O διάλογος μεταξύ του υπουργείου παιδείας και των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εκπαιδευτικών για τον εξορθολογισμό του δημόσιου σχολείου φαίνεται να οδηγείται σε αδιέξοδο. Ενώ οι συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν προσέλθει στο διάλογο με καλή πίστη καταθέτοντας τις δικές τους αντιπροτάσεις για να βρεθούν λύσεις στα διάφορα προβλήματα, το υπουργείο παιδείας έδειξε μια άτεγκτη στάση, χωρίς να μετατοπίζεται από τις αποφάσεις του υπουργικού συμβουλίου.
Τα θέματα που είναι στο τραπέζι του διάλογου δεν αφορούν ούτε το χαρακτήρα του δημόσιου σχολείου, ούτε το όραμα του κάθε ενός για την παιδεία. Είναι θέματα κυρίως που άπτονται στη στελέχωση του σχολείου, αποσπάσεις εκπαιδευτικών, συμπτύξεις τμημάτων κ.λ.π. Έχουν να κάνουν δηλαδή με την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών και τους όρους εργασίας τους.
Οι περικοπές των δαπανών με πρόσχημα τον εξορθολογισμό, δεν συμβαίνουν μόνο στο χώρο της παιδείας. Και σε άλλους τομείς του δημόσιου τομέα, αλλά και του ιδιωτικού, έχει αρχίσει μια ανελέητη επίθεση σε βάρος των εργαζομένων που έχει να κάνει με τους μισθούς και τις ώρες εργασίας οδηγώντας όλο και περισσότερους εργαζόμενους στη φτωχοποίηση.
Το λίπος είναι τεράστιο στη μέση εκπαίδευση κατά τον Γενικό Ελεγκτή και πρέπει να αφαιρεθεί! Γίνεται διασπάθιση του δημόσιου χρήματος και κακοδιαχείριση. Προσπαθεί να μας πείσει ότι η έγνοια του είναι για το δημόσιο σχολείο, ενώ η όλη συμπεριφορά του έχει ως στόχο την απαξίωση των εκπαιδευτικών. Aν υπάρχουν στρεβλώσεις δεν νομίζω κανένας εκπαιδευτικός να μην θέλει να διορθωθούν. Άλλο θέμα όμως είναι αυτό και άλλο οι συστάσεις της ελεγκτικής υπηρεσίας, που γίνονται και με βάση τις εκθέσεις του ΟΟΣΑ (επέκταση ωρών εργασίας στη μέση εκπαίδευση, μείωση των σχολικών αργιών Χριστουγέννων και Πάσχα, παρουσίαση στα σχολεία 20 Αυγούστου κ.λ.π.). Αυτές είναι παράλογες και δεν λαμβάνουν υπόψη καθόλου τη φύση του επαγγέλματος του εκπαιδευτικού.
Αν ο Γενικός Ελεγκτής ενδιαφέρεται τόσο για τον εξορθολογισμό στην εκπαίδευση και όπως λέει ου περί χρημάτων ο αγών, καλό θα ήταν να ακούσουμε τις προτάσεις του για τους μισθούς των ανώτερων λειτουργών του κράτους και πώς μπορεί να γίνει οικονομική περισυλλογή. Δεν είναι πρόκληση να αμείβεται ο Γενικός ελεγκτής με 120,000 ευρώ το χρόνο, όταν κάποιοι είναι άνεργοι και ο μισθός κάποιων άλλων δεν ξεπερνά τα 900 ευρώ;
Καλό θα ήταν επίσης να ασχοληθεί πιο ενεργά με το ξεπούλημα του Συνεργατισμού στην Ελληνική Τράπεζα και τις τεράστιες ευθύνες ορισμένων που έφεραν το Συνεργατισμό σε αυτή την κατάσταση.
Ο λαός φυσικά δεν πρέπει να τρέφει αυταπάτες για το ρόλο αυτών των θεσμών στον καπιταλισμό. Θεματοφύλακες του αστικού συστήματος είναι και πάντοτε μέσα σε αυτά τα πλαίσια κινούνται.
Στο ίδιο περίπου μήκος κύματος με τον Γενικό Ελεγκτή και η ηγεσία των οργανωμένων γονέων. Δεν ενοχλεί να έχουν την άποψη τους για όλα τα τεκταινόμενα στο χώρο της παιδείας, αλλά όλοι κρίνονται από τη σκοπιά των συμφερόντων που υπηρετεί ο καθένας. Κάθε φορά που γίνονται κινητοποιήσεις που έχουν ώριμα αιτήματα, η ηγεσία των οργανωμένων γονέων χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τις χαμένες ώρες. Με τις ανακοινώσεις τους στρέφονται ενάντια στους εκπαιδευτικούς και καταφέρονται μεταξύ άλλων και ενάντια στο δικαίωμα στην απεργία, ως μέσου για να υπερασπίζονται οι εκπαιδευτικοί τα δικαιώματά τους.
Ο μόνος δρόμος που έμεινε να βαδίσουν οι εκπαιδευτικοί, από εδώ και μπρός είναι ο δρόμος του αγώνα. Θα πρέπει να ανοίξει ένας διάλογος με την κοινωνία για όλα τα θέματα της παιδείας, ώστε και ο κόσμος να μπορεί να ενημερωθεί, και να συμμετέχει. Να καταθέσει ο κάθε πολιτικός φορέας το όραμα που έχει για την παιδεία. Συνολικά, για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Η πολιτική στην παιδεία δεν είναι ουδέτερη. Ή πορεύεσαι με την πολιτική που ασκείται διαχρονικά και στοχεύει στη μετατροπή της εκπαίδευσης στις απαιτήσεις της αγοράς ή παλεύεις για την παιδεία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, για δημόσια δωρεάν παιδεία, κόντρα στη λογική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το δεύτερο που ενδιαφέρει εμάς, είναι το ζητούμενο και πρέπει να αποτελέσει στόχο πάλης, από μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς.
