου μεριδίου στο φυσικό πλούτο της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, η κάθε μια χώρα για λογαριασμό της δικής της αστικής τάξης και των πολυεθνικών τους.
Συγκαλείται η πενταμερής σε μια ιδιαίτερη περίοδο που χαρακτηρίζεται από την αλλαγή ένοικου στο Λευκό Οίκο, τη μετά Brexit εποχή για την Βρετανία, τα τεράστια οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα της Τουρκίας, αλλά και τις τεράστιες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις για μια σειρά χώρες της ΕΕ (συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου) λόγω της πανδημίας. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια αρκετές λοιπόν μεγάλες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων των Αμερικανοβρετανών, των Τούρκων, των Ισραηλινών και των υποτιθέμενων Ευρωπαίων συμμάχων, ψάχνουν αυξημένο μέγεθος ελέγχου και επιρροής στην περιοχή μας.
Επιπρόσθετα των προαναφερθέντων, είναι και η προκλητική τήρηση ίσων αποστάσεων μεταξύ θύτη και θύματος στο Κυπριακό από τον Γ.Γ. του ΟΗΕ. Αυτά όμως δεν υπάρχει κοινοβουλευτική δύναμη στην Κύπρο που να τα προβάλλει στην όποια ανάλυση της για την πενταμερή. Αντίθετα και αγνοώντας ή και αποσιωπώντας πλήρως τα ευρύτερα γεωπολιτικά πλαίσια, μήπως και προβληματιστεί ο λαός για το μέλλον του, τα λεγόμενα μεγάλα κόμματα εισήγαγαν και την πενταμερή στην προεκλογική ανταλλαγή τροχιοδεικτικών πυρών, προς άγρα ψήφων από συγκεκριμένες ομάδες ψηφοφόρων.
Δεν αξιολογείται μάλιστα, πως οδεύουμε προς τη Διάσκεψη αυτή εν μέσω αναθέρμανσης των τουρκικών προκλήσεων και παραβιάσεων. Για κάποιους η Διάσκεψη λειτουργεί ως ένα απλό προεκλογικό θήραμα και ας επικαλούνται ένα δήθεν πατριωτισμό, που δυστυχώς παραπλανεί μέρος του λαού. Και άσχετα αν εντάθηκαν οι απειλές κατά της ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας, εάν ο κλοιός επιβολής λύσεων από τα έξω είναι μπροστά μας και αν το ψευδοκράτος γίνεται ολοένα πιο αντιδραστικό και επιθετικό, η ενότητα του εσωτερικού μετώπου είναι ανύπαρκτη.
Παράλληλα, είναι προκλητικός, ψευδής και επικίνδυνος ο όρος άτυπη πενταμερής. Με όλο το πιο πάνω διεθνές γεωπολιτικό πλαίσιο που περιγράφηκε και λαμβάνοντας υπόψη ότι η Κύπρος πάντοτε αποτελούσε μήλο της έριδος για τον αγγλικό ιδιαίτερα ιμπεριαλισμό, πως γίνεται η πενταμερής να είναι άτυπη; Και αφού είναι άτυπη, προς τι τα για ακόμα μια φορά εκβιαστικά από κάποιους, περί τελευταίας ευκαιρίας;
Θα ήθελα τέλος να επισημάνω ακόμα ένα στοιχείο – τεκμήριο, που καταδεικνύει το ρόλο της Μ. Βρετανίας και οφείλουμε να μη ξεχνούμε ποτέ. Σύμφωνα λοιπόν με αναφορά στο πόρισμα της Βουλής για το Φάκελο της Κύπρου, σημειώνεται πως «τις προθέσεις της Τουρκίας για εισβολή στην Κύπρο γνώριζε η Μεγάλη Βρετανία για αρκετό χρονικό διάστημα πριν από την εκδήλωσή της. ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και Βρετανία ήδη είχαν εγκρίνει την τουρκική εισβολή, γνωρίζοντας για το πραξικόπημα πριν υλοποιηθεί το πρώτο σκέλος του δίδυμου εγκλήματος».
Έχοντας όλα αυτά υπόψη, τεκμηριώνεται η εκτίμηση των Κύπριων κομμουνιστών για επικίνδυνη διάσκεψη με νατοϊκό πρόσημο. Επίσης, αναδεικνύεται για μια ακόμα φορά, η σωστή θέση αρχής που είχε το Εθνικό Συμβούλιο αλλά και το ΑΚΕΛ, όταν απέρριπταν την πενταμερή και επεδίωκαν για τη διεθνή πτυχή του κυπριακού, μόνο τη σύγκληση διεθνούς διάσκεψης με τη συμμετοχή του Συμβουλίου Ασφαλείας. Δυστυχώς οι ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου πήγαν περίπατο, όπως περίπατο πήγαν και οι διαχρονικές θέσεις του ΑΚΕΛ στο ζήτημα αυτό.
Ο λαός άρα πρέπει να επαγρυπνά και να βρίσκεται σε εγρήγορση, το μέλλον του κινδυνεύει, αυτή η πολύπαθη χώρα και η Κυπριακή Δημοκρατία απειλείται. Ο λαός, εμείς, οφείλουμε και μπορούμε να πούμε την τελευταία λέξη. Ο λαός της Κύπρου, Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Μαρωνίτες, Αρμένιοι και Λατίνοι, να καθορίσουμε μόνοι μας και χωρίς παρεμβολές, νουθεσίες και επιβολές το δικό μας μέλλον. Ο λαός να γίνει ο αφέντης του τόπου, της γης του, της θάλασσας του και του πλούτου που του ανήκει.
