Πίσω από τον ψευδοεπαναστατικό κόσμο του Facebook και του Twitter, κάτω από το γόνατο του φασιστοειδούς οργάνου καταστολής, που πατά το κεφάλι του πολίτη που διαμαρτύρεται ειρηνικά, βρίσκεται η σκληρή πραγματικότητα των κολασμένων του 21ου αιώνα. Οι Kύπριοι εργαζόμενοι το 2021 δεν αναπνέουν.
Τα ταξίδια του Αναστασιάδη στις Σεϋχέλλες με το ιδιωτικό τζετ, τα διαβατήρια (που κανείς φυσικά δεν είπε να σταματήσουν να πωλούνται), τα σόου διαμαρτυρίας μπροστά από τα διατηρητέα που κατεδάφισε ο Τσάρος της Εκκλησίας, αυτά και αλλά παρόμοια, αποτελούν τη βολική αρένα – αναίμακτων για το σύστημα – μονομαχιών των αστικών κομμάτων, ενόψει βουλευτικών εκλογών τον Μάη.
Οι εργαζόμενοι όμως, οι φτωχές λαϊκές μάζες, έχουν άλλα, αληθινά και πραγματικά προβλήματα που τους αγγίζουν καθημερινά και για τα οποία κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα δεν μιλά επί της ουσίας. Ποιος μιλά για τον αυτοεργοδοτούμενο που ανοίγει το μαγαζί του, αλλά δεν έχει δουλειά και είσπραξη δεν θα κάνει; Κανείς από τους επαναστάτες των τηλεοπτικών πάνελ. Δεν άνοιξαν ποτέ μαγαζί και να το κλείσουν χωρίς να εισπράξουν ένα ευρώ. Δεν είχαν ποτέ μαγαζί, πάντα είχαν σίγουρο και καλό μισθό!
Ποιος διαμαρτύρεται για το στρατό των νεαρών αγοριών και κοριτσιών στα εμπορικά κέντρα και τις υπεραγορές, που δουλεύουν για μερικές εκατοντάδες ευρώ επταήμερο δωδεκάωρο; Αυτοί είναι οι σύγχρονοι σκλάβοι του δικού μας αιώνα, δεμένοι με αλυσίδες αόρατες.
Στον πραγματικό κόσμο της εργασίας και ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, διάφορες επιχειρήσεις προσλαμβάνουν για μερικές εκατοντάδες ευρώ εργαζόμενους με μεγάλη ανάγκη για εργασία, με συμβόλαια όμως ετεροβαρή για τους εργαζόμενους. Αρκετοί από αυτούς τους εργαζόμενους μάλιστα απολύονται μετά από δύο ή τρείς μήνες, στη βάση του νόμου που επιτρέπει στον εργοδότη δοκιμαστική περίοδο εργαζομένου μέχρι και 9 μήνες.
Εδώ και μήνες δε, πλασιέ διαφόρων ηλικιών εργάζονται δύο – τρείς μέρες την εβδομάδα και πληρώνονται εάν και εφόσον, λίγο από τον εργοδότη μεγαλοεπιχειρηματία και λίγο από τις υπηρεσίες του Κράτους ή μόνο από τις υπηρεσίες του Κράτους, όπως προστάζει το αφεντικό. «Από εκεί θα πληρωθείς, από τις κοινωνικές ασφαλίσεις μου είπε η μαστόρισσα Χρίστο την περασμένη εβδομάδα». Αυτή ήταν μια συζήτηση που έκανα πριν λίγές μέρες με κάποιο φίλο κοντά στα 60, υπάλληλο μεγάλης φίρμας ρούχων. Για συνδικαλισμό ούτε λόγος, δεν πάνε σε τέτοιους τόπους οι λαλίστατες συντεχνίες.
Εδώ και 14 μήνες, στον άγνωστο για τους ραδιοτηλεοπτικούς πολιτικούς αστέρες κόσμο της χειρωνακτικής εργασίας, εκατοντάδες υπάλληλοι μεγάλης επιχείρησης εργάζονται κανονικά, αλλά πληρώνονται έναντι και περιμένουν πότε θα συμπληρωθεί ο μισθός του μήνα. Ποιος, εκτός από κάποιον της τάξης του, μπορεί να νιώσει τον εργάτη στη συντήρηση βαρειών οχημάτων που πληρώθηκε 18 του Γενάρη 800 ευρώ, έναντι του μισθού του Δεκέμβρη; Δεν έκαναν γιορτές αυτοί οι άνθρωποι όπως οι άλλοι, όχι λόγω πανδημίας, αλλά λόγω ταξικής εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης.
Χιλιάδες εργάτες πληρώνονται από 900 ως 1100 ευρώ και δουλεύουν πέραν του οκτάωρου νύχτα ή μέρα σε υπηρεσίες όπως για παράδειγμα τα αεροδρόμια. Στα δε συνεργεία οχημάτων αντιπροσωπειών, μετά τα κύματα απολύσεων μηχανικών των τελευταίων χρόνων, έγινε κανονικότητα ο μισθός των 1100 και 1200 ευρώ το μήνα για έμπειρους και ικανούς τεχνίτες. Φυσικά, το ποσό αυτό το κερδίζουν και με το παραπάνω για τον ιδιοκτήτη μέσα σε λιγότερο από μια εβδομάδα. Πως θα ζήσει ο μονογονεϊκός μηχανικός της Χ αντιπροσωπείας αυτοκινήτων με τα 1170 ευρώ το μήνα, με δύο μωρά, ρεύμα, νερό, τηλέφωνα, καύσιμα, τρόφιμα; Πως θα ζήσει με 2 παιδιά και τη γυναίκα του μια να δουλεύει και μια να μην δουλεύει, ένας 28χρονος τεχνίτης που εργάζεται στο αεροδρόμιο και παίρνει μισθό 1268 ευρώ το μήνα;
Χιλιάδες καθημερινές ιστορίες εργαζομένων που καθρεφτίζουν τη κατάσταση της εργατικής τάξης στη Κύπρο. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε ασφυξία και κανείς μα κανείς δεν αγγίζει την ουσία της αιτίας που δεν μπορούν να αναπνεύσουν. Η αιτία δεν είναι η απλά η διαχείριση του συστήματος από την Κυβέρνηση Αναστασιάδη και το λέω τονίζοντας ότι η Κυβέρνηση αυτή είναι η πιο αυταρχική, αντιδραστική και ίσως η πιο διεφθαρμένη που πέρασε ποτέ από την εξουσία. Δεν είναι όμως ο Καπιταλισμός ούτως ή άλλως εκ φύσεως το πιο αντιδραστικό και άδικο κοινωνικο-οικονομικό σύστημα;
Η αιτία που οι εργαζόμενοι δεν αναπνέουν είναι το ίδιο το σύστημα, είναι οι πολιτικές της ΕΕ, κομμένες ραμμένες στα μέτρα του κοστουμιού της κερδοφορίας του μεγάλου εργοδότη και του κεφαλαίου, είναι η ανυπαρξία αγωνιστικής συνδικαλιστικής ταξικά προσανατολισμένης δράσης, είναι η ανυπαρξία μιας απόλυτα ηθικής, ριζοσπαστικής και οργανωμένης πολιτικής καθοδήγησης της εργατικής τάξης!
