Η τουρκική κυβέρνηση συνεχίζοντας από εκεί που έμεινε (Μάιος 18) τις απειλές της για κτύπημα στην Ανατολική Μεσόγειο, απαίτησε τη Δευτέρα (30 Ιουλίου) από τους πρεσβευτές Ισραήλ και Αιγύπτου να περιοριστούν και «να μην υπερβαίνουν τις εξουσίες τους» όσο αφορά στις επικείμενες εξορύξεις στην ΑΟΖ της ΚΔ.
Οι παράνομες απειλές της Τουρκίας και οι προετοιμασίες για εξερεύνηση και εξόρυξη στην ΑΟΖ της ΚΔ και ειδικά σε περιοχές που δεν ελέγχονται από την ΚΔ, συνδέονται και με το γεγονός ότι για το Ισραήλ και τις ΗΠΑ διακυβεύονται εδώ και μερικά χρόνια ζωτικής σημασίας συμφέροντα από την επιτυχή εκμετάλλευση του φυσικού αερίου στην ΚΔ.
Πέραν από θέμα στρατηγικής σημασίας αφού η ενέργεια, οι οδοί και η χρήση τους καθορίζουν το παιχνίδι των διεθνών ανταγωνισμών, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι πίσω από αυτά βρίσκονται μεγάλες εταιρείες που έχουν την υποστήριξη των κυβερνήσεων τους.
Έξω από τη σκακιέρα παραμένει ο κυπριακός λαός. Χρειάζεται να απαιτήσει διαφάνεια και να δημιουργηθούν οι βάσεις και οι ισότιμες συνεργασίες, ώστε ο φυσικός πλούτος να αποτελέσει λαϊκή κατάκτηση για την ευημερία και ανάπτυξη του.
Καμία ουσιαστική προσπάθεια δεν καταβλήθηκε από την κυβέρνηση της χώρας, ώστε να εφαρμοσθεί ένας σχεδιασμός. Ο οποίος μεσοπρόθεσμα θα οδηγεί από τη μια, στο να είναι κυπριακής «ιδιοκτησίας» η υπόθεση υδρογονάνθρακες και οι συνεργασίες να μην είναι καιροσκοπικές και στηριγμένες στη δύναμη του ισχυρού.
Ισραήλ, ΗΠΑ και άλλες χώρες ανταγωνίζονται με τη συναίνεση της Κ.Δ. για εξασφάλιση των στρατηγικής σημασίας κοιτασμάτων, ενώ από την άλλη η Τουρκία με πράξεις και απειλές, κρατώντας όμηρους την τουρκοκυπριακή κοινότητα και σε κατοχή τη μισή πατρίδα μας, εφαρμόζει την επεκτατική της πολιτική χωρίς ουσιαστικές επιπτώσεις, νοουμένου ότι αποτελεί εταίρο του ΝΑΤΟ στους σχεδιασμούς της Μέσης Ανατολής και «ζητούμενο» για όλες τις δυνάμεις που διαθέτουν ιμπεριαλιστική ισχύ.
Σήμερα φαίνεται δύσκολο αλλά όχι ανέφικτο, οι αγωνιστικές, φιλειρηνικές δυνάμεις Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων να διαμορφώσουν κοινές θέσεις πάλης τόσο για δίκαιη λύση του κυπριακού όσο και για το εγχείρημα της εξόρυξης και χρήσης υδρογονανθράκων.
Η διαιρετική φιλοσοφία λύσεων με εθνοτικά χαρακτηριστικά και χωρίς συνεκτικά πολιτικά-κοινωνικά στοιχεία που ενώνουν τον λαό, εγγυούνται μόνο την «μαλακή» διχοτόμηση του κυπριακού λαού και την υποθήκευση δικαιωμάτων στα χέρια ξένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των εκπροσώπων τους.
Αυτό το βήμα όμως, δηλαδή η κοινή πάλη στη βάση συμφωνημένων (και όχι αόριστων καιροσκοπικών) αρχών που υπηρετούν ξένα συμφέροντα ή το ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο, αποτελεί το πιο φιλόδοξο και γνήσιο όραμα που μένει να αναπτυχθεί.
